Sa tuwing Umuulan

CHAPTER FIVE

May isang linggo na din simula ng maging Personal Caregiver ni Agusto. Masaya din si Tita na may trabaho na ako. Kahit paano daw may pinagkakaabalahan ako.

          "Ay oo nga pala Lorena my pamangkin. Tumawag si Ate Geraldine.". kinabahan ako pagkarinig pa lang sa pangalan ni Mama.

        "B-bakit daw po?". natigilan ako sa paghahanda ng baon ko.

        Ngumiti si Tita pero alam kong pilit lamang iyon. May iniabot ito sa akin. Tinignan ko iyon. Maliit na sobre yon at ang ganda ng dekorasyon. Napangiti na lamang ako habang unti unting pumatak ang mga luha ko.

         Lumapit si Tita saka ako niyakap ng mahigpit.   "Awww.... Lorena. Wag ka na lang pumunta kung ayaw mo. Isa pa hindi ka naman nila aasikasuhin doon e. Ako nga hindi ako invited. Talagang ipamumukha lang nila sayo na basura ka lang dun. Ang kawawa kong pamangkin."

          "O-okay lang po ako Tita... Sayang naman po itong pinadala nila e saka wala namang nakakaalam na naging Asawa ako ni Enrico diba. S-saka alam ko naman po na gusto lang ni Gwen na magmukha akong t*nga kaya p-pagbibigyan ko po siya Tita k-kahit masakit...". hagulhol ko.

         "Lorena naman. Ano ka ba wag na! Dito na lang tayo saka may trabaho ka nga diba Personal Caregiver ka ni Agusto. Alam mo namang matanda na yon at kelangan nun lage ng tagabantay at ulyanin na yon e."

         Natawa ako sa sinabing yon ni Tita. Nagmamadali akong nagpunas ng mukha ko ng bumusina na ang Service ng Ospital na sumusundo sa akin araw araw. Nilagay ko sa loob ng bag ang sobre saka ako nagpaalam kay Tita.

         "Sige. Ingat ka ha! Yung baon mo pasingawin mo pagdating mo sa Ospital! Madami yan kaya hatian mo si Tito Agusto mo ha.". sigaw ni Tita.

         Kumaway lamang ako bilang sagot. Saka ako pumasok sa loob ng Service. Nagulat pa ako nang bigla ako halikan ng Driver. Tinulak ko ito at sinampal ng paglalakad lakas!

          "Ouch!"  daing ni....

          "Agusto?! Ay naku! Sorry! Ikaw naman kasi nanghahalik ka kaagad saka bakit ikaw ang nagdrive ng Service?"  katwiran ko habang pigil ko ang sarili ko sa pagtawa.

        Haplos haplos pa nito ang pisnge.

        "E namiss kita e." pinaandar na nito ang sasakyan.

         "Teka bakit tayo huminto Agusto? Nasiraan ba Tayo?"  inosenteng tanong ko.

         "No. I really misses you Lorena."  saka ito yumakap sa akin upang hagkan ako.

          "Ang aga-aga pa e---". angal ko kunwari. Lage kaming ganito sa loob ng Isang Linggo. Straight na walang humpay na pagpapakasaya kapag may time na gaya nito.

          Hinayaan ko na lamang siya.

          Umayos ito ng upo saka nito binuksan ang zipper ng pants niya.

          "Sit here Baby...". na agad kong sinunod.

          Pareho kaming napaungol. Sumayaw ako sa musika ng hinaing ni Agusto habang naglakbay ang mga kamay nito sa katawan ko. Akala ko magsasawa ako sa ganitong gawain pero hindi para pa akong lalong naaadik. Sumagi sa isipan ko ang picture nila ng Babae... pero parang hindi naman sila gaanong nagkikita... siguro dahil abala pa siya sa akin. Sa loob din nang isang Linggo nagkaroon ako ng sarili kong Bank Account sa unang pagkakataon sa Buhay ko! Doon nilagay ni Agusto ang perang binibigay niya sa akin bukod sa sahod ko. Ang sabi ko sa kanya hindi niya na dapat ako ipinagbukas ng Bank Account kaso mapilit siya kaya sige bahala siya.

          Humigpit na Ang hawak nito sa dibdib ko at ganun din ako sa mga braso niya. Malapit na! At....

           "Sh*t Baby!"  hiyaw nito ng makaraos kami pareho. Napayakap na lamang ako sa kanya. Banayad niyang sinuklay ang buhok ko bago ako inalalayan makabalik sa pagkaka-upo sa passengers seat.