"හත් වරක් එක හතායී... හත් වරක් දෙක දා හතරායී... හත් වරක් තුන විසි එකායී... හත් වරක් හතර විසි අටායී... හත් වරක් පහ විසි පහායී... හත් වරක් හය-"
"කුරුළු කන්න එන්න!!!"
මං ටාර් ගාලා ඇද උඩින් බැහැලා කාමරෙන් එලියට ආවා. පට්ට බඩගින්නේ හිටියේ. අර අයියගේ යාළු සන්හතියම ඇවිල්ලා අපේ ගෙදර සෙට් වෙලා ස්කූල් ඉවෙන්ට්ස් වල බැනර් ඩිසයින් කරලා ගෙදරින් යනකොට හයත් පහු වෙලා. හැබැයි වැඩේ කියන්නේ කෂ්මිර අයියා කොණ්ඩේ පිහපු සනීපෙට මට එහෙම්ම ඇද උඩ නින්ද ගිහින් තිබ්බා. දැන් විනාඩි දහයකට කලින් අයියා නැගිට්ටුවම මට එකපාරටම මල හොල්මන් රෝසී අක්කව මතක් උන හින්දා උඩදාගෙන චක්කරේ පාඩම් කරන්න ගත්තේ. නැත්තං හෙට ගිහින් කොසු මිටෙන් කන්න වෙන්නේ.
"කෝ උස්සපං පිගාන"
මම ටිවී එක ඉස්සරහා ඉදගෙන පරිප්පු දාලා බත් අනනකොට අපේ අයියා කුස්සියේ ඉදලම මුට්ටිය පිටින් උස්සන් ආව මොනවහරි බත් එක වැහෙන්නම දැම්මා.
"ඔක්කොම කාපං මොලේ වැඩෙන්න"
කවදාවත් නැතුව බත් එක වැහෙන්න ගොටුකොල මැල්ලුම් පිරිලා. මේවා මං කන්න ආසම නෑ. ඒත් දැන් මම අසරණයි. මොකද අම්මා වගේ දුන්නනම් ගේමට ගිහින් මේ ටික ඩස්ට්බින් දාන්න තිබ්බා. ඒත් අයියා එක්ක නටන්න බෑනේ. මේවා කලා මොලේ වැඩෙනවනම් බැරි ඈ.
ඒත් කටවහගෙන කනතරමට ගුටි කෑමේ සම්භාවිතාවේ සෑහෙන්න අඩුයි!!
"අන්න තමුසෙගේ මාස්‍ටර් මැසේජ් එකක් දාලා තිබ්බා හෙට ඉදලා ප්‍රැක්ටිස් එන්න කියලා"
අයියත් බත් එක අරන් මට එහාපැත්තෙන් ඉදගෙන ටිවී එක දිහා බලන් දුන්න් ආරංචියට මගේ ගත සිත පිනා ගියා. එතකොට චක්කරේ පාඩම් කරන්න ඕන්නෑ. හෙට රෝසික්කිලා දිහා යන්න ඕන්නෑ!! බාලිකා බැඩීගෙන් ගුටිකන්න ඕනිත් නෑ!!!
"ඒ නිසා හවස් වරුවේ රෝසි අක්කලා දිහා යන්න"
අයියෝ...... කරුමේ කරුමේ....
"ඒ උනාට මහන්සිනේ අප්පා"
මම හෙන අහිංසක විදිහට මැල්ලුම් අහුරක් කටේ දාගත්තා. ප්‍රැක්ටිස් කරලා මැරිලා මැරිලා පාඩමුත් කරපංකෝ. අනේ මටනම් බෑ.
