İyi hissettiriyor...
Çok ama çok iyi.
Sanki hiç ağlamayacakmış,
üzülmeyecekmiş gibi hissediyorum.
Bulutların üzerinde olmak gibi
Cennette kaybolmak gibi bu.
Zihnim puslu,
adımlarım sarsak.
Ama düşürmüyor bunlar beni.
Geceleri yaşıyorum.
Evim sokaklar şu sıralar
Hiç çıkmıyorum oralardan.
Şu köşedeki salıncakları paslı çocuk parkının,
geceleri nasıl kirlendiğini görüyorum.
Şu köşedeki sokak lambası her gece kırılıyor.
Artık tamir edilmiyor,
insanlarda bıktı bir süre sonra.
Şiirler ve kelimeler karışıyor,
bilincim ise yarı açık...
Ama kimin umrunda?
Sadece bu lanet yerden kaçabilmek istiyorum.
Kısa süreliğine de olsa kaçmayı başarıyorum.
Ama bir süre sonra,
kendime gelince,
her şeyin büyüsü yok oluyor.
Güneş doğuyor,
insanlar gidiyor
ve kollarımda kesikleri görüyorum.
Tekrar geceye sığınıyorum,
tekrar dağıtıyorum.
Sonra tekrar büyülü düşlere dalıp,
nil nehrinde yıkanıyorum.
Tekrar tekrar ve tekrar...
Bu döngü beni bitiyor.
Biliyorum, bir gün cesedimi bir yol kenarında bulacaklar
yada ben kendimi öldüreceğim.
Kendi ellerimle yarattığım bu cehennemden kurtulmak istiyorum,
ama dedim ya,
çok ama çok iyi hissettiriyor.
Kısa süreliğine de olsa.
Ve ben gecelerden çıkamıyorum.
-adımlarım sarsak, zihnim puslu...ama gece hiç olmadığı kadar büyülü...
