The battle for his Love. (JaDine Fanfic).

Chapter 2

VOTE COMMENT BE A FAN
__________________________
Marry me.

Nang marinig ko ang sinabi ni Mama ay para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nabato ako sa kinatatayuan ko.

Ipapakasal ako kay James? W-what? W-why?

Nakita ko syang papunta sa stage na kinatatayuan namin. Ganun parin ang kanyang mukha. Emotionless.

"These two, are the future holders of our company. We'll hand our businesses to them. They are the next CEO of our companies. Let's give them all around of applause." Sabi ni Mama ng nakangiti.

Pumunta sya sa akin at niyakap ako. "Happy birthday again, Anak. This is my gift." Sabi ni Mama ng nakangiti na pati ang mga mata nyang nakangiti na din.

Ngumiti ako ng pilit bago dahan dahang tumingin kay James. I can feel the Icy Aura surrounding him. I can feel his coldness reaching my skin.

Kinilabutan ako dahil doon. Tumingin ako sa mga bisita at nakita ko si Yassi. Kumaway sakin, ngumiti ako sa kanya ng pilit bago nagsimulang maglakad papunta sa kanya.

"Are you okay?" Sabi nya gamit ang nag-aalalang tono. "I'm fine." Sabi ko ng nakangiti para mawala ang pag-aalala nya. "Surprising right?" Sabi nya bago tumawa.

"Ayoko naman mamilit eh. Hindi ko alam kung bakit naisipan nila Mama to. Ayokong mahalin ako ng taong mahal ko, dahil sa awa." Sabi ko habang nakatingin sa labas. Naglakad kasi kami papuntang balcony.

"I know, Nadine. But aren't you happy? Kung dati pinangrap mo lang ang maging boyfriend sya. Ngayon binigay na sya sayo. Magiging asawa pa." Sabi ni Yassi in a cheerful voice.

Ngumiti ako ng konti. Alam ko, dapat masaya ako. Pero hindi ko magawang matuwa ngayon. Ano na ngayon? Magiging asawa ko nga sya. Pero I still I don't have his heart. He loves someone else.

Someone else who can give him much more happiness. Than what I could give.

"Cheer up, Nadz." Sabi ni Yassi, bago ngumiti sa akin at niyakap ako. "Everything will be fine." Sabi nya bago hinaplos ang likod ako. Pinapagaan ang loob ko. "Thank you." Sabi ko sa kanya.

Tumingin kami sa likod namin, nakita namin ang taong hindi ko inaasahan na pupunta sa lugar namin. "James?" Sabi ko. "Can we talk?" Sagot nya sa akin. Malungkot parin ang expresyon ng mukha. Tumingin ako kay Yassi. "Okay." Sabi ni Yassi bago umalis.

"What?" Sabi ko. Habang nakatingin sa labas. "It's about this engagement." Sabi nya. "What about it?" Sagot ko. "I'm still in love with Andrea...." There was a long pause bago nya tinuloy ang sasabihin. "I'm sorry. If I can't make myself love you." Sabi nya. "It's alright. Hindi ko naman hinihingi na ibalik mo ang nararamdaman ko." Sabi ko bago humarap sa kanya. "You can always back out. Ayaw ko din makasal ng pilit." Sabi ko bago nagsimulang maglakad paalis.

*~~~*

Natapos ang birthday ko ng maayos, matapos ng pag-uusap namin ni James. Hindi ko na ulit sya nakita.

On the way na kami pauwi, ng mag-ring ang cellphone ni Mama. 10pm na pala.

"Hello?" Rinig kong sabi ni Mama ng sagutin ang tawag. Sinandal ko ang ulo ko sa sandalan. Pagod ako, inaantok na rin ako. Kaya ang inisip kong unang gawin pag-uwi ay ang maglinis, mag-ayos bago mahiga sa aking malambot na kami at matulog.

"Ah ganun ba? Ok, we're on our way." Napatingin ako kay Mama. "Bakit po?" Sabi ko.

"Pupunta tayo kela James, anak." Sabi ni Mama. Napakunot ang noo ko ng marinig ko iyon. "Pag-uusapan natin ang engagement nyo. Saka na ang kasal. After 2 months siguro. Para makapagpalagayan kayo ng loob." Sabi ni Mama ng nakangiti.

This is wrong. Ayoko nito. Kahit ba dapat masaya ako dahil sa taong mahal ko, ako ikakasal. Hindi ko parin magawang maging masaya. Bakit? Simple, ako ang mahihirapan. Ako ang masasaktan. Ako ang lalabas na martyr. At ako ang lalabas na desperada.

Ayokong maging ganun. Gusto ko kung papakasalan nya man ako, yun ay dahil sa mahal nya ako at wala na syang ibang gustong makasama sa hirap at ginhawa kundi ako lang.

