İçeriden gelen seslerle gözlerimi açtım. Yerimde doğruldum. Başımın ağrısıyla gözlerimi sıkıca kapattım. Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Salona gittim. Şenol amca ve babam tavla oynuyordu. Samet abi ve abim telefondan karşılıklı oyun oynuyordu. Ablam ve Sude mutfaktaydı. Annemle Aysel teyze de diğer köşede sohbet ediyordu. Semih uyanmıştı. Balkondaydı. Dışarıyı izliyordu.
"Kızım. Uyanmışsın. Yemekleri ısıtayım mı?"
"Gerek yok anne. Sağol." Tekli koltuğa oturdum. "Başım çatlıyor."
"Çık bir hava al. İyi gelir." Başımı sallayıp balkona çıktım. Semih ile göz göze geldik. Onu umursamayıp korkuluklara yaslanarak gökyüzüne baktım.
"Rengin solmuş."
"Bu akşam benle uğraşmasan olur mu? Hiç halim yok."
"Biliyorum. Bayılmışsın."
"Asude annemlere haber vermese ölür zaten."
"Kızma ona. Seni düşündüğünden yaptı."
"Annemlerin benim için endişelenmesini istemiyorum. İyiyim ben."
"Demesi kolay. Ana baba yüreği kızım. Yanıyor işte."
"Off... Başım çok kötü. Hastaneye gidiyorum ben."
"Ne?" Bir şey demeden içeri girdim.
"Anne ben çıkıyorum. Bir iki saate gelirim."
"Nereye kızım bu saatte? Hem hastasın sen otur oturduğun yerde."
"Bir şey yok anne."
"Ben götürürüm seni."
"Kendim giderim."
"Ya kızım saçmalama. Bu saatte bu halde tek başına göndermem seni."
"Ben de gönder diye izin almıyorum zaten."
"Kumsal!"
"Semih." Gözlerim karardı. Başım döndü. Ayakta duramayacağımı anladığımda koltuğun kenarına tutundum. Annemler endişelenerek ayağı kalkarken Semih beni belimden tutmuştu. "İyiyim ben. Hallederim."
"Hala kötü olduğun halde iyiyim diyorsun. Hiç değişmemişsin." Beni kucağına alırken sesimi çıkaramadım.
"Kumsal! Kızım! Ay Kara hastaneye götürelim hemen."
"Deniz teyze siz durun. Ben götürürüm onu. Hem bu kadar kalabalık gidilmez."
"Ama olmaz öyle. Aklım kalır."
"Güzel teyzem, Kumsal benleyken ona ne olabilir?"
"Orası öyle de."
"Abi. Gel arabaya götürelim. Yardım et bana." Semih beni arabaya yerleştirdikten sonrasını hatırlamıyordum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Gözlerimi açtım. Acildeydim. Kolumdaki seruma baktım. Neredeyse bitmişti. Yanımdaki perdeyi araladım.
"Asude!" Asude hızla yanıma geldi.
"Bugünkü ikinci bayılışın. Ne yapacağım ben seninle?"
"İyiyim ben. Çıkar şunu." Serumu çıkarırken hala söyleniyordu.
"Bu kadar yorma kendini be. Sen de insansın. Sen de yorulabilirsin. Senin de dinlenmen gerekir. Unutup durma şunu."
