ပိုင်ဆိုင်ချင်ပါသည် သို့သော်....

အပိုင်း၁၁

ရွာသို့ ပြန်ရောက်ကတည်းကပင် ဂုဏ်နှင့်မတွေ့ရသေး။သူသည်လည်း ရှုပ်ထွေးနေသည့် စိတ်ကြောင့် ဂုဏ့်ကိုလည်း သွားမရှာဖြစ်။

ထိုနေ့...ထိုနေ့က ဂုဏ်၏ လက်အား ထိုအမျိုးသမီးသည် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။အကယ်၍ ဂုဏ်သည် ထိုအမျိုးသမီးအား သဘောမကျတော့ပါက ထိုလက်အား ရုန်းထွက်နိုင်သည်လေ။သို့သော် ဂုဏ်သည်မရုန်းခဲ့။သူအိပ်မက်ထဲတွင်သာ ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ရပါသော ထိုလက်အား တခြားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်သည် ဆုပ်ကိုင်နေသည်တဲ့....။

.

.

.

"ငသန့်..မြို့မှာ ဘာတွေတွေ့ခဲ့လဲ"

တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်အား ဖောက်သည်ချလိုက်၊ထန်း​ရေလေးအား မော့သောက်လိုက်နှင့် သန့်စင်တစ်ယောက်ဇိမ်ကျနေလေသည်။

"တောသားမြို့ရောက်ပါကွာ"

တစ်ဖက်ဝိုင်းမှ အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် လှောင်ရယ်နေကြသော ဝိုင်းအား အကဲခတ်လိုက်တော့ ဟိုတစ်ခါကကောင် စိန်လှပင်။

သန့်စင်လည်း လျစ်လျူရှုကာ သူဆော့ကစားခဲ့ပုံများအား ဆက်ပြောနေလိုက်သည်။

"မမြင်ဖူးတာတွေ မြင်လာရတော့ သူ့ခမျာ ပျော်နေရှာတာ"

တလိပ်လိပ်တက်လာသော ဒေါသများအား ချုပ်တည်းကာ လက်သီးအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်၍

"နောက်တစ်ခွန်းထပ်ပြောကြည့်..ငါအ​သေသတ်ပစ်မယ်"

"ဖွီး!စောက်ရူး!"

ငသက်သည် သန့်စင်၏ လက်အား လှမ်းဆွဲကာ ခေါင်းခါပြသည်။

"နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ငြှိရင် ရွာအတွက်မကောင်းဘူး"

"ကိုယ့်ဘာသာသောက်စရာရှိတာသောက်...အာမချောင်နဲ့"

မျက်ပြူးသည်လည်း ကြားထဲမှ ဝင်ဟန့်သည်။ပုံမှန်ဆို သန့်စင်ပြေးထိုးပြီးပြီဖြစ်သည်။သို့သော် ငသက်ပြောသလိုပင်။ပထမတစ်ခါထဲက ရွာနှစ်ရွာသည် သိပ်မပြေလည်ချင်။ထို့ကြောင့် ဒီတစ်ခေါက်ထပ်ဖြစ်လျှင် နှစ်ဖက်ရွာသည် ရန်သူတွေ ဖြစ်ကုန်လိမ့်မည်။

သန့်စင်သည်လည်း ထန်းရေအား မော့သောက်ကာ ဒေါသအား ချုပ်တည်းလိုက်သည်။