Power Of Love [TK]

~20~FİNAL

Evet...nasılsınız güzellerim?

Ben valla biraz duygusal topum şuan😭🥺

PoL'u ilk başladığımda daha üniverste öğrencisiydim. Ve şimdi bir iş kadınıyım..bu kitap benimle büyüdü diyelim. Zaman ne kadar da hızlı geçiyor.

PoL'u çok sevdiniz. Çok beğendiniz. Şimdiye kadar hiç kötü yorum ve düşünce duymadım, görmedim. Bu da demek oluyor ki, beni seviyorsunuz. Kalemimi seviyorsunuz.

Tabiki böyle ilerlemeyeceğim. Sizler için daha da çok çabalayacak, en iyi kitapları yazmaya devam edeceğim. İnsanların iyi hissetmesine katkım oluyorsa, bu işe devam ederim.

Bu akşam PoL'a veda ediyoruz. Ama özel bölüm yazacağım. Hepinizin veda sözlerini, yorumlarını okumak isterim. Bu yüzden yazın da konuşalım.

PoL bitince, Happy New Year ficimle devam ediyorum. Onu da okumayı unutmayın. 🥺🥺

Şimdi geçelim bölüme..

Son kez..

Oy verip, yorum yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar dileği ile~~~
.
.
.
.

Sabah uyandığımda mide bulantım beni yine şaşırtmamıştı.

Doktor zor bir hamilelik geçireceğimi demişti ve haklıydı da. Neredeyse iki buçuk aylık hamileydim ama bu mide bulantıları geçmek bilmiyordu.

Koşarak kendimi banyoya attım. Klozetin önünde dizlerim üzerinde otururken ağrıyan karnımı ovdum. Gece de kusmuştum. Midemde bişey yoktu. Ama yine de kusmak istiyordum. Başım da bir yandan dönüyordu.

Kendimi resmen bok gibi hissediyordum.

"Jungkook? Güzelim.."

Taehyung beni hissetmiş, yanıma gelmişti uykudan yeni uyanan haliyle. Fazlasıyla yanımda oluyordu. Hakkını ödeyemezdim. Mükemmel eş olduğunu belli ediyordu. Ve emindim ki, mükemmel baba da olacaktı.

Sırtımı okşarken saçlarımı arkaya taramıştı elleriyle. İki kere öğürdükten sonra midemde ne var, ne yoksa hepsini kusmuştum.

Gözlerimi yarım bir şekilde açık tutarken arkama yaslandım.

''Tamam geçti..şimdi bir çorba ısıtırım, sonra da ilaçlarını veririz. Bir şeyin kalmaz."

Alnımı öperken, yüzümü boynuna gömdüm. Eli karnıma giderken okşamış, feromonlarını etrafıma sarmıştı. Gözlerimi kapatıp biraz kendime geldim. Beni kucaklamış, yüzümü soğuk su ile yıkarken gözlerimi açtım. İyi gelmişti.

Tekrar kucağında birlikte mutfağa indik. Taehyung bizim için aşçı tutmuştu hamilelik sürem boyunca. En azından o evde olmadığında ben yalnız kalmıyor, yorulmayayım diye de yemek yapmak için HyeSun teyzeyi ayarlamıştı. Her ay da maaşını ödüyordu.

Mutfağa geldiğimizde gördüğümüz kahvaltı sofrası ile gülümsedim.

"Günaydın efendim. Nasılsınız?"

"Günaydın HyeSun teyze, ellerinize sağlık, sofra güzel olmuş."

Taehyung beni kucağından indirmeden sandalyesine oturmuştu. İlk başlarda bu saygısızlık gibi gelmişti gözüme. Ama herkes hamile olduğum için bir şey demiyor hatta mutlu oluyorlardı.

Başımı Taehyung'un boynundan kaldırmış, sofraya bakınca gülümsedim. Herşey güzeldi ama benim canım hiç çekmiyordu.

"İyi misin oğlum? Yine mi kustun? Rengin solmuş."