SELAM YİNE BEN💗💗
EVET BÖLÜMLEREDE HEP BÖYLE GİRİŞ YAPIYORUM🤷♀️
Neyse iyi okumalar🫶🫶🫶
(Ayrıca şu yıldızada bir basın ayolll💅⭐️)
...
11 yıl önce Rize:
"Ya Barış git" dedim mızmızlanarak
"Sağa ne kizum isteduğum yerde saklanirum" gıcıklığıma yapıyordu işte.
"Ya yakalanıcaz senun koca kafan yuzunden!"
"Sus asıl senun bu cenen yuzunden bulacaklar bizi da"
"Kal sen burdada bulsin senu" dedim ve hızlıca kendimi sobelemek için koşmaya başladım çayırda.
(Çayır biçiyom çayır yanıyom cayır cayır... neyse)
Barışta arkamdan koşmaya başlamıştı ama hızla önüme geçti. Nasıl bu kadar hızlıydı anlayamıyordum. Aramızda olan bu yarışı kaybedeceğimi bile bile koşuyordum. Sonra bir anda yere kapaklandım. Her yerim çamur olmuştu. Hepsi Barış yüzündendi. Ağlamaya başladım. Barış yanıma koştu.
"Noldi? Hadi koş da sobelenicez!"
"Bağa ne sen koş senun yuzunden" dedim ağlarken. Ama o da koşmuyordu başımda bekliyordu.
"Barış! Eda! Sobe!"
Ve sobelenmiştik. Kısa bir süre sonra bütün çocuklar etrafıma toplanmıştı. Ayağa kalkmaya çalışıyordum ama ayak bileğimi incitmiştim. Kalkamıyordum, kalkamadığım için daha çok ağlıyordum. Üstelik her yerim çamur içindeydi. Herkes bana bakıp gülüyordu.
"Susun gidun!" Diye bağırdım. Çok utanıyordum hepsi Barışın yüzündendi. Bana yardım etmeyi teklif etmiş fakat ben ona olan sinirimden geri çevirmiştim. En sonunda bana yardım etmek isteyen biri olmadığından tuttum elini. Onun elini tutmayı çok seviyordum. Elimi omzuna doladım ve seyrek adımlarla yürümeye başladık. Herkes gülüyordu ama umrumda bile değildi. Kahramanım beni kurtarmıştı.
"Niye inat ediysun!" Diye çemkirdi
"Senun yuzunden oldi zaten! Hayvan gibi koşturiysun!"
"Ben ne yapayım sen yavaşsan." Elimin altında olan omzunu sertçe çimdikledim. Acıyla inledi.
"Kizum sana yardım edeyrum senin yaptiğina bak!"
"Söyleyeceğum seni anama!"
"Bende söyleyeceğum seni babandan ama" Yüzüm kızarmıştı. Sustum. Eve kadar beni tutmuştu ve yürümeme yardım etmişti. Kapıyı çaldık.
"Uyyy ha noldi?" Diye sordu annem telaşla.
"Nergiz teyze... ha bu senin kizun çamura duşti" dedi sırıtarak
"Hayır anne hepsi bu Barışın yuzunden oldi"
"Kız geç içeri hemen banyoya!" Diye bağırdı annem. Barış beni bırakarak kaçtı.
...
Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Dışarda çocuklar oynuyordu bense böyle kös kös yatakta uzanmaya mahkum kalmıştım. Doktor ayak bileğini bir kaç hafta zorlamasın demişti. O günden sonra bir daha oyun oynamaya gidemedim. Ama bu gün Yeliz gelecekti onunla vakit geçirirdim.
Kapının zilini duyduğumda yatakta doğruldum. Yeliz birazdan odama damlardı.
"Ayy nolmiş sana?"
"İyiyum ben... abin napayi?"
Bu sorduğum soruya şaşırmadı. Zaten abisine yanık olduğumu biliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dengesiz/Barış Alper Yılmaz
FanficBirbirini hem çok iyi bilen hemde birbirine yabancı olmuş Barış ve Eda ikilisinin hikayesi. Unutulmak istenilen ve bastırılan duyguların karşısında dura bilecekler miydi? Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur, tamamen hayal ürü...
