PENTALAR

YANLIŞ TARAF

Sadece bomboş bakıyordum
Ne yapmalıydım ki ?
Nereden başlamalıydım sorulara ?
Peki ya neyin hesabını sormalıydım? Ben artık hiçbir şey bilmiyorum
Hiçbir şeyi hiç kimseyi anlamıyordum.
Belkide insanlar anlatamıyordur

Karşımdakine baktım gözleri..
Hiç değişmeyen o ela gözleri onun kim olduğunu söylüyordu bu benim kardeşimdi
Her gün beklediğim kardeşim...
O da sadece bakıyordu benim gibi tepkisizdi.
Aklımdan o kadar çok şey geçiyordu ki..

Ben hareket edemiyordum konuşamıyordum sadece bakıyordum gördüğüm kişini hayal olup olmadığına.
O gerçekti değil mi?
Her gün her saat har dakika ve de her saniye kendime sorduğum o soruyu tekrarladım;
Ama neden?

"Victoria senin burada ne işin var "
O ses yine duyuldu gerçekti hiç olmadığı kadar gerçekti sesi biraz değişikti
Kırgın mı ? Değil
Peki mutlu mu hiç değil
Daha çok endişe..

"Victoria"
Cevap veremiyordum neden mi o kadar çok nedeni vardı ki sürekli gözlerini benden kaçırıyordu
Sanki yüzüme bakacak gücü yoktu
Gözlerimi kapatıp açtım yavaş yavaş kendime geldim Lucas bana bakıyordu.

"Lucas sen misin "
Sadece bunu diye bildim çünkü sanki boğazım kördüğümlenmişti. Gözlerim benden izinsizce yaşlar akıyordu
O bana doğru gelmeye başladı
Kolumu tutup cimcikledim kolum acımıştı
Tekrar cimcikledim ve tekrar ..

Neden o kabuslarımdan biri değildi ben onu görmeye hazır değildim.
En azından burada görmeye hemde bu yaratıkların onun için diz çöküp durmaları?
Ne oluyurdu?
Lucas yanıma gelmişti başını kaldırıp bu sefer gözlerimin içine bakıp bana sarıldı

Karşılık vermeli miyim ? O benim kardeşim.. o benim ikiz kardeşim ya başka ne yapacaktım
Hayır ona karşılık vermek istesemde kollarım buna izin vermiyordu.

"Üzgünüm üzgünüm tüm bu yaşananlarda seni yanlız bıraktığım için üzgünüm sana haber vermediğim için üzgünüm Victoria"
Üzgün muydu?
Peki  o zaman neden gittin?
Benim kardeşim asla ağlamazdı ne olursa olsun küçükken ne kadar canı acısa da ne kadar kavga etse bile o asla ağlamazdı ama şimdi o omuzumda ağlıyordu

"Sen ağlıyorsun benim bildiğim Lucas ağlamazdı" dedim
Halen bana sarılmış bir şekildeydi ve ben halen karşılık vermiyordum
O da sadece sustu
Acaba ben mi çok duygusuzdum ? Yoksa o mu çok haksızdı?
Birden o gittikten sonra olan herşeyi gözümün önden geçirdim.
Sadece acı

Birden onu ittim
"Sen Lucas değilsin benim öyle bir ikiz kardeşim yok beni bırakıp gittiği gün o öldü" dedim bunu söylemek her ne kadar canımı yaksa da  sanırım gerçek buydu
"Dinle beni Victoria ben sana söz veriyorum herşeyi baştan aşağı anlatacak yeter ki şimdi hemen buradan gidin burası sizin için tehlikeli "

Arkama baktım Jack ve Mary şaşkın bir şekilde bize bakıyordu sonra cam fanustaki Clara'ya baktım
Onu almadan gidemezdik
Ama lucasa diyeceklerim bitmemişti

"Sen gittikten sonra hiç kendi kendine düşündün mü benim bir kardeşim var diye her ne kadar değer vermesemde benim annem ve babam öldü ve benim yanlız bıraktığım bir kardeşim var"
Gözlerimden akan yaşlara hakim olamıyordum
"Victoria lü-"

"Sen biliyor musun ben kaç gün kapının önünde seni beklerken sabahladım belki gelirsin diye beni bırakmazsın zaten üzülmeme dayanamazsın diyordum
Seni her yerde aradım herkese sordum gidip fotoğraflarını her yerde astım belki bir gören vardır diye her gece sen yoksun diye kendi kendime konuşuyordum en son annem ile babam psikolog tutular bana .
Uykum gelmediğinde anılarımızı hatırlayıp uyumaya çalışıyordum uyuduğumdada tekrar kabuslarla uyanıyordum herkes senden ümidini kesmişti ama ben halen bekliyordum bazen dua ediyordum eğer sen gelirsen seni asla üzmeyeceğim diye kendime söz veriyordum
Ama gelmedin .."

