YİNE YİNE VE YİNE BEN GELDİM🫶🫶
BU SEFER EN UZUN BÖLÜMÜMLE😘
Bu bölüm biraz kaos varrrr😜 BAYILIRIMMM🥳
NEYSE HADİ İYİ OKUMALARRRR❤️❤️❤️❤️
...
Evde olduğumuz süre zarfında durmadan
flörtleşmiştik. Hatta bana birlikte uyumayı bile teklif etmişti, ama sevgili olmadığımızdan kabul etmemiştim. Ondan bir teklif bekliyordum. Yada en azından bir itiraf.
Bir de bir şey daha vardı. Son zamanlarda durmadan bilinmeyen bir numaradan rahatsız edici mesajlar alıyordum. Kendimi gerçekten çok kötü hissediyordum. Barışa daha söylememiştim endişelenmesin diye. Hem zaten okul başlamadan önce Rize'ye gidecektim o zaman bu saplantılı sapıkta peşimi bırakır diye düşündüm. Mesajlar tehdit içermiyordu ama oldukça ürkütücüydü. Gün içerisinde ne yaptığım, nereye gittiğim, ve nasıl olduğum hakkında şeyler yazıyordu. Mesajı yazan kişi kimdi ve bunları nasıl biliyordu bilmiyorum. Ama dediğine göre benden çok etkilenmiş. Kim olduğunu ve benden ne istediğini sorduğumda ise kim olduğunu karşıma çıkınca öğreneceğimi ve benden onu sevmem dışında bir şey istemediğini belirtmişti. Artık her yürüdüğümde arkama bakarak yürüyordum resmen. Korkunçtu.
...
Şu an bir restorana doğru yoldaydık. Barış son günüm olduğundan beni dışarda yemek yemeğe götürüyordu. Aslında bunu bir date olarak düşünüyordum. Umarım bu gün bana itiraf ederdi hisslerini.
Arabanın radyosunu açtım ve müziğin sesini kıstım.
"Ee nasıl bir yere gidiyoruz hiç demedin" dedim merakla
"Görürsün" dedi.
"Ama Barış bari tarif et" gerçektende çok meraklı bir insandım. Sırıttı bu merakım ona tatlı gelmişti.
"Yok olmaz sürprizi kaçar"
"Off" diye mızmızlandım
Yolda pek konuşasım yoktu. Daha çok mekanı hayal ediyordum. Bana ne diyeceğini benim nasıl bir tepki vericeğimi falan.
...
Restorana geldiğimizde kapımı açtı ve arabadan çıkmamı sağladı. Restoranın terasına çıktık ve manzara mükemmeldi. Bütün İstanbul ayaklarımızın altındaydı sanki. Büyülenmiş gözlerle ona baktım. "Alper sen burayı nerden buldun" bir kaşını havaya kaldırdı.
"Alper?" Dedi sorarak.
"Yani Barış işte" şaşkınlıktan ne dediğimi bilmiyordum. Aslında tepkim biraz abartılıydı. Ama o yapınca en ufak bir şeye bu kadar etkilene biliyordum işte.
"Sen buna bu kadar şaşırdıysan dediklerime bayılırsın herhalde" dedi alay ederek.
"Ne diyeceksin ki?" Diye sordum merakla. Lütfen düşündüğüm şey olsun. Çocukluğumdan beri beklediğim şey olsun lütfennnn. Küçük Edanın buna ihtiyacı var, büyük Edanında öyle.
Yemeklerimizi sipariş ettik ve ben gözlerimi ondan ve manzaradan hiç ayırmadım. Bu heyecanlı halim onun hoşuna gidiyor o da bilerek uzatıyordu. Bir süre sonra kendimi tutamayıp sordum. "Eee Barış ne söyleyecektin sen?"
"Bilmiyorsun sanki" dedi. Tamam tahmin ediyordum ama onun söylemesi için her şeyi yapardım.
"Bak Eda" dedi masadaki ellerimi tutarak. Ayy bayılıcam galiba. Yok ben kaldıramam bu kadarını. Evlilik teklifi alacak gibi heyecanlandım.
Gözlerinin içine bakıyordum. İtiraf et artık hadi.
"Ben ilk başlarda, yani çocukken seni her ne kadar redd etsemde." Eee?!
"Bir süre sonra bende çok ayrı bir yerin olduğunu anladım" EVET!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dengesiz/Barış Alper Yılmaz
FanfictionBirbirini hem çok iyi bilen hemde birbirine yabancı olmuş Barış ve Eda ikilisinin hikayesi. Unutulmak istenilen ve bastırılan duyguların karşısında dura bilecekler miydi? Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur, tamamen hayal ürü...
