အခန်း (၁၁)
ရှချင်းထန်း၏ စိတ်ပျက်အားငယ်နေစွာ ပြောနေသောအမူအရာကို ကြည့်ပြီး ယောင်ရုန်သည် ပို၍ ကူရာမဲ့လာသလို ခံစားရလေသည်။ သူမသည် ရှချင်းထန်း၏ ပခုံးပေါ် ကို လက်တစ်ဖက်အား ညင်သာစွာတင်လိုက်ပြီး "အခုလောလောဆယ် အဆိုးမြင်မနေပါနဲ့၊ ငါတို့က တခြားနည်းလမ်းတွေကိုလည်း စဥ်းစားကြည့်ရမှာပေါ့"
ရှချင်းထန်းသည် အခြားနည်းဗျူဟာများကို တွေးတောခဲ့သော်လည်း၊ သူမသည် ၎င်းတို့ကိုစဥ်းစားရန် အချိန်မရမှန်း သိသောကြောင့် ထိုစကားအားပြောသည့် သူမကို စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့် ပြုံးပြခဲ့သည်။ ထိုအရာကြောင့် ပထမအလုပ်ရုံမှ အလုပ်သမားတွေကြားက စာနာမှုမှာ ပိုနက်ရှိုင်းလာလေသည်။ ရှတာ့မင်သည် အလုပ် အလွန်အကျွံလုပ်ခြင်းကြောင့် ဒဏ်ရာများရရှိခဲ့ပြီး ဆေးရုံပင် ပို့ဆောင်ခဲ့ရလေသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်သမားများသည် ပို၍ပင် ဒေါသများနှင့် စိတ်ပျက်စရာများ မြင့်တက်လာသည်။
ဝမ်ရှောင်းလီ၏ မျက်လုံးများသည်လည်း မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ..."ဦးလေးရှနဲ့ ချင်းထန်းနှစ်ယောက်လုံးက လုံ့လဝီရိယရှိတဲ့ အလုပ်သမားတွေပါ။ ဒီလို ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်မှုတွေနဲ့ ထိုက်တန်အောင် သူတို့ဘာတွေ လုပ်ခဲ့မိလို့လဲ။ ငါတို့ရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကို တစ်ယောက်ယောက်က စက်ရုံအတွင်းမှာ ဖိနှိပ်နိုင်တဲ့ ကမ္ဘာကြီးက ဘယ်လိုတောင်လဲ”
နောက်ထပ် အမျိုးသမီး အလုပ်သမားငယ်က "ကျွန်မတို့မှာ ဘယ်လိုရွေးချယ်စရာတွေရှိလို့လဲ။ စက်ရုံမန်နေဂျာက ငါတို့ကို ဂရုမစိုက်ဘူးလေ"
ဝမ်ရှောင်းလီက "ဒါဆို စက်ရုံဒါရိုက်တာကို နေ့တိုင်း ချဉ်းကပ်ရမယ်၊ သူ့အလုပ်သမားတွေရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို မကြားမိဘူးလား"
ဝမ်ရှောင်းလီကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားရင်း ရှချင်းထန်းက စိတ်အားထက်သန်စွာ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ပြောလိုက်လေ၏။ "ရှောင်းလီ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တခြားသူတွေကို အပြစ်မတင်ပါနဲ့၊ ငါတို့ကို ဘယ်သူကမှ အနိုင်ကျင့်တာမှ မရှိပါဘူး။ ဒါ ငါ့အမှားပါ။ ငါ့အဖေရဲ့ ဒဏ်ရာက ငါ့ရဲ့ အရည်အချင်းမရှိမှုရဲ့ အကျိုးဆက်ပါပဲ။ ဂိုဒေါင်ကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ ခြေထောက်ကျိုးသွားရင်တောင် ကျွမ်းကျင်တဲ့ အထမ်းသမားဖြစ်ဖို့ကို ငါကြိုးစားနေမယ်"
YOU ARE READING
ရွှေကိုင်းခက်ပေါ်ဝယ် ခိုနားမယ်
Romanceမိတ်ဆက် သူမ ယခင်ဘဝ၌ ရှချင်းထန်း၏ ဘဝသည် အတက်အကျ များစွာ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ သူမသည် ယာယီရွှေ့ပြောင်းရာ အိမ်ယာရှိသည့် မြို့လေး၌ ကြီးပြင်းလာခဲ့ပြီး သူဌေးမိသားစုထဲ လက်ထပ်ပြီး ဝင်ရောက်ခဲ့ကာ စာကလေးမှ ဖီးနစ်အဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့လေ၏။ သို့သော် သူမသည် ရက်အနည်းငယ်မ...
