"Bir yanı cennet bir yanı cehennem. Biri kızıla çalan kahve öbürü deniz mavisi. Lotus dedi içinden. Bu kız günlerdir aklını meşgul ediyordu. Sadece merak dedi. Onda çözemediği şeyler vardı.
Gizemli ve karmaşık olduğu için aklımda dedi. Sırrını çözü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkıları: Carlos Cardel- Por una Cabeza Hadise- Stir Me Up
Şarkıların alakasını sorgulamayın lütfen, bölüm içinde anlarsınız dhjdjd Keyifli okumalar dilerim.
Kader çarkı dönerken Behçet tüm şansın kendisinde olduğunu hissediyordu. Tam bir yıl boyunca pavyonda görüp etkilendiği şarkıcının peşinde koşmuştu. Artık kul köpek olduğu Alev onu kabul etmişti. Emel ile ne zaman kavga etse ya da ilgisiz kalsa soluğu Alev’in kapısında aldı. Artık Alev onu kabul ettiğinde kendini kazanmış hissediyordu ama bir konuda yanılmıştı.
Behçet Alev’i etkisi altına almak isterken Alev’in etkisi altına girmişti.
Çünkü Alev Özer sandığından daha tehlikeli bir kadındı.
O ne kadar Alev’i kolay lokma görse de diğer erkeklerden bir farkı yoktu. Alev ise bu erkekleri ağına düşürmekten zevk alan bir kadındı. Yıllarca ona köpek gibi davranan erkeklerden sonra Alev akıllanmıştı. Geçmişinin acısını tüm erkek cinsine yüklüyordu ve onları süründürmekten büyük zevk alıyordu. Onların parasını, ilgisini her şeyini sömürüyordu ve beş parasız ortada kalana kadar hiçbiri anlamıyordu.
Alev’e fahişe diyorlardı, aşağılıyorlardı ama günün sonunda fahişe dedikleri kadın lüks bir yaşama kavuşurken kendileri çulsuz kalıyordu.
Alev aşk ile ilgilenmezdi. O düştüğü bataktan kurtulma niyetindeydi. Ve Behçet bu iş için biçilmiş kaftandı. Diğer erkeklere göre onu daha fazla süründürme sebebi buydu. İyice etkisi altına alıp onunla evlenecek ve bir daha bu ayyaşların ağız kokusunu çekmeyecekti.
Behçet’in Bursa’nın en zengin ailelerinden geldiğini biliyordu. Hatta evli olduğunu da biliyordu. Duyduğuna göre ucube bir kızı varmış. Bunlar Alev’in umurunda olan şeyler değildi. O kadını tanımıyordu ve onun için de üzülmeyecekti. Bugüne kadar kimse ona acımadıysa o da kimseye acımayacaktı. Bu yüzden planının ikinci aşamasını devreye sokmaya karar verdi.
Alev’in evinde yatak odasında çıplaklıklarını gizleyen bir örtüyle sarmaş dolaş yatıyorlardı. Başını yasladığı göğüsten kaldırdı. Saçlarını omzundan atarken cilveli bir sesle konuştu.
“Behçet’im.”
Behçet tavanda olan bakışlarını çekip Alev’e baktı. Bu kadın kesinlikle onu yakıyordu. Emel gibi değildi. Emel’e ne istese yaptırabiliyordu ama Alev. O ateş gibi bir kadındı. Gülüşü, süzülüşü Behçet’i etkiliyordu. Elini kaldırıp Alev’in saçlarını okşadı.
“Alev’im.”
Kadın ona bakarken birden üzgün bir ifadeye büründü. Bir şey söyleyecek de söyleyememiş gibiydi. Behçet telaşlandı. Bir şey mi olmuştu?
