Dörd Müşketyor | Texting

9. Paylaşılmaz Təklik.

"Təklik..."

Ege Koşan.

Həyatımın o yanğında bitəcəyinə inanmışdım. Amma, Zümra mənə həyat verdi. Onun sayəsində indi həyatdayam...

Tətilə gəlmişdik. Xoşbətliklə istirahət edirdik. Otaqlarımızda oturmuş, söhbət edirdik. Mən hərdən sakitliyimi qorusamda digərləri gülürdülər, söhbətə davam edirdilər. Bilmirəm, onları kənardan izləmək çox gözəldir. Onların sevincini, gülüşlərini...

Doğa söhbətdən çıxıb yanıma gəldi. Zümra və Efe arxasınca yarım dəqiqə baxıb geri söhbətlərinə qayıtdılar. Doğa isə artıq yanımda oturmuşdu.
"Qardaşım!"deyib qucaqladı. Qarşılıq verib, onu möhkəmqucaqladım.Onu özümdən ayırb, üzünə baxıb,
"Çölə çıxıb, söhbət edə bilərik."dedim sakitcə. Başını aşağı yuxarı hərəkət etdirməklə məni təsdiqlədi.

Otaqdan çıxanda hara getdiyimizi soruşdular, onlara 'hava almağa' deyib çıxmışdıq. Onlarda heç bir şey deməyib telefonlarına geri qayıtdılar.

Çölə çıxıb səkidə oturmuş, qarşımızdakı dənizə baxırdıq. Quma vuran dalğaların rahatladıcı səsi qulaqlarımı doldururdu. Doğa'da bunu fikirləşmiş olacaq ki, danışmağa başladı.
"Dalğalar rahatladıcıdır. İnsan getmək istəmir..."dedi həzin səsi ilə. Başımı çevirib üzünə baxdığımda gözlərinin dalğaları seyr etdiyini gördüm. Yaşıl qəhvəyi qarışığı gözlərinə dənizi gördüm. Onun gözləri və dənizim birləşimi möhtəşəm görüntü idi.

"Doğa, gözlərindən dənizi görürəm. Və bu möhtəşəm görüntünü ortaya çıxardır." Dedim. Oda başını mənim tərəfə çevirib, qəribəliklə üzümə baxdı. Əlini alnıma qoyub qızdırmamı ölçtü.
"Qızdırman yoxdu, təsadüfən başına daş zad düşməyib?"gülümsəyərək.
"Niyə ki? Mən bacıma onun gözəl olduğunu deyə bilmərəm?"dedim. Bir anlıq dayandım. Bir dəqiqə! Mən ona həmişə çirkin olduğunu və övladlıq olduğunu, meymuna oxşadığını deyirdim! Təbi qşsa anlıq Doğa da şok geçirtdi amma, sonra boynuma qollarnı dolayıb qucaqladı.
"Bilirdim, bir gün etiraf edəsisən! Ayyy qardaşımm!"dedi. Özümü onsan qurtarıb, üzümü turşudub ona baxdım.
"Bir aprel zarafatı..." dedim.
"Hə əşi, bir apreldən artıq bir igidin ömrü keçib. Off, qəbul elə, övladlıq zarafatınıda yığışdır." Dedi və gülməyə başladı. Məndə gülməyə başlıyanda başımı 'yox' mənasında iki yana salladım.
"Ay bacıı! Nə qədər güldüm ə."dedim gülüşümü saxlamağa çalışaraq. Oda mənə eyni cavabı verib ayağa qalxdı.
"Gedək, gecənin yarısıdı, yataq."Doğa. Onu təsdiqləyib ayağa qalxdım. Hoteldən içəriyə geçib, otağımıza qalxdıq.

Efe və Zümra yatmışdılar. Bizdə səsiz bir şəkildə çarpayalarımıza keçib, yatmağa üz tutduq...

😴

Yazarın danışığı ilə.

Dördüdə özlərini yuxuya təslim etdilər. Hər kim olursa olsun, yuxu onları uşaqlaşdırırdı. Günahsız kimi göstəridi. Yuxu onların tüm yaxşı, pis üzünü gizlədirdi. Günahsız, uşaqca üzlərini göstərirdi.

Çox insan yatanda dərdlərinin keçəcəyini, xoşbəxtliklərinin əllərinə veriləcəyinə inanır, , yuxu isə heç vaxt çıxış yolu deyil, həqiqətlərdən qaçmaq üçün istifadə olunan inancdır. O sadəcə çarəsiz bir inancdır.

Bəli, çarəsiz. Çünki, insan öz dərdlərindən nə qədər qaçsada bir gün çıxmaz küçədə qarşılacaqdır. Qaçmaq gücsüzlərin simvoludur, qaçmaq qorxaqların simvoludur.

Əgər yol yoxdursa özün o yolu çek və ilərlə. Yolunda yanan işıq yoxdursa, özün yandır işıqları. Dörd Müşketyor qaçmadı heç bir zaman.

Onların  paylaşmadığı çox keçmişləri var. Təklikləri var. Və bunu paylaşmırlar. Çünki, deyərdi "Özdemir Asaf:Təklik paylaşılmaz. Paylaşılsa təklik olmaz".
----
Heç nə demirəm... Aşağıdakı ulduza basın. Bu məni daha çox sevindirəcək. Bay✨️