"Bir yanı cennet bir yanı cehennem. Biri kızıla çalan kahve öbürü deniz mavisi. Lotus dedi içinden. Bu kız günlerdir aklını meşgul ediyordu. Sadece merak dedi. Onda çözemediği şeyler vardı.
Gizemli ve karmaşık olduğu için aklımda dedi. Sırrını çözü...
Benim yüzü güzel, huyu ondan güzel bahtı kara yavrum. Hayatını daha iyi bir hâle getirmek için elimden geleni yaptım. Eğer sen bu mektubu okuyorsan artık fiziken yanında değilim demektir. Ancak üzülme güzel yavrum, ben ölmedim sadece sen beni kalbine sakladın. Beni ne zaman özlersen elini kalbinin üstüne koy ve gözlerini kapat. Ben orada olacağım.
Sakın kendini kısıtlama, hayatını yaşa, geçmişi unut. Sana zarar vermeye çalışanlar olacak, dikkatli ol. Karşına çeşit çeşit insan çıkacak. Kimileri iyi, kimileri kötü niyetli olacak ama sen sakın kendini suçlama. Başkalarının kötülüğünü, kalplerinin karalığını kendi suçun sanma. Hislerine güven, kalbini yokla. Eğer birinin yanında huzursuz hissedersen, kendini kalmak için zorlama. Kalp tehlike anında hızlı atar. Kalbin hızlı hızlı atarsa bil ki seni uyarıyorum, unutma beni kalbine sakladın.
Sen benim en kıymetlim, en güzel notam, müziğim bu hayattaki en değerlimsin. Kim ne derse desin sen çok değerlisin Neva’m. Sana ne kadar aksini ifade eden cümleler kurulduysa ben o kadar tekrarlayacağım. Sen çok değerlisin, çok güzelsin ve çok özelsin. Sen doğduğun an söz verdim. Sana zarar verdiler, sözümü tam anlamıyla tutamadım. Ama çok çabaladım güzel kızım. Bu yolda ne yaptıysam senin için yaptım. Doğrusunu da yanlışını da senin iyiliğin için.
Seni ilk kucağıma aldığım an gönül bağımız oluştu. Seni çok seviyorum yaralı kuzum. O güzel gözlerin bir daha hüzünlenmez umarım. Sen ne zaman üzülsen benim gözlerim yağmurlanır Neva’m. Üzülme gittiğim için.
Belki bir gün kalbine gönüllü birini bulursun Neva’m. Bu konuda ne düşündüğünü biliyorum ama hayatın senin için neler düşündüğünü de bilemeyiz.
Kendine dikkat et biriciğim.
Gözlerin yağmurlanmasın ki yüreğim burkulmasın.
Seni her zaman seven babaannen Ayla Aydoğan.
Dikkatlice mektubu katlayıp zarfa yerleştirdim ve dolabıma koydum. Babaannemin ölmeden önce bana yazdığı mektuptu. Ölmeden önce bile beni düşündüğü için bana bunları yazmıştı. Vefatından bir ay sonra avukat vasiyeti açıklarken verdi. Tabi sonrasında bana kendimden nefret etmemi sağlayan adam, babam da öldüğü için hemen okuyamadım. Ama sonra beni düştüğüm yerden babaannemin sözleri kaldırdı. Ne zaman kendimi köşeye sıkışmış hissetsem mektubu okurum. Babaannemin satırları gönlümü ferahlatır. Elimi kaldırıp kalbimin üstüne koydum ve gözlerimi kapattım. Önüme babaannemin iç ısıtan gülüşü geldi. Onun ipeksi sesini işitir gibi oldum ve gülümsedim.
