MERHABAAA YENİ BÖLÜM YAPTIM🥳
YORUM YAZIP OYLARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM🤍 BU GERÇEKTEN YAZMA HEVESİMİ ARTIRIR DİYE DÜŞÜNÜYORUM NEYSE HADİ İYİ OKUMALARRRR💗
...
"Ayy Eda ne yapıyorsunuz siz ya!" Diye bağırdı Yeliz. Barışı babama vurdurtmaya çalışıyordu herhalde. Çünkü bunu duyup yanlış anlasaydı Galatasaray fanatikliğini bir kenara bırakıp Barışı öldürürdü muhtemelen.
"Off Yeliz saçmalama" dedim barışa pis bir bakış atarak. Barış tam bir şey diyecekken çalan telefon sözünü kesmişti. Yiğit arıyordu. "Alo aşkım" dedim aşkımın üstüne bastırarak. Barışın artık onu sevmediğimi anlamasını istiyordum.
Barış şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Sonra Yeliz'e dönüp "Bunun sevgilisi mi var?" dedi sesinden bir kıskançlık seziyordum da neyse.
Yeliz ise sadece sırıtıyordu. Tövbe tövbe sabahtan beri ne desek bir imada bulunuyor yada sırıtıyordu. Tamam Yeliz anladık bizi yakıştırıyorsun.
Yiğitle konuşurken aynı zamanda yavaşca balkona doğru ilerliyordum. Barışı arkamda hiçbir şey anlamamış, şaşkın bir şekilde bırakmak içime su serpmişti. Ohhh canıma deysin diye düşündüm. Yiğit beni merak edip niye bir anda telefonu kapattığını soruyordu. Düşünceli sevgilim yaaa.
...
Yiğitle konuşmamız bitikten sonra telefonu kapattım ve dışardakı rizemin güzel dağlık manzarasına daldım. Ne güzel memleketi be. Bir yandan da Yiğite haksızlık yaptığımı düşünüyordum. Bu dağ ayısı daha ilk günden kafamı allak bullak etmişti. Hani sevmiyordun onu Eda? Noldu? Aşık değilsen bittiyse eğer neydi bu mal mal hallerim. Acaba Yiğiti gerçekten seviyor muydum yoksa sadece Barıştan bir başkasına tutulma fikri mi beni ona bağlıyordu?
Off eğer öyleyse kendimi asla affetmem. Yiğit her ne kadar bazen beni boşlayıp ilgisiz de olsa, bazen de böyle düşünceli ve tatlıydı. Ayrıca her halükarda Barıştan daha iyi davranıyordu bana. En azından aşıktı...
"Kanka?" Yeliz iyi olduğumu kontrol etmeye gelmişti belliki. Nasıl hemen anlıyordu kötü olduğumu? Gerçi onunla kardeş gibi büyüdük sonuçta.
"Efendim Yeliz" noldu der gibi bir bakış attım.
"Ya Eda" "Hani Zeynep varya, liseden?"
"Ee?" Zeynebi biliyordum tabi ama öyle bir yakınlığımız olmamıştı. Ne diyeceğini merakla dinliyordum
"Heh, işte o bizi bekarlığa veda partisine çağırıyor"
"Bekarlığa veda?" Diye sordum kaşlarımı kaldırarak " kına gecesi olmasın o" diye ekledim
"Yok, yok bekarlığa veda"
"Ne zaman?" Diye sordum. Gidecektim tabi, bunu kaçıramazdım hem beni keyiflendirecek bir şey lazımdı. Ayrıca Barış dahil hiçbir erkek olmayacaktı orda, o yüzden ekstra bir rahattım.
"Saat 9'da"
"Bügün 9'da?"
" OFF EVET"
"Emin misin bizi orda istediğinden" yani sonuçta partinin olucağı gün haber vermesi garipti. Gerçi pekte umurumda değildi aslında, oraya Zeynep için değilde kafa dağıtmak için gidecektim.
"Evet, evet EVET!" dedi Yeliz sorularımdan bıkmıştı herhalde. "Hadi alışverişe!"
"Tamamda nasıl gidicez" Dolmuşla gitmek tam bir eziyetti.
"Abim götürür" dedi sanki çok iyi bir fikirmiş gibi
Yüzüm ekşidim "Yeliz as-" Yeliz biranda sözümü kesti "Off hadi nazlanma, bizi götürecek sadece" dedi yüzüme tatlı bakışlarını sunarken.
