Wildest Dream

Kabanata 32

"I promise Tita, I won't leave your daughter" seryosong tugon ko sakaniya.

"Can I hug you?" masuyong tanong nito na ikinatango ko ng sunod sunod.

"Sure" naluluhang niyakap ako nito, nakaramdam ako ng ginhawa dahil doon.

"Can you talk ro Leigh?" mahinang sabi nito

"Why Tita?" tanong ko nang kumalas kami sa yakap ng isa't isa.

"She's still not talking to me, she's angry because of what I did. But I already regret it" malungkot na sabi nito't yumuko.

"Okay Tita, I'll talk to her" pag aalo ko sa matanda.

Nakarinig ng tikhim, agad akong lumingon at nakita ko si Leigh na seryosong nakatingin saamin ng kaniyang ina. Nginitian ko ito't tinanguan.

"Leigh.." tawag ko.

"The food is ready" lumapit ito saakin at humawak sa aking baywang.

"I'll go ahead" paalam ni Tita saamin, ngumiti kami sa isat isa bago ito umalis na.

"Anong pinag usapan niyo?" seryosong tanong nito.

"Hmm, are you still mad at your Mom?" hinaplos ko ang kaniyang pisngi at pinakatitigan ng maiigi. Umiwas ito ng tingin saakin.

"Did she tell you to talk to me about that?" seryosong tanong nito, napalunok ako dahil doon ngunit hindi na ito ininda pa.

"Leigh... Hindi kasalanan ng Mamá mo iyon, she just love you so much kaya niya nagawa iyon" mahinang sabi ko sakaniya, nilingon niya ako't tinitigan ng mariin.

"But she have no right to make decisions and to tell you to break up on me." napahinga ako ng malalim at umiwas ng tingin sakaniya dahil nakakaramdam na ako ng inis dito. Hindi ako sumagot.

"Look, I don't wanna loose you again" nilingon ko ito  ng seryoso nang hawakan nito ang parehong kamay ko.

"And so I am, I know that your mad at your Mother for what she did and said to me. But she's still your mother, Leigh. She just want to protect and the best for you, people do such a things that they regret after. Forgive your mother, hmmm? For me" hinaplos ko ang kaniyang kanang pingi, seryoso niya akong tinignan at dahan dahang tumango.

Napangiti naman ako pagkuwan, that's my girl. Niyaya na ako nito papunta sa kanilang hapagkainan.

Magaan kaming kumain ng tanghalian, tawanan at kwentuhan ang namayani sa buong silid. Nakilala ko rin ang Papá nitong kamukhang kamukha rin ni Leigh, halos pinaghalo ang mukha ng mga magulang niya sa mukha niya. Iyong dimples ay kuhang kuha nito sa Papá niya. Habang ang nunal nitong maliit sa pagilan ng pisngi't ilong ay sa kaniyang Mamá.

Nagtitingin tingin ako ngayon sa kanilang malawak na sala, maraming pictures na naka display ditong kanina ko pa tinitignan. Sila Leigh ay nasa kung saan dahil kinausap niya ang kaniyang Mamá na ikinagaan ng dibdib ko.

"She 5 years old that time" rinig ko ang baritonong boses ni Tito Larry sa aking likuran. Napalingon ako dahil doon, he's there staring at me with a smile on his face with a proud expression.

"Really?" curious na tanong ko, tumango naman ito't lumapit kung nasaan ako. Tumabi ito sa aking tabi at tinignan ang litratong tinitignan ko kanina.

It's a childhood picture of Leigh, her fluppy rosy cheeks are so cute to pinch off. May mga ngiti ito sa labi't litaw na litaw ang kaniyang malalalim na dimples. Mag hawak itong ukelele, napangiti ako dahil doon. Bata palang siya'y makikitaan mo na ito ng interes sa musika.

"Hmm, bata palang siya'y hilig na talaga nitong tumugtog. Akin iyang ukeleng hawak niya, saakin nito namana ang hilig sa pagtugtog" proud na sabi nito na ikinatingin ko sakaniya, nakatitig ito sa litrato ng kaniyang anak. "Kaya noong nalaman kong pangarap niyang bumuo ng bandang sarili nya'y tuwang tuwa ako dahil isa ito sa mga pangarap ko noong kabataan kong hindi ko natupad" may tipid na ngiti nitong turan at lumingon saakin. Tahimik lang akong nakikinig sa kwento nito.