Home For A Cloudless Sky

Chapter 16

🫀
Chapter 16

"Alam kong galit ka pa sa akin, Bea, but stay still." pakiusap nito sa akin habang patuloy siya sa pagpupunas sa aking kamay. She couldn't even look me in the eyes. Not that I wanted her to? Tsk.

Where's Sofia ba kasi? Gusto ko sanang itanong pero hindi ko magawa. She looked so... sad.. that it's hard for me to even ask for someone else.

What is it to me kung malungkot siya?! My God, Beatriz!

Nang iangat na niya ang kamay niya para punasan ang mukha ko ay agad ko siyang hinawakan sa kanyang palapulsuhan para pigilan. Ramdam ko na naghina ang kamay niya sa ginawa ko.. Binitawan ko na lang ulit para hayaan siya. Nagpatuloy ito sa ginagawa at nanatili na lang ang mga mata ko sa kawalan.

Nang matapos ito ay agad na hinawakan ko ang aking ulo sa sobrang sakit nito. Damn, Deanna! Alam na alam na nga niyang kahinaan ko 'to, eh.

The tequila. Not Caitlin!

"You can sleep na again, Bei. Babalik na ako sa baba, hindi pa kasi sila tapos." paalam niya while looking at the terrace. Naglakad pa ito palapit doon para dumungaw sa labas.

"Eh 'di bumalik ka na. Why are you even here in the first place?" I hissed. Huminga ako nang malalim at pumikit.

The spirit of the liquor made it possible for me to not feel any pain.. at ayoko ng ganitong pakiramdam. I need to feel the pain she made me go through para hindi na ako muling lilingon.

Akala ko noong una ay lalabas na siya pero nagkamali ako. Nanatili pa rin akong nakapikit para akalain niyang tulog na ako at nang makalabas na siya, pero naramdaman ko na lang ang pag-upo nito sa aking kama at pagdampi ng kanyang malamig na kamay sa aking mukha. It was so soft and light na para bang iniiwasan niyang magising ako.

Her hands used to be warm.

Lintek naman, Bea! Shut it!

"Are you asleep?" halos bulong na nitong tanong sa akin.

I just groaned a little at tumalikod na sa kanya. Nagmulat ako ng aking mata, trying not to feel pity.

"I just hope na dumating 'yung araw na hahayaan mo akong magpaliwanag, Bea." she sniffed like she's trying to control herself from crying. "Tingin mo ba kakayanin kong saktan ka nang ganoon ng walang dahilan? Did you really think I'd let you go just like that without a fight, Bea?"

Halos kumuyom ang mga kamay ko sa mga naririnig ko. Please, Bea. Don't fall for it. Don't fall for it.

"I loved you, Bea. And still do." her voice was filled with sadness, I could tell.. Her voice cracked.

I lay there, frozen, as she got out of bed. I changed my position silently as I watched her walk over to the terrace. She stood there for a moment, looking out at the night sky. Her silhouette was a reminder of the distance between us.