Gecelerde huzur yok artık. Her şey farklı ve yabancı. Yüzü belirsiz, kimliksiz gölgeler etrafımı sarmış. Dost dediğim yalancı insanlar, sizde gidin, yalnızlığımla baş başa bırakın beni. Hayallerim bile acımıyor bana, beklemem sizden merhamet gelmesini. Karanlık geceler sizde mi düşmansınız bana? Peki ya siz, size ne demeli menekşeler? Bugünde pek nazlı, küskünsünüz bana. Söylesenize en çok size benzemiyor muydu hayatım? Bu yüzden saatlerce sizi izleyip ağlamadım mı? Peki ya siz güller? Kanatacağınızı bile bile kalbime basmadım mı sizi? Bir aşık için sizi kanımla renklendirip kendimi öldürmedim mi? Ah, dedim ya bu aşk için ölmeye değmezdi jack. Baksana rose seni unuttu, o ise beni... İkimizde öldük onlar devam etti hikayeye. Bizim kaderimiz buymuş baksana. Ama yinede idam edilecek o mahkumunun son anına kadar yaşattığı umudu var içimde. Belki diyorum, belki onu sevdiğimi ve unutmadığımı anlar. Ama o en az Raif bey kadar kör sevgime ben ise Madonna kadar aşık ve inançlı. Bazen O'Brien kadar ikna edici bir insan gelse diyorum, canımı acıttığı kadar bana huzur verse... Tüm düşüncelerimi değiştirse ve iki artı ikinin onu beni sevmediği anlamına geldiğini öğretse. O kadar karmaşık ki hayatım, ne zaman öldüğümü bile anlayamadım. Beni öldüren kimdi Bay Sherlock Holmes? Cevap verin lütfen. Bu gizemi sizden başkası çözemez. "Lumos" diyerek aydınlatabilseydim keşke her karanlık gecemi çaresizliğin en çok bu tonunu sevmedim. Bu duyguyu en iyisi siz bilirsiniz değil mi Bay Potter? Lütfen bırakın beni. Bu satırlar burda bitmeli. Ama şunu bilmelisin Sen bende eksiksin.*
-menekşelerin kokusu olmaz...
*Fransızcada tam olarak seni özledim diyemezsiniz. Bu yüzden "Tu me manques." dersiniz. Bu "sen bende eksiksin" demektir. Yani özlemek eksilmektir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
