Dengesiz/Barış Alper Yılmaz

1. Bölüm (Karşılaşma)

SELAMMMM🤍 BU İLK HİKAYEM OLDUĞU İÇİN HATALARIMIN KUSURUNA BAKMAYIN🙏 AYRICA YAZIM HATASIDA OLABİLİR TÜRKÇEM BİRAZ BOZUK OLDUĞU İÇİN🥲

İYİ OKUMALAR❤️

...

Telefonuma ardı ardına yağan mesajlar yüzünden yatağımdan sinirle zıpladım resmen. "Offf ne var be!" "Allah belamı versede kurtulsam!" Diye söylenirken aynı zamanda elime aldığım telefonun şifresini girip tabikide Yeliz'den gelen mesajlara bakıyordum.

Yelizimmm💗💗: EDAĞ
EDAAAAA
ALIOOO
KİME DİOM
GELSENE BİZE SANA SÖYLEYECEKLERİM VARRR
KANKAAAAA
ABİM GELMİŞŞŞŞŞ🥳🥳
              
Ne? Niye gelmişti şimdi Allahın öküzü. Birde onunla uğraşamazdım ama Yelizede söyleyemezdim sonra beni sorularıyla darlayacaktı. Hızlıca Yeliz'e geleceğimi belirten bir cevap yazdım ve odamdan çıktım.

Aşağı indiğimde canım Annem kahvaltı hazırlamıştı. Nasıl her gün hepimizden erken kalkıyordu hiç anlamıyordum. "Günaydıııın" dedim yüzümde samimi bir gülümseme ile.

"Günaydun güzel kizum hadi abin gili kaldirda kahvaltı yapalum" dedi annem. Ona kısa bir bakış attım ve hemen kahvaltı yemek istemediğimi anlamış olacak ki bana hemen itiraz etti.

"Olmaz, en azından bir yumurta yeseydun?" Yumurta mı? Annem bilmiyor muydu, yoksa umursamıyor muydu bilmiyorum ama hayatta en nefret ettiğim şeylerden biri haşlanmış yumurtaydı.

Aslında sorun sabah birşey yemek değildi, sorun yenilen şeydi: Yumurta, peynir, zeytin, ekmek, bal ve daha birsürü sevmediğim şeyler. Bir kahvaltı sofrasında tek yediğim şey salatalıktı. Aslında yemek konusunda çok seçici değildim kahvaltı hariç tabii.

Annemin gönlü olsun diye ağzıma bir salatalık attım ve ona Yeliz'le birşeyler atıştıracağımı söyledim. Oda işe yaramayacağını anlamış olacak ki üstüme daha çok düşmedi.

Odama girip aslında gayet sade ama benim için biraz abartılı gelen bir kombin yaptım. Beyaz crop, açık mavi İspanyol paça kot pantolon ve birkaç takı. Bu basit kombinin bana abartılı gelmesinin sebebi kendime vücut hatlarımın biraz bile olsa göründüğü üstleri yakıştırmamamdı. Biliyorum biraz saçma geliyor ama özgüvensizim sanırım, bilmiyorum. Neden bukadar kafama takıyordum ki zaten? Uzun dalgalı ve kıvırcık arası olan saçlarımı hiç doğal haline bırakmayı sevmiyordum ama bügün umursamadan saçım açık gittim. Saçımı yapmaya vaktim olmadığı içindi tabiki.

Koşar adımlarla Yelizlere gittim zaten evlerimiz arasında sadece 2-3 dk bir mesafe vardı. Evin önüne geldiğimde kapıyı çaldım. Allahım nolur, nolur, nolur o açmasın. Utanırım ben. Allahtan kapıyı Yeliz açmıştı.

"Merhaba kanka!" Dedi gülümseyerek ve aynı zamanda beni garip bir şekilde baştan aşağı süzerek?

"Off noldu Yeliz?" Diye sordum.

"Yok yani madem böyle giyine biliyordun neden bügüne kadar giyinmedin yani?" Diye sordu imalı bir şekilde.

Neyi ima ettiğimi hemen anladım ve onu tersleyerek salona doğru ilerledim. Yolda Emine teyzeyi gördüm onunlada kısaca sohbet ettikten sonra salona bakındım ama yoktu?

"Yeliz!"

"Efendim" dedi sırıtarak

"Nerde?"

