Liczysz się tylko ty-Lena i Szulc

49

Kolejne dni przyniosły względny spokój, którego wszyscy tak bardzo potrzebowali. Viktor został aresztowany, a jego organizacja rozbita przez międzynarodową współpracę policji. Ania mogła wreszcie odetchnąć z ulgą, mając świadomość, że niebezpieczeństwo minęło.

Lena i Szulc wrócili do codziennych obowiązków na komendzie, starając się nadrobić zaległości, które narosły w trakcie intensywnej operacji. Mimo że zagrożenie ze strony Viktora zostało zażegnane, życie na komendzie nie zwalniało tempa. Nowe sprawy czekały na rozwiązanie, a zespół musiał być w pełnej gotowości.

Ania, choć zmęczona i wyczerpana emocjonalnie, postanowiła zostać w Polsce jeszcze przez kilka tygodni. Chciała spędzić więcej czasu z rodziną i przyjaciółmi, a także odzyskać równowagę po trudnych przeżyciach. Wiedziała, że powrót do Anglii będzie trudny, ale czuła, że musi stawić czoła swoim lękom.

Pewnego wieczoru, gdy Lena, Szulc i Ania siedzieli przy stole w kuchni, ciesząc się spokojnym posiłkiem, Lena zwróciła się do Ani z troską.

„Ania, jak się czujesz? Wiem, że ostatnie dni były dla ciebie bardzo trudne” – zapytała, patrząc na siostrę z czułością.

Ania uśmiechnęła się lekko, choć w jej oczach widać było zmęczenie. „Czuję się lepiej, Lena. Dzięki wam wszystkim udało mi się przetrwać ten koszmar. Ale wiem, że muszę wrócić do Anglii i dokończyć to, co zaczęłam. Nie mogę uciekać przed tym, co się stało.”

Szulc przytaknął, podając Ani kubek herbaty. „Masz rację, Ania. Jesteś silna i wiem, że poradzisz sobie z tym. A my zawsze będziemy tu, gotowi cię wspierać.”

Ania poczuła ciepło, które płynęło z ich słów. Wiedziała, że ma oparcie w rodzinie, i to dodawało jej sił. Spędzili wieczór, rozmawiając o przyszłości, wspominając minione chwile i snując plany na nadchodzące tygodnie.

Kilka dni później Ania zdecydowała, że nadszedł czas, aby wrócić do Anglii. Wiedziała, że musi zmierzyć się z konsekwencjami swoich decyzji i stawić czoła nowym wyzwaniom. Pożegnanie z rodziną było pełne emocji, ale Ania czuła, że to właściwy krok.

Lena i Szulc zawieźli ją na lotnisko. W drodze Ania czuła mieszankę strachu i ekscytacji. Wiedziała, że powrót do codzienności będzie trudny, ale miała nadzieję, że uda jej się znaleźć nowe początki w starym miejscu.

„Pamiętaj, Ania, jesteśmy zawsze tutaj dla ciebie. Bez względu na wszystko” – powiedziała Lena, gdy stali przy bramce, czekając na odprawę.

Ania przytuliła siostrę mocno. „Wiem, Lena. Dziękuję wam za wszystko. Bez was nie dałabym rady” – odpowiedziała ze łzami w oczach.

Szulc również objął Anię, dodając: „Bądź silna, Ania. Jesteś jedną z najodważniejszych osób, jakie znam.”

Ania wzięła głęboki oddech, po czym ruszyła do odprawy. Wiedziała, że to pożegnanie jest tylko tymczasowe, a ich więź jest silniejsza niż kiedykolwiek.

Gdy samolot wzbił się w powietrze, Ania patrzyła na zmniejszający się horyzont, myśląc o nadchodzących wyzwaniach. Nie miała pojęcia, co ją czeka w Anglii, ale była zdeterminowana, by stawić czoła przyszłości z odwagą i determinacją.

W międzyczasie Lena i Szulc wrócili do domu, gotowi kontynuować swoje życie i pracę. Wiedzieli, że przed nimi wciąż wiele wyzwań, ale mieli nadzieję, że najgorsze mają już za sobą.

Kilka dni później, Ania dotarła do swojego mieszkania w Londynie. Czuła się dziwnie, wracając do miejsca, które jeszcze niedawno było dla niej domem, a teraz wydawało się obce i pełne wspomnień.

Jednak Ania postanowiła, że nie pozwoli, aby strach ją paraliżował. Zaczęła od małych kroków – porządkowała mieszkanie, spotykała się z przyjaciółmi i starała się wrócić do normalności. Wiedziała, że czeka ją trudna droga, ale miała wsparcie rodziny, które dodawało jej sił.

Pewnego wieczoru, gdy wracała do domu po długim dniu, otrzymała wiadomość od Leny. „Ania, jak się trzymasz? Pamiętaj, że zawsze jesteśmy tu dla ciebie. Kochamy cię.”

Ania uśmiechnęła się, czytając te słowa. Wiedziała, że niezależnie od tego, co przyniesie przyszłość, ma rodzinę, na którą zawsze może liczyć. Była gotowa stawić czoła nowym wyzwaniom, wiedząc, że nie jest sama.