သေမင်းနှင့် ချစ်ကျွမ်း၀င်ခြင်း [MM Translation]

Chapter-10(Z)

ေခါက္ဆြဲဘူးတစ္ဘူးလုံး ေျပာင္စင္ေအာင္ စားၿပီးသြားေသာအခါ ခ်ီက်ားယန္၏ ႏွာေခါင္းထိပ္ကေလးမ်ား ေခြၽးစိုလာၾက၏။
သူ၏ ပိန္လ်လ် မ်က္ႏွာမွာလည္း နီရဲတြတ္လ်က္......
သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ ေခါက္ဆြဲဘူးအပူေၾကာင့္ပဲလား သည့္အရင္ေရွ႕က အျဖစ္ပ်က္ေၾကာင့္ပဲလား မသဲကြဲပါေခ်။

လင္းေရွာင္လည္း ႏွစ္လုပ္မွ် စားၾကည့္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔အစာအိမ္ႏွင့္ အစပ္အဟပ္မတည့္သည့္အတြက္ ခက္ရင္းအား ျပန္ခ်ထားလိုက္ၿပီး ဘူးကိုလည္း ေရွ႕သို႔ အနည္းငယ္ တြန္းဖယ္လိုက္္ေတာ့သည္။

အခန္းတြင္းရွိ ေသဆုံးျခင္း အခိုးအေငြ႕မ်ား ပိုမို ထူထပ္လာျခင္းမွာ ေသမင္းတစ္ေယာက္ စိတ္အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ေသာေၾကာင့္လည္း ပါေပသည္။ သူ႔အေနျဖင့္ ေသမင္းတစ္ေယာက္ဘဝနဲ႔ ေနထိုင္လာသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ႏွင့္ခ်ီ ၾကာျမင့္လွၿပီဆိုေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ဆိုး႐ြားလွသည့္ အစားအေသာက္မ်ိဳးျဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရလိမ့္မည္ဟု ေတြးမထားၾကည့္ခဲ့ဖူးေပ။

"ကိုကို....စားလို႔မေကာင္းဘူးလား"
ခ်ီက်ားယန္လည္း ေမးၾကည့္လိုက္ရသည္။

"အင္း"
လင္းေရွာင္မွာ စားထားသမွ် ျပန္ထိုးအန္ခ်င္္စိတ္ျဖင့္။

မထင္မွတ္ထားစြာ ခ်ီက်ားယန္မွာ သူတစ္ဝက္တစ္ပ်က္ စားထားၿပီးသား ေခါက္ဆြဲဘူးအား ဆြဲယူသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ တစ္စက္ကေလးမွ ဂ႐ုမထားဘဲ ေမႊေႏွာက္၍ ကူစားေပးေတာ့မလို လုပ္လာခဲ့သည္။

လင္းေရွာင္လည္း ႐ုတ္တရက္ ထိုသူ၏လက္ေကာက္ဝတ္အား လွမ္းဖမ္းထားလိုက္မိ၏။

ေသမင္းတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လင္းေရွာင္၏ ကိုယ္အပူခ်ိန္မွာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ္ ပို၍ နိမ့္က်ေနခဲ့ေပသည္.။

မ်က္ႏွာဖုံးဝတ္ထားဆဲသာ ဆိုပါက သူလိုလူမ်ိဳးႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံရသူတိုင္း ၾကက္သီးၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထသြားႏိုင္ေလာက္သည္ အေနအထား။ယခုမူ အစားအေသာက္ စားေနသည္ျဖစ္၍ မ်က္ႏွာဖုံး ခြၽတ္ထားသည့္အတြက္ ကိုယ္အပူခ်ိန္လည္း အနည္းငယ္ ျပန္တက္လာေပသည္။ ခ်ီက်ားယန္ႏွင့္ အသားခ်င္း ထိေတြ႕သြားမိသည့္အခါ ခံစားခ်က္သည္ကား ေအးစက္စက္ ေက်ာက္စိမ္းတုံးတစ္တုံးကို ထိကိုင္လိုက္မိသည့္ႏွယ္။