"Gelecektim Victoria gelecektim sadece doğru zamanı bekledim hem geçenlerde sana not bıraktım sana geleceğimi söyledim "

"Çok geç artık sen benim hiçbir şeyim değilsin annem ve babam öldükten sonra beni bir başıma ortalıkta bıraktığında anladım ki benim anne ve babamdan başka kimsem yokmuş"
Artık konuşmaya bile gücüm kalmamıştı

Pentalar halen diz çökmüş bir şekilde duruyurlardı
"Bilmediğin şeyler var "
Cidden bu bilmediğim şeyler bizden vazgeçecek kadar önemli şeyler mi?
"Anlat o zaman neymiş bakalım bu bilmediğimiz şeyler " dedim bağırarak

"Burada olmaz Victoria sizi çıkartmam gerek buradan burası çok tehlikeli buradan çıkar çıkmaz sana herşeyi anlatacağım" anlamıyorum madem tehlikeli o zaman o niye buradaydı
Gözüm cam fanustaki Clara'ya takıldı
"Clara'yı almadan hiçbir yere gitmiyoruz" dedi Mary benden önce davranarak

Lucas Mary'e baktı
"Clara nerede " dedi Lucas Mary cam fanusu işaret etti
Lucas olumsuz anlamda başını salladı
"Onu kurtarmanız imkansız o artık bir ölü gibi birşey"
Lucasa baktım bu ne demekti şimdi?

"Sen ne saçmalıyorsun " dedim Jack hemen cam fanusa doğru yürüdü
"Hey sakın fanusa zarar verme " dedi Lucas ve cam fanusa doğru yürümeye başladı onun amacı neydi
Kafam çok karışıktı ama buraya gelme amacımızı unutmamaliydim
Hemen Jack'ın yanına koştum o sırada Lucas Jack'ı durdurmak için onun kolundan tutup geriye doğru çekti

Jack hızlıca lucasa bir yumruk vurdu Lucas yere düşmüştü
Pentalar bir emir bekler gibi bize saldıracak gibi bakıyordu
Bu fanusun bir açılacak yeri yok muydu
Eğer kırarsak Clara zarar görecekti

Lucas yerinden kalkıp Jack'a sert bir şekilde vurdu
Jack dengesini kaybedip yere düştü
"Jack !"
Hemen Jack'ın yanına gittim dudağı patlamıştı
Lucas yanıma yaklaşıp bir tane daha tekme vurdu
"Yeter dur yapma" diye bağırıp lucas'ı ittim

Lucas bana bakıp durmuştu.
Jack ise yavaşça yerden kalkmaya çalışıyordu.
"Jack iyi misin?" Diye sordum Jack evet anlamında başını salladı  o sırada Mary fanusun altındaki düğmelerle birşeyler yapmaya çalışıyordu

Lucas bu sefer Mary'e doğru ilerledi hemen arkasından onun kolunu tutup durdurmaya çalıştım.
"Victoria bırak beni buradaki hiç kimseyi çıkaramazsınız anlamıyor musunuz!?"
"Lucas eğer Clara orada ölü bir şekilde yatıyorsa anlamıyoruz. Sen neden bize engel olmaya çalışıyorsun hemen beni bıraktığım için özür diliyorsun hemde şu anda bana yardımcı olmuyursun bende seni anlamıyorum"

Ne diyeceğini bilemediğinden sustu kolunu benden koparıp Mary'e doğru ilerledi
"Çekil oradan "
Mary hiç dinlemeden tuşlara basmaya devam ediyordu. Jack hemen araya girip lucas'ı kendine doğru çekti.
"Sen oldun artık." Deyip tam lucasa vuracakken yavaşça açılan kapının sesiyle hepimiz o tarafa baktık

"Vay vay vay bakıyorum da davetsiz misafirlerim en sevdiğim ama itiraf etmeliyim daha önce kimse bu kadar avlanmayı istememişti "
Onun sesini duyunca yüzümde herhangi bir şaşırma olmaksızın ona bakıyordum
Mary ve Jack'a da baktım onlarda hiç şaşırmamıştı

"Aaa birde sevgili sınıf arkadaşlarım gelmiş ne kadar mutlu oldum size anlatamam "
Konuşması beni çok sinirlendiriyordu.
"Ay pardon gerçi Victoria benim için değilde daha çok ikiz kardeşi sandığı kuzenim için gelmiş olmalı değil mi?"
O ne dedi öyle ?
Kardeşi sandığı mı? kuzenim mi?

Bir açıklama bekler gibi lucasa baktım
"Martin yeter bunun şimdi sırası değil " dedi Lucas neyin sirask değildi?
Aklım yine çok karışıktı.

"Aaaa pardon sürprizi bozdum mu yoksa !"
Halen lucasa bakıyordum ama Lucas yere bakıyordu
Anlamıyorum bir insan  sadece 24 saatte üst üste nasıl bu kadar şey yaşayabilir ?
.
..
...

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum bu arada kitapta aklınıza takılan bir kısım varsa söyleyin 🖤