Evin ön kısmına çıktığımızda barış hazır bir şekilde bekliyordu siyah büyük spor arabasında.
Ben tabikide arkaya binmiştim ve Yeliz'de öne, Barışın yanına.
...
20 dk süren ama bana bir ömür gibi gelen yolun sonunda avmeye gelmiştik. "Şükür" diye mırıldandım.
Yeliz hemen bir mağazanın içine dalmıştı, bende arkasından girmiştim ve Barışta aynı şekilde. Bir saniye? Ne? Bu davarda mı bizimle olacaktı? Ah Yeliz ah ben sana gösteririm.
"Sen gitsene ya" sözümüde hiç sakınmıyordum maşallah bana. Böyle devam et.
"Çok meraklı değilim. Yapacak başka işim yok" "Hem Yeliz rica etti" YELIZZZ YOLUCAM SENİ!
...
Kabinde üstüme yakışacağını düşündüğüm birkaç şeyi deniyordum. Tam üstümü çıkarmış bir tane kısa yaz elbisesi giyecekken Barış hayvanı perdeyi bir anda çekmişti. "OHA BE! ÇÜŞ HAYVAN!!" Diye bağırdım korkuyla. Elbiseyi üstüme örtü gibi tutmuş kendimi son anda korumuştum ondan resmen. Sapık.
O ise beni mal gibi baştan aşağı süzüp dudaklarını yalamıştı. Hayır nerden geliyordu ki bu özgüven?! Tamam yakışıklısın anladık ama bukadarıda fazla! Ona çemkirirken aynı zamanda dışarı itmeye çalışıyordum.
Şükür bir hata olduğunu anlamış olacak ki hareket geçti. Ama gitmek için değil ağzımı tutmak için? Avucunu dudaklarımın üzerinde hissettiğimde istemsizce yanaklarım kızarmıştı. Ne oluyordu bana? Bu yaptıkları ile sadece kafamı karıştırıyordu. Yine eski halime dönüyordum.
"Nolur bi sus ya" diye çemkirdi bana. Bir saniye bana mı çemkirdi o? Hem suçlu hem güçlü olması beni o kadar kızdırdı ki elini sertçe ısırdım. "Ahh" diye acı içinde inledi. Kıkırdadım, haketmişti çünkü.
Gözlerine baktığımda sinirli görünüyorlardı. Onlara baktığımda beni ter basıyordu resmen. "Üff git be" diye çemkirip ittirdim onu. Perdenin ardında bişeyler mırıldanıyordu. Dikkatlice dinledim. "Oh be gitmiş manyak" kimden bahsediyordu bu öküz?
"Eda çıksana hadi!" Diye düşüncelerimden kaldırmıştı beni Yeliz. Madem başından beri oradaydı niye bir şey yapmamıştı? Niye Barışı çıkarmamıştı Gerçi benimkide soru işine geliyordu tabi. Ailecek sapık bunlar ya diye düşündüm ve kabinden çıktım
Gözlerim ilk olarak Barışın bakışlarını aradı. Maldım çünkü. Ama o etrafını kontrol ediyor gibiydi.
"Ohaaa, kanka sen mükemmel olmuşsun" dedi Yeliz beni beyaz mini elbisede görünce. Aslında gayet sadeydi. Üst kısmı bedenime yapışmış haldeydi ve alt kısmı kabarıktı biraz, kısa bir etek gibi.
Şükür Barışta bakmayı akıl etmişti. Ela gözlerinin bir anda belerdiğini farkettim. Sonra beni bir güzel süzdü. Utangaç bir şekilde bir şey demesini bekledim. Sonra ağzının içinden "maşallah" diye mırıldandığını duydum. Salak fısıldamayıda beceremiyordu.
Birdaha ki bölüm çooook daha iyi olucak hissediyorum💗
Sizce barış kimden kaçıyor? Yorumlarda belirtirseniz çooooook sevinirim🫶
GÖRÜŞÜRÜZZZZ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dengesiz/Barış Alper Yılmaz
FanfictionBirbirini hem çok iyi bilen hemde birbirine yabancı olmuş Barış ve Eda ikilisinin hikayesi. Unutulmak istenilen ve bastırılan duyguların karşısında dura bilecekler miydi? Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur, tamamen hayal ürü...
