Dengesiz/Barış Alper Yılmaz

17. Bölüm (Yara)

SELAMMMM BEN GELDİMMM🎉

MAÇI KAZANDIK🦁

AMA KARŞI TAKIMIDA TEBRİK EDİYORUMM🫶🫶

NEYSE OYLAYIN VE YORUMDA GELSİN LÜTFENNNN🙏🙏❤️❤️

İYİ OKUMALARRR💗💗

...

Barış

Üstüne sırt üstü düşen canından çok sevdiği kadınla ne yapacağını bilemedi Barış.
Her şey çok ani gelişmişti daha Edaya ne olduğunu algılayamadan düşmüştü kadın, bayılmıştı.

Barış defalarca adını bağırdı ona çaresizce. Belkide bir umut uyanır diye. Ambulans gelip Edayı kollarından alınca korkuyla arkalarından gitmişti Barış.

Şu an tek odağı Edaydı. Daha yeni kavuşmuştu sevdiğine, bu kadar hızlı mı ayrılacaklardı. Bu sefer onları ayıran şeyin ölüm olmaması için dualar ediyordu adam. Eğer Edaya onun yüzünden bir şey olursa yaşayamazdı.

Doktorlar onu yoğun bakıma alınca Barış yeniden çaresizlik çukuruna düşmüştü. Yine ve yine elleri kolları bağlıydı. Tek yaptığı şey soğuk hastanenin koridorunda boş bakışlarıyla Edayı düşünmekti. Gözlerinden akan yaşlar umurunda bile değildi. Onları gizlemek şu an düşünmediği bir şeydi.

Edanın ailesi koşarak hastahaneye giriş yaptığında gerçeklere uyanmıştı Barış.

"Barış! Uşağum! Eda?! Eda nerde? Noldi yavruma?!" Diye endişeyle bağırdı Edanın annesi Barışa. Barışın dili tutulmuştu sanki. Kadının çaresizliği içine işlemişti adamın. Kimsenin onu suçladığı yoktu oysaki, Barışın kendisi hariç.

"O-onu bıçakladılar Nergiz anne" dedi Barış hıçkırıkları arasında. Çok bencilce gelebilir fakat Barışında şu an bir anne şefkatine ihtiyacı vardı.

Edanın anneside bu durumu fark etmiş olacak ki sıkıca sarıldı dağılmış olan Barışa. Onada iyi gelmişti bu sarılma.

Barış Nergiz annesinin sarılmasına karşılık verirken kafasını gömdü kadının omzuna. Sessizce ağladı. Annesine ağlayan küçük bir çocuk gibiydi.

Edanın annesi bir yandan adamın sırtını sıvazlıyor diğer yandan onu teselli eden umut dolu cümleler kuruyordu. Kendiside inanmak istiyordu dediklerine ama içinde kötü bir his vardı Barış gibi kadının.

Bir süre sonra Barış artık toparlanmak için ayrıldı kadından. Edanın ailesinin önünde böyle görünmemeliydi.

"Oğlum sen bize ne olduğunu anlatsana Allah aşkına" dedi Edanın Babası endişeyle. Edanın ailesi daha ne olduğunu anlamadan kızlarının kaçırılıp ardından bıçaklandığını öğrenmişlerdi. Onlar içinde büyük bir şok olmalıydı bu.

Barış bildiği kadarıyla her şeyi anlatırken kendine kızmadan edemedi. Bir noktada o suçluydu.

"Ben gerçekten çok özür dilerim... kızınızı koruyamadım. Keşke, keşke beni gebertselerdi ama Edanın gözünden bir damla yaş akmasaydı." Dedi Barış başını eğerek. Kendini çok mahcup hissediyordu. Sonuçta ailesi Edayı ona emanet etmişti.

Sustu Edanın Babası. Bu Barışa kırgın ve kızgın olduğunun bir kanıtıydı. Barışı teselli etmek için uğraşmayacaktı. Hayal kırıklığına uğramıştı. Barış kızını koruyamamıştı ve ona çok öfkeliydi. Ama Edanın Barışı sevmesi ve Barışında şu an ki hali adamın öfkesini az da olsa dindiriyordu.

Bir sessizlik kapladı hastahaneyi. Edanın abisi Ferhat'ta oldukça öfkeliydi Barışa, hatta babasından bile çok olabilir. Belkide babası gibi sağ düşünceli biri olmadığı içindi. Kendisinede öfkeliydi. Kız kardeşini özgür yetiştirmek için karışmamıştı ona. Ama ona göre Eda çok yanlış bir karar almıştı Barışla olarak. Bir kere seven adam sevdiğini yarı yolda bırakmazdı. Seven adam dinlerdi. Seven adam korurdu sevdiğini. Ama Barış koruyamamıştı kardeşini. Bir yandanda adamın yerine koyuyordu kendini. O da aynı hataya düşer miydi?