______________________♤____________________ Teras bölümü peterin gözünden:
Sakinleştirdi yine beni. Sardı belimi çekti kendine. Yasladı başımı göğsüne. Eskiden sigara içmezdi benim yanımdayken. Bebek kokunu bastırmasın derdi. Ama ben onun sigarayla karışık parfümünün kokusunu severdim. Şekerli kokuları sıkmayı sevmezdi. Ben severim diye hep çicekli parfüm kullanırdı.
Aslında anladı sanmıştım. Jisung olduğumu.
Çıktım kollarının arasından yaslandım korkuluklara. O da sıkmadı beni izin verdi.
Gözlerimi etrafa çevirdim temiz havayı ciğerlerime doldurdum. Bakışlarım yeniden ona döndü. Sanki 1 yıl uzak kalmanın hasretliyle yanıp tutuşuyordum. Gözümden uzak kalırsa gönümlen de ırak olur diye düşünüyordum.
Olmamıştı.
Ben rhinoyu unuttuğumu sanarak çok büyük bir aptallık yapmıştım.
İşte bunu o an fark etmiştim. Gözyaşlarını gördüğümde...
Az kalsın ona rhino diyecektim ki kendimi son anda düzelttim.
P: Bay Know...
Rhino... O zamanlar gece yatağım boş kalmasın diye gergedanlı bir peluş almıştım. Onu temsil etmesi adına.
Sonra uzaklaştırmak istedim onu kendimden. Peter ne kadar cesursa jisung o kadar korkaktı. Onu dolabımın üstündeki bir kutuya koymuştum.
P: Sorun ne... İstemeden sizi kırmadım değil mi?
Bu sorunun anlamı 'Jisung olduğumu anlamadınız değil mi'ydi.
Araladı dolgun dudaklarını. Sesi solgun ve aglamasından dolayı hafif çatallanmıştı. Yine de hoşuma gidiyordu işte. Bir melodi gibi sabaha kadar dinleyebilirdim.
Lee🗣: Çok benziyorsun Peter... ona o kadar çok benziyorsun ki...
Anlamamış. Ben anladım. Anlamadığını anlamıştım.
O beni gerçekten de kaybettiğine çok inanmıştı. Nabzım durduğunda ve beni saatlik kalp masajı sonunda hayata döndürdüklerinde ben de yaşadığımı düşünmemiştim. Sonum onun kollarındayken olacaksa sorun değildi. Razıydım.
Ama ona seni seviyorum diyememiştim. Sanırım bu beni dirilten şeydi. Ben Rhinoya onu sevdiğimi hiç söyleyemedim.
O hastane odasında uyandığımda aklıma gelen ilk şey ağrılarım değil onun ismiydi.
Sonunda taburcu olduğumda resepsiyon onun benden 1 hafta önce ayrıldığını söylemişti.
Hemen kumarhanenin oraya vardığımda kapalıydı. Taşıyorlardı. O zamanlar telefonum da yoktu.
O günden sonra hiç bulamadım ben Rhino'mu cünkü o bana hiç gelmedi.
Ama Felix beni minik bir görev icin buraya gönderdiğinde fark ettim... o aslında patronu yenmemi değil onun hayatta olduğunu görmemi istiyordu.
İlk gördüğümde tanıyamamıştım.
Siyah saçlarını kızıl yapmıştı benim anıma.
Bende kızıl saçlarımı siyah yapmıştım onun anısına.
Bizim hikayemiz hicbir zaman bitmedi. İşte o an fark ettim ki bizim kaderimiz bağlıydı. Bizi ölüm bile ayıramazdı. Ki ayıramamıştı.
Lee🗣: O gün birlikte yemek yemeye gidecektik. Jampong ısmarlıyacaktım ona... lanet olsun ki kadam onunla o kadar meşguldu ki arabayı kontrol etmedim. Benim suçumdu peter... Jisungum benim yüzümden öldü.
Jisungum... Evet benim aşık olduğum adam bu.
Kendini suçlamasıyla kalbim parçalandı. Ölmedim ben buradayım seni seviyorum demek istedim ama olmadı. Gözlerim doldu.
Rhino hayatının bir parçasını kendi elleriyle öldürdüğünü sanıyordu ama hayır. Ben kanlı canlıydım. Bir kere daha onun hayatinı mahfetmek istemedim.
Ben oyum.
Diyemedim.
Onu biraz geride kalan koltuğa oturttum ve kucağına yerleştim. Eskiden olduğu gibi. Benim olduğunu hissetsin anlasin istedim. Ama bir yandan da anlamamalıydı. Onu bir kere daha yıkamazdım.
O geceden geriye bende bu düşünceler onda ise boynundaki minik kırmızı izler kalmıştı. Dudaklarımdan dökülen son sözler ise "Sırf sakinleş diye yaptım sakın bir anlam arama" idi.
______________________♤____________________
AAAAAAGGGGGG bu son 2 bölümü yazarken aşırı feels geçirdim. Bu ikisini öpüştürmek istiyom ama daha herşeyin çok başındayız ;,,( aklınıza takılan herhangi bir sey olursa sormaktan çekinmeyinnn.
Bugünlük bölümü erken attım aksama birazcık işim var
Ayrıca okumalar düştü belki bölüm atlamış olabilirsiniz tekrar kontrol edin.
Öptüm♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