"Daha gelmedi senin bukadar heyecanlanıp koşarak geleceğini tahmin edemedim kusura bakma"

Off nekadar gıcıktı bugün. Ama haklıydı bananeydi zaten. Hayır bana ne oluyorsa sanki askerden kocam gelmişti. Kendimi pişman hissetim, sevgilim vardı benim ve yaptığım terbiyesizliğe bak.

Yelizin odasına gittim. Oda arkamdan gelmişti.

"Kendine itiraf mı etsen artık?" Dedi

Kızdım "İtiraf edecek birşey yok!" O hatayı birdaha yapmayacaktım. Kemdimi onun önünde ezdirmeyecektim birdaha. Hem nasıl bir konuşmaydı bu? ALOOOO SEVGİLİN VAR EDAAAA! Hemde çok özlediğin bir sevgili. Sevgilimi yani Yiğiti aradım. Çaldı biraz sonra onun sesini duydum.

"Alo, aşkım?" Dedi uykulu bir ses ile.

"Aşkım seni çok özledimde"

"Bende seni hayatım, nasıl gidiyor Rize'de?" Diye sordu

Yiğitle liseden tanışıyorduk ve on aydır beraberdik. Barışa olan aşkımı yenmek zor olmuştu ama yenmiştim.

Yiğitle konuşmamızı kapı zili bölmüştü. "Aşkım arayacağım seni" dedim ve kapattım. Yazık çocuk uyusun diye düşündüm.

"Kanka gelsene abim geldi"

"Yok ya şimdi onu karşılamaya gelmişim gibi görünecek"

"Öyle değilmi zaten?" Dedi sırıtarak ve sonrasında odasından çıktı

Ben odadan çıkmayacaktım. Böylece onuda görmeyecektim sonrada o farketmeden tüyerdim işte.

Zaman geçsin diye telefonumda gezinirken birden kapı çaldı. Bir anda kapı sesini duyunca biraz ürktüm tabi. Yelizdi dimi? Nolur Yeliz olsun ya. Barış neden kardeşinin odasına girecekti ki?

Cevap vermemle kapı birdaha çalındı. "gir" dedim sessizce ben bile zor duymuştum kendimi.
Kapı biranda açıldı ve arkasında 1.86 boyunda kıvırcık sarı saçlı Barışla karşılaşınca biranda göz bebeklerim büyüdü. Bana şaşkın bir yüzle bakıyordu. Tabi beni bi 2 yıldır görmüyordu ben onu görüyordum ama.

"Eda?" Dedi şaşkınlıkla. Niye bukadar şaşırdı anlamamıştım, okadarda değişmemiştim. Abart yani.

"Heh?" Dedim mal gibi. Öküzmüsün Eda ya...

"Değişmişsin" Dedi kısaca ve odaya girip kapıyı kapattı. Aramızdaki mesafeyi korumak adına bir adım geriye attım kendimi.

"Noldu?" Dedi pişkin pişkin

"Bencede noldu barış" Diye sordum. Hayırdır yani? Nolduymuş asıl sana noluyor be dana!

"Hiiiç öyle bir yakından bakıyım dedim"

Yakından bakıyım mi? Tarihi eser miyim lan ben? Müzede falan zannediyordu kendini herhalde mal. "Niye" diye sordum. Tabiki aklımdan geçenleri direkt ona söyleyemezdim.

Sonra bir anda üstünü çıkarmaya başladı. "Ayy dur be napıyorsun!?" Diye cırladım gözlerimi elimle kapatırken, aradan bakıyordum ama meraktan.

"Üstümü değiştiriyorum" dedi sanki çok normal birleymiş gibi

"Ya öyle desene şapşal, iyi bende çıkarayım madem" dedim alaycı bir şekilde

"İyi bana uyar" dedi beni süzerek. Görmeyeli sapık mı olmuştu ne?

Biranda kapının açılmasıyla barışta sağolsun üstüme doğru gelmişti. Aramızda milimlik mesafe varken nefesini yüzümde hissediyordum. Daha ben tepki bile veremeden "Ayy Eda ne yapıyorsunuz siz ya!" Diye bağırdı Yeliz.

Bu kadar yazmam yeter mi bir bölüm için?
Neyse düşüncelerinizi yazarsanız sevinirimmm💗 ve oylayın lütfen 🙏  Sık sık bölüm atılan görüşürüzzzz!

⚠️DUYURU⚠️

YENİ BİR HİKAYE ATTIM HESABIMA.

BARIŞ ALPER YILMAZ KURGUSU BİR BAKIN DERİM💗

⚠️⚠️⚠️