Trzy kroki od siebie
Rysują palcem po szybie w mrozie delikatne serce, słowiki za oknem śpiewają, poruszając ciemne gałęzie.
Czy można żyć nie kochając?- pyta wnętrze.
Te usta co wysychają bez szans by złączyć się jeszcze, krzyczą i się wyrywają.Dławią się brakiem powietrza.
Odstępu trzy kroki od siebie co otaczają duszę spragnioną, śmierci lękiem.Wypełniają duszę samotności dźwiękiem.
Dłonie co się nie stykają, nie mogąc znaleźć drogi do siebie.
Czy można żyć bez czułości?
Czy można kochać,wciąż się oddalając?
CZYTASZ
Poezje podniebne
ПоезіяNiedawno zaczęłam pisać wiersze o różnej tematyce.Poezja jest jak okruszki życia, dobroci i szczęścia, którymi chcemy się dzielić z innymi.Co może się wydarzyć gdy wpadniemy do jej niezwykłego świata i wsłuchamy się w muzykę naszych emocji?
