Gambler//minsung

1.9

______________________♤____________________
Peterin gözünden:

Kırılmıştı.
Yapacak bir şeyim yoktu.

Beni resmen bu odaya tıkmış sabaha karşı ise evinden çekip gitmemi istemişti. Onun dediğini yapmayı planlıyordum.
Ta ki

KÜT!

Bişeyler kırılıyordu. Durmadan!

Hemen oturduğum yataktan indim ve kapıya atıldım. Lanet olası kapı kilitliydi.

Kapının arkasından bağırma ve yıkılma sesleri geliyordu.

Bağıra bağıra ağlarken kapıyı yumruklayıp ona seslendiğimi duymuyordu. Sinir krizi geçiriyordu yine.
Eskiden de bu başına gelirdi. Ama ben hep yanında olurdum. Şu an ise ona sesimi duyuramıyordum.

P: MINHO KAPIYI AC NOLUR! HER NE OLDUYSA HALLEDEBILIRIZ.

Hiçbir işe yaramıyor beni dinlemiyordu. Gelen cam kırılma ve düşme sesleriyle yandaki vitrini yere devirdiğini anladım.

P: RHİNO DUR LÜTFEN!

Son çare odanın içinde anahtar aramaya başladım. Odayı biraz kurcaladığımda bir anahtar bulmuştum.

Telaşla kapıyı açtığımda cam kırıkları üzedine çökmüş kanlar içinde ağlayan minhoyu gördüm. Ayağıma batan camları umursamadan yanına gittim. Onun kendi kendine mırıldandığını duydum.

Lee🗣: Ölen birinin yaşadığına inanacak kadar acizim ben...

P: Minho...

Lee🗣: Yapma Peter... gerçek olmadığını biliyorum.

P: ne...?

Lee🗣: Amacın ne ya da seni kim gönderdi bilmiyorum peter... ama senin jisung olduğuna inanacak kadar aptaldım ben.

P: Minho... Jisung'um ben...?

Lee🗣: Hastane kayıtları var. Jisung öldü peter.

P: Minho bebeğim... lütfen sonra konuşalım bunları.

Lee🗣: Yapma... Bebeğim deme... sonra yine unutalım dersin.

P: Demem... Demem bebeğim...birlikte uyumak ister misin?

Başını salladığını gördüğümde onu yerden kaldırabilmek için yüksek çaba gösterdim. Kolunun altına girdiğimde onu odasina doğru yürüttüm. Yatağa yatırdığımda beni de kendi yanına çekti.
Sımsıkı sarmıştı beni. Genelde onun göğsüne sokulan ben olurdum. Ama bu sefer o bana sığınıyordu. Burnunu boynuma sürtüyor, kokumu soluyordu.

P: Minho... Jisung seni özledi... Jisung seni çok özledi. Yemin ederim ki.

Onun düzene giren nefesleriyle uykuya daldığını anlamıştım.

Sinir krizleri sonrasında çok mayışmış ve uykuya müsait olurdu. Bu eskiden de böyleydi. Onu sakinleştiren hep ben olurdum.

Biz hiç değişmedik.

Değişen tek şey sayılardı.
İlk tanıştığımızda 16'ydım ben oysa 29.

Ailemle büyük bir tartışma yaşamıştık ve evden kovmuşlardı. Kar yağarken dondurucu sogukta. İnce bir tişortle. 

Benim ailemin vicdanı bu kadardı işte.

O gün karda dolaşmaya çıkan minho baygınken bulmuştu beni şanseseri.

Ben iyileşene kadar benimle ilgilenmiş, bana kısa süreligine kalmam için bir pansiyon bile ayarlamıştı.

'Bunun karşılığını nasıl öderim?' Diye utana sıkıla sorduğumda bana gülümsemiş ve

'Arkadaşım ol' demişti.

29 yaşındaki adamın şimdiye kadar hiç arkadaşı olmamıştı. Kabul ettim. Beni o kadar mutlu hissettirmişti ki...

Minho 8 yılda ailem olmuştu. Ve ben 8 yılda ismini daha bugün öğrenebilmiştim.

Sorun değildi.

Minho, rhino, lee know...

Kim olduğu fark etmiyordu. Beni seviyordu. Değerliydim ben

Minho'nun değerlisi.

Bugün onu kırmama rağmen yine bana gelmişti, yine benim kollarımdaydı.

Bense ona beraber uyuyamayız dememe rağmeb göğsüme yatırmıştım. Kokusunu içime çekiyordum.

Minho hep parfüm kullanmayı tercih ederdi. Ama duşa yeni girdiği için onun gerçek ten kokusunu alabiliyordum. Bu beni öylesine mutlu ediyordu ki.

Çünkü minho kapalı kutuydu. Onu izin verdiği kadar tanıyabilirdiniz. Bense bu sınırları aşalı yıllar olmuştu. Minhoyu istediğim kadar tanımıştım.

O gün biraz daha geç uyudum. Onun yüz hatlarını inceledim. Kirpikleri çok güzeldi. Upuzun. Eskiden onunla eşek diye dalga geçerdim. Ama bunun sebebinin en güzel gözlerin eşeklerinki olmasından dolayı olduğunu bilmiyordu.

Minho kusursuzdu.

Sıkı sıkı sardım kollarımı daha da.
O gece birdik biz.

Rhino ve ben. Biz biriz...
_____________________♤_____________________
Kaosun hemen boyle dindigine bakmayin daha cok sey olcak. Sadece minho ve jisungun nasil tanistigina deginmek istedim.

Seviliyorsunuzzz
Öptüm♡♡♡