ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ နမ်းပြီး နိုးထလာတဲ့
မနက်ခင်းက ရစ်ခီအတွက်တော့
ဘယ်လိုမှသက်သောင့်သက်သာမရှိ။
မနေ့ညက သောက်လိုက်သည့် အရက်သည်
အတော်လေးပြင်းပုံရသည်။ အန်ထားသည့်
အရှိန်ကြောင့်ပါ တစ်ကိုယ်လုံး မအီမသာ
ခံစားနေရသည်။ သူ့နဖူးသူ ပြန်စမ်းကြည့်လိုက်တော့
အဖျားကသိပ်မရှိ။
"အစ်ကိုလေး!"
ရစ်ခီသည် မျက်မှောင်ကြုတ်မိသည်။ စောစောစီးစီး စိတ်မကြည်ပါဘူးဆိုမှ အာပြဲနေသည့်အသံသည်
သူ့ကို စိတ်ဒုက္ခနှစ်ဆရောက်စေသည်။
"အော်မနေနဲ့ ခေါင်းကိုက်ရတဲ့ကြားထဲ"
"နေမကောင်းတာကို ဘာလို့ အရက်တွေသောက်တာလဲ အစ်ကိုလေးရဲ့ အစ်ကိုလေးနဲ့တော့
စိတ်ညစ်ပါတယ် အရင်ကလို ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ဖြစ်နေတာကမှ ပိုကောင်းသေးတယ်"
ဂျွန်သည် ကုတင်ဘေးထိုင်ကာ ခေါင်းတကုတ်ကုတ်။
သူဘာသူတောင် စိတ်ညစ်နေရတဲ့ထဲ ဒီလို မြင်ရတာ ပိုပြီးတောင် စိတ်ညစ်သေးသည်။
"ငါသောက်နေကျပါကွာ မင်းထက်ပိုသိပါတယ်
ဒီအရက်က နည်းနည်းစျေးကြီးလို့ သောက်နေကျမဟုတ်လို့ ဖြစ်သွားတာ"
သူ ပြောသည့်စကားကို နားမလည်သလို ပြူးပြဲ
ကြည့်နေသည့် ကောင်ကို ရစ်ခီလျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်။
ဒုန်းဒိုင်းဆိုင်း၀င်လာသည့် ကင်ဂယူဗင်းကြောင့်
ရစ်ခီမှာ ခြုံစောင်ကိုမသိမသာ ဆုပ်ကိုင်မိသည်။
"ရစ်ခီ"
"ဟမ်"
ရစ်ခီမှာ လိပ်ပြာမလုံသလို၊ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်နေသလို။ကင်ဂယူဗင်းကတော့ ဘာမှမဖြစ်သည့်အတိုင်း ဒီခွေးကောင်က ညကျတော့ သူ့ကို
အမဲဖျက်သလို နမ်းသွားပြီး အခုကျတော့ ဘာမှတောင်ဖြစ်မနေဘူး။သူကသာ ဖျားချင်သလို၊
နာချင်သလို ကင်ဂယူဗင်းနဲ့ အကြည့်ဆုံတိုင်း
တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းရှိန်းဖြစ်နေတာ။
"အစ်ကိုလေး ထပ်ပြီး ဖျားနေတာလား
မျက်နှာကြီးရဲ"
"ဖယ်စမ်းပါ"
