Fragments of Tomorrow

9

After ng prelims namin ay nag-aya ng date sa akin si Xylos. Hindi ko nga alam kung bakit bigla lang itong nag-aya. We deserve this naman after our hell week.

"Saan mo namang lugar ako dadalhin?" tanong ko.

"Anywhere, as long as I'm with you."

Biglang lumakas ang kabog ng aking dibdib dahil sa narinig ko mula sa kanya. I'm aware na he just did this para mag-work ang marriage namin, pero bakit parang unti-unti akong nahuhulog sa kanya?

Pagkatapos ng ilang oras na biyahe, nakarating kami sa tuktok ng isang burol. From there, the city lights were shimmering like stars scattered on the ground.

"Wow, ang ganda dito," sabi ko, habang nilalanghap ang sariwang hangin.

"Yeah, I thought you might like it," sagot niya, habang binubuksan ang trunk ng sasakyan. "I brought some food para we can have a picnic."

Naglatag kami ng kumot sa damuhan at naupo. He handed me a sandwich and we started eating. The silence between us was comfortable, almost serene.

"Xylos, bakit mo naisipang dalhin ako dito?" tanong ko, breaking the silence.

"Gusto ko lang makasama ka," sagot niya, na para bang iyon na ang pinakasimple at pinakamalinaw na sagot. "And also, I wanted to see you happy after our stressful week."

Hindi ko maiwasang mapangiti. "Thank you, Xylos. This means a lot to me."

He smiled back at me. "Anything for you, Gaia."

"By the way, sino ba si Rosette? Narinig ko yung pangalan niya eh, everyone in school seems to be shipping you two as a love team," tanong ko, curious.

"Rosette is my childhood friend. We loved each other back then..." sagot niya. "But I didn't want to see her in pain, so I lied to her that I didn't love her . Na I was just playing with her feelings because I was aware from the beginning that I am destined to someone my family chose."

Bigla akong nasaktan sa sinabi niya. Hindi ko maiwasang mag-isip na dahil sa akin, napilitang i-end ni Xylos ang relasyon nila.

"Sorry," biglang sabi ko sa kanya, mula sa puso ko.

Umiling siya, na parang sinasabi na hindi ko kailangan mag-sorry. "Don't be sorry. Wala kang kasalanan dun, Aware naman ako sa mga consequences sa pinapasukan ko. Gusto ko lang naman i try kung ano ang feeling pag mag mahal"

"Yes," sagot niya, na parang may bigat sa kanyang tinig. "Rosette still loves me. And I know it's my fault that I hurt her. I hope someday she can forgive me."

Nakita ko ang sakit sa mata niya habang binibigkas ang mga salitang iyon. Hindi ko maiwasang maramdaman ang kirot sa puso ko, kahit na alam kong wala akong kinalaman sa relasyon nila noon.

"What if balikan mo siya? I mean may contract naman kasal natin ah? Balikan mo ang tunay na mahal mo"

"I am the reason why she's in pain until now, Gaia. I don't want to give her another pain. She deserves more. She deserves a man better than me," sagot niya, na parang mabigat ang puso. "Besides, I don't believe in second chances."

"Why not?" tanong ko, nai-curious.

"Second chances are often seen as a sign of failure," sabi niya, tinitingnan ako sa mata. "They say it's only for those who can't make things work the first time. I'm the firstborn son of the Dela Vega family, and I'm always expected to be at the top. I can't afford to be seen as a failure. I have to do things right the first time, or not at all."

Pero, paano kung may chance pa sa ikalawang pagkakataon?" tanong ko, na parang nagtatangkang intidihin ang kanyang pananaw.

"Maybe for others, but not for me," sagot niya. "I believe in doing things right from the start. I don't want to be called a loser for failing once and then trying again."

Tipid ko siyang nginitian at Tumingin sa kalawakan. Ibig bang sabihin nun, kung sakaling maghiwalay kami ay wala na akong babalikan pa? Siguro ay ayaw niya ng balikan pa si Rosette dahil ayaw niyang masaktan niya ulit ito. Mahal kaya niya until now si Rosette?

I hope na hindi niya ako gagawing pang takip butas sa puso niya. I hope na kahit arrange lang kami ay matutunan niya rin akong mahalin ng mula sa puso.

Malapit ng mag 10 ng nag simula kaming ligpitin ang mga dalang gamit namin. Sabado naman bukas kaya okay lang na mag puyat. Sa alas dyes ng umaga pa naman iyong lakad namin ni Tiana. Bibili daw kasi siya ng make ups kasi nauubos na iyong sa kanya. Ayaw din naman sa online shopping kasi mangangati daw iyong skin niya.

Kinaumagahan ay gumising ako ng maaga para lutuan ng breakfast si Xylos. Tinulungan naman ako ng cooker nila sa Mansyon sa pagprepare ng pagkain.

Pagkatapos ng ilang minuto ng pag-aasikaso sa kitchen, natapos ko rin ang pagluluto ng pancake, bacon, at itlog. Nag-ayos ako ng mesa sa dining area at naglagay ng mga pagkain. Nang matiyak kong kumpleto na ang lahat, umakyat ako sa kwarto ni Xylos para gisingin siya.

"Hey, sleepyhead, you need to get up. Malapit na mag-7. Pababa na rin ang parents mo," sabi ko, habang tinatapik siya sa balikat.

"You eat first. I'm still sleepy," sagot niya, na medyo naaalimpungatan pa. Napa-ngiti ako dahil may naisip akong pwedeng gawin. Dahan-dahan kong kiniliti ang gilid ng tiyan niya, at agad siyang napatawa.

"Stop" utos niya sa akin, habang pilit na hinahawakan ang mga kamay ko para ihinto ang pagki-kiliti ko sa kaniya.

Ngunit hindi ako tumigil, kaya't tumawa siya ng malakas. Nang makuha niya ang mga kamay ko, hinila niya ako papunta sa kanya. Sa isang iglap, nasa ibabaw na ako sa kanya sa kama.

"What a good morning," sabi niya, naka-ngiti habang tinitingnan ako ng diretso sa mga mata ko.

"Jusmeyo, Maryusep!" Dali-dali akong tumayo, nagulat sa sitwasyon. "Ate, wala po kaming ginawa, promise!" depensa ko ka-agad at baka kung ano-ano pa ang maiisip niya sa amin.

Narinig ko pa ang mahinang tawa ni Xylos mula sa gilid ko.

Narinig ko pa ang mahinang tawa ni Xylos mula sa gilid ko.

"Wala naman pong problema sa akin, ma'am. Mag-asawa naman na kayo. Sadyang nagulat lang talaga ako," sabi ng katulong, habang unti-unting binubuksan ang mga mata mula sa pagkakatakip. "Pasensya po at na-disturbo ko po kayo. Inutusan po kasi ako ng Donya na pababain ko na po kayo."

"Okay lang, Ate. Salamat sa pagpapaalala," sabi ko, na medyo nahihiya habang inaayos ang sarili ko.

Ngumiti ang katulong at umalis. Pumihit ako pabalik kay Xylos na may ngiti pa rin sa kanyang mukha. Dahil sa mukha niyang iyon ay mas lalo akong naasar.

****

<3