Power Of Love [TK]

~7~

Merhaba güzellerim. Nasılsınız?

Valla yazarınız çok yorgun. Yeni eşya taşınması, ev düzenlemesi falan filan derken, bokum çıktı.

Bu sırada sizi bölümsüz bırakmak istemedim. Yeni fice de yb atacağım. Artık her haftada 2 gün pazar ve seçebileceğim bir gün yb gelecek.

Lütfen sizler de destek olmayı unutmayın. Paylaşımlarınızı görüyorum ve bu beni çok mutlu ediyor.

Şimdiyse komik bir bölüme geçiyoruz. Kısa olduysa da kusura bakmayın.

Oy verip, yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Keyifli okumalar dileği ile~~

.
.
.
.

(Jungkook'tan)

Sabah uyandığımda güneşin ışıkları daha yeni yeni odaya sızıyordu. Gözlerimi açtığım anda karşımda esmer teni ile, yumşacık yanakları ve dokunmaya kıyamayacağım kırpikleri ile uyuyan bir Delta vardı...

Dün biz neler yaşamıştık öyle..

Gülümseyerek bir süre onu izledim. Avucum onun göğüsündeyken çiçeklerime baktım.

Çok güzellerdi..

Nerden bilebilirdim ki o benim ruheşim çıkacak?

Hayat çok garip işte..

İşaret parmağımı uzatıp kirpiklerinin üstünde gezdirince huylandığı için biraz kıpırdanmıştı. Onu şuan uyandırmak istemezdim. Dikkatlice kolları arasından çıkmıştım. Aşağıdan sesler geliyordu. Sanırım abim uyanmıştı. Dikkat çekemezdim şuan. En azından feromonların kokusunu almadan ona görünsem iyi olurdu. Ayağa kalkıp, üstümü giyindim. Üzerime kısa bir siyah şort, onun da üstüne beyaz kısa kollu tişört giydim.

İçim kıpır kıpırken odadan çıkacaktım ki, duyduğum sesle yanaklarım kızarmıştı.

"Çok güzelsin..."

Ne ara uyanmıştı bilmiyordum. Giyinirken beni mi izlemişti, bilmiyordum. Düşüncesi beni daha da utandırıyordu. Arkamdan yaklaşan bedeni hissedince başımı yana çevirdim. Utanıyordum biraz daha. Ama gözlerimi kapattım.

Bir eli önden karnıma sarılınca, beni kendine çekmişti. Başı saçlarıma yaslanınca, burnu ile saçlarımı okşadı.

"Kokumu almışsın...evdekiler farkedecek."

"Etsinler..bu bizim için sorun mu ki?"

Dediklerimden sonra hırlama sesi duymuştum.

"Kalbinin melodisi mükemmel Jungkook.."

"Seninki de Taehyung.."

Sessiz fısıltılarımız birbirine karışırken, daha ne kadar kalbim hızlanabilir diye düşünmüştüm. Derin bir nefes aldım. Elimi belimdeki kolunun üstüne koyup okşadım.

"Aşağı inmem lazım..Abime gözükmezsem odama baskın yapar.."

"Tamam.."

Demişti. Ama bırakmaya niyetli değildi. Sıcacık bir öpücük enseme bırakıp, kollarını çekti. Tanrı şahidim, o an gerçekten düşüp kalıcaktım. Kurdum da huzursuzlanmıştı.

"Ben seni kapıda bekleyeceğim.."

Dediği ile gülmüş, kapıyı açmıştım. O kapıda üstsüz bir şekilde dururken, arka arkaya yürüyor, sırıtıyorduk. Hülyalar alemindeydik sanki. Kapıya yaslanıp beni izlerken gülmüş, göz kırpmıştı bana. Fakat o an, o kadar hülyalıydım ki, ayağımı basacağım yeri bilememiş, boşluğa giden ayağım ile arkaya doğru merdivenlerden düşmüştüm.