Prawie nic
I pozostaną tylko wspomnienia po naszych smutkach, radościach i łzach.
Wyblakną gdzieś dawne marzenia, codzienność przykryje czas.
Będziemy, jak zakurzona księga, zagubiona w ciemnej szufladzie.
Zostawimy w ludzkich sercach drzazgę miłości, dobroć, piękno, albo smutku drżenie, strach i cierpienie.
Wydaję się, że gdy umrzemy świat niewiele się zmieni, prawie nic nie straci bez naszej obecności.
To nie prawda, bo jutro przyniesie to, co odaliśmy dniu wczorajszemu.
CZYTASZ
Poezje podniebne
PoesíaPoezje podniebne to zbiór moich wierszy, drugim imieniem tego tomiku mogłaby być nadzieja. Poezja jest dla mnie niczym odłamki przeżyć i uczuć, to sztuka prawdy i emocji, wyrażająca z delikatnością to, co nieuchwytne dla zapisu prozą. Co może się...
