Wildest Dream

Kabanata 31

"WHAT do you mean?" takang tanong ko.

"I know Tita tell you to broke up with Leigh, so here I am telling you to stop what you're planning" seryosong sabi nito, this is the first time I see her like this.

"Why?"

"Because Leigh's loves you so much, that she can give up on her career and dreams to have you again. So please think about it, don't let her go again" hinawakan nito ang aking mga kamay at hinaplos iyon.

"Bakit mo ito sinasabi saakin?" ngumiti ito.

"Leigh is like my bestfriend, sa panahong mag kasama kami palagi'y nakilala ko ito. Sobrang mahal na mahal ka niya noon pa man, hindi man kita kilala sa mukha ngunit palagi ka nitong binabanggit saakin. Pumayag akong maging fling kami noon upang sa ganoon ay makalimutan ka niya, ngunit walang nangyari. Ikaw parin talaga" nakangiting kwento nito na ikinatigil ko.

"Don't you love her?" umiwas ako nang tingin dito.

"Of coure, I do" masayang sagot nito, dahil doon ay kumirot ang puso ko how can she say that in front of me? "I love her as a friend now, Laurence. I respect her decisions and support what gives her happiness. Sana ganoon ka rin Laurence, respect her decisions if she wants to leave her band just because she choose to be with you. Because you're her happiness, Laurence. Trust her" natigilan ako dahil doon.

Para akong nagising sa katotohanan, tama siya.

"Via.." naluluhang tawag ko sa pangalan niya, nginitian naman ako nito't tinanguan.

"Talk to her, okay? Just trust her, everything's gonna be okay" ngumiti na ako dito. Gumaan na ang pakiramdam ko dahil doon.

"Thank you, Via. For lighten me up, hindi ko alam ang iisipin kung wala ka" madamdaming sabi ko sakaniya.

"It's my pleasure to help you, Leigh is my friend now. Wala akong ibang hilingin kundi ang kasiyahan niya lang"

Nagkwentuhan pa kami hanggang sa alas cinco na't kailangan niya namg umuwi. Pinaalala pa nitong kausapin ko si Leigh dahil baka raw mabaliw na iyon natawa pa ako dahil doon. She's fine to be with.

Papasok na sana ako nang marinig ko ang pagtunog ng cellphone ko bulsa ng aking sweatpants, agad ko itong kinuha't tinignan kung sino ang tumatawag. Tumibok ang puso ko nang makita ang pangalan ni Leigh sa screen, nanginginig na sinagot ko ito.

"Thank god you finally answer, Mich. What happened? Why you didn't answered my calls? Even my texts? I'm so worried" napangiti ako dahil sa sunod sunod na tanong nito.

"I missed you, love" malambing na sagot ko dito at umupo sa hagdan dito sa labas ng mansion.

"Don't use that tone on me, Michaella. I'm still worried, tell me what happen. Nalaman ko kay Via na pumunta ka dito kahapon?" napabuntong hininga ako dahil doon at hindi pinansin ang mga tanong nito saakin.

"Can you come here, Leigh? Please" mahinang pakiusap ko sakaniya.

Masiyado akong napagod, kailangan ko siyang makita at mayakap upang makapag recharge manlang.

"Okay, wait me in a minute okay? I'll be there" narinig ko ang pag end ng call kaya tumayo na ako't pumasok na sa loob dahil may kukunin ako doon.

Mabilis kong kinuha ang bagay na pakay ko't bumaba rin agad, ang kahel na paligid ay unti unti nang lumilitaw. Napangiti ako nang matanaw ang duyang hanggang ngayon ay narito parin, dahan dahan akong lumapit doon at inilapag sa hindi makikita ang hawak ko kanina.

Umupo ako sa duyang palagi kong pwesto, I gently swing it while observing the surroundings. Walang nabago mula rito sa kinauupuan ko't sa buong tawin. Nandoon parin ang mga talampas at burol, ang malawak na sakahan at mga taniman. Pati ang mga nagtataasang mga puno na palagi kong gustong gustong nakikita. Kumupas man ang panahon, ngunit hindi man lang kumupas ang ganda ng tanawing ito. Napapikit ako habang dinadama ang init na nagmumula sa papalubog na araw.