Masakit pala talaga ng sobra ang malaman na ang taong mahal na mahal mo. May mahal na iba. Para akong binaril diretso sa puso ko tuwing naiisip ko iyon.

Nakarating kami kela James. Pagbaba ko pa lamang ng kotse. Ginapang na agad ako ng kaba. Biglang nanghina ang tuhod ko kaya napakapit ako sa pintuan ng kotse.

"Nadine? Ayos ka lang ba?" Sabi sa akin Mama. Humarap ako kay Mama bago tumango ng dahan dahan. Bago sinarado ang pinto ng kotse.

Naglakad na kami papasok ng bahay nina James. Nakita ko si James na nakaupo sa sofa sa sala ng bahay nila. Ang magulang nya'y nakatayo at nakangiti sa amin.

Sa buong pag-uusap nila. Isang topic lamang ang tinuunan ko ng pansin.

"James, why don't you hang out with Nadine tomorrow?" Sabi ng Mama nya. Bago bumaling sa akin at ngumiti. Tumingin ako kay James.

"Ahmmm... Can I say something?" Sabi ko bago bumaling sa mga magulang namin. Tumango sila at ngumiti.

"I want to refuse. Ayoko pong matali. Ayoko pong makasal...." Sabi ko bago ngumiti. "Ayoko pong makasal ng pilit." Tumingin ako kay James at tumingin din sya sakin. "Ayoko po, kaya po sana. Isipin nyo din naman po ung mararamdaman ko if ever makasal ako. Kahit mahal ko si James. Ayoko naman pong masaktan dahil lang sa dahilan na hindi nya ako kayang mahalin." Ngumiti muli ako at nakita kong nakatinginan ang mga magulang namin.

"No, just continue your plans for us. I just need to talk.... To her." Sabi ni James bago ako hinila paakyat sa pangalawang palapag ng bahay nila.

"Bitaw, James." Sabi ko bago nagpumiglas. Humigpit ang hawak nya. "James, ano ba!" Sabi ko bago ko nakuha sa kanya ang kamay ko.

"What were you thinking? Are you stupid? We can't just back out. This is for our parents comapanies. Aren't you thinking about what your parents would feel?" Sabi nya bago napahilamos ng mukha.

Kahit sa simpleng pag ganyan nya napakagwapo nya na. 'Lord, kung sasabihin ko po bang lalo kong minahal si James ngayon. Magagalit po ba kayo? Paparusahan nyo po ba ako?'

Lumapit sya sa akin, kaya napa-atras ako. Hanggang sa naramdaman ko ang likod ko sa pader.

"Aren't you happy? You don't need to do things para maging tayo. In an instant, you got me. Asawa pa nga. Why don't you just enjoy it? Just grab the opportunity while it's still here." Sabi nya sa akin napakalapit na ng mukha nya sa akin. Ang labi nya'y nasa may pisngi ko na.

"Why would I enjoy this? Pano ako mag-eenjoy kung alam kong hindi ako magiging masaya." Sabi ko bago sinalubong ang tingin nya. "Pano ako magiging masaya? Kung yang puso mo..." Sabi ko bago dinuro ako dibdib nya dahilan para mapaatras sya ng kaunti. "Iba ang nilalaman... Pano ako magiging masaya kung alam kong mahal mo si Andrea. Pano?! Sabihin mo nga!" Sabi ko bago ko naramdaman ang panginginig ng katawan ko.

"Kelan ba naging masaya ang mga taong nagmamahal, pero hindi masuklian ang pagmamahal nila? Nakakita ka na ba ng taong ganon?" Sabi ko bago ko naramdaman ang luhang tumulo mula sa mukha ko.

"Oo mahal kita. Pero hindi ko kailanman gagawin ang bagay na alam kong magbibigay lang sa akin ng dagdag na sakit." Sabi ko bago tumalikod sa kanya.

Pinahid ko ang mga luha ko. Pero natigilan ako ng magsalita sya. "Marry me, please." Sabi nya. Napaharap ako. Nakita ko ang pagkislap ng mga mata nya. "I might die because of this heart break." Sabi nya bago unti unting lumapit sa akin.

"My love for Andrea, is killing me." Sabi nya bago ako niyakap. Hindi ako nakagalaw dahil sa gulat. Nang mabalik ako sa wisyo. Unti-unti kong niyakap din sya.

"Marry me, please." Sabi nya ulit. Hindi ko alam pero napaluha ako. Sa saya ba? O dahil sa alam kong sa lahat ng kasiyahan sa mundo ay may kapalit na kalungkutan.

Pero dapat ko lang naman isipin ang ngayon diba? Hindi ang hinaharap kundi ang ngayon.

Humiwalay sya sa akin. Pinunasan ang mga luha ko. Tumango-tango ako sa kanya.

"Yes, James."