10. Pet | Hyunin

7. Bölüm - Bir Adım İleri

Okula vardığında saat 09.45ti saat 10.00da çalışmaya başlayacaklardı ama Jeongin hocasından izin almamıştı. Cebinden telefonunu çıkardı. Ders programına baktığında ilk 2 dersin fizik olduğunu gördü. Yani yüksek ihtimalle şuan ders boştu.

Üzülerek telefonu geri cebine koydu ve yavaş adımlarla müzik odasına yürüdü.

" Günaydın beyler "

" Günaydın Jeongin. Hocandan izin aldın değil mi? "

Jeongin hayır anlamında kafasını salladı.

" Neden? "

" Okulda yok "

" Kiminle dersin şuan? "

" Hyunjin hocayla "

" O adam her zaman gelirdi okula. Hayret doğrusu "

" Neden gelmedi acaba? "

Çocuklar kendi aralarında tartışırken Jeongin gitarını alıp sessizce yanlarına geçti.

Felix Jeonginin mutsuz olduğunu görmüştü. Şaşırarak sordu.

" Neden üzgünsün? Bir şey mi biliyorsun? "

Jeongin kafasını kaldırdı ve sahte bir gülüş yaptı.

" Hayır mutsuz değilim. Hadi çalışmaya başlayalım "

Herkes onayladı ve çalışmaya başladılar.

🌟

Saat 12.28

Zilin çalmasına 2 dakika vardı. Bu öğle arası zili olacaktı. Bir şeyler yemesi gerekiyordu ama canı hiçbir şey istemiyordu. Kafasında dolanan düşünceleri atamıyordu.

Kamera kayıdının olmaması aşırı garipti. Bu işte bir sıkıntı olduğu belliydi.

Okulun bahçesine doğru yürürken Jeongin Changbini gördü. Hızlıca yanına gitti.

" Hocam! "

" Ne var? "

" Kayıtlara tekrar bakabilir miyiz? "

" Yok kayıt mayıt hadi işine "

" Hocam! lütfen. Bu olayı öylece kestirip atmanıza izin vermeyeceğim. Hyunjin hoca suçsuz. Bunu size kanıtlayacağım "

Changbin bıkmış tavırlarla Jeongini izliyordu.

" Yürü odaya "

Hızlıca odaya çıktılar.

Changbin umursamaz tavırla kayıtları tekrar açtı. Ama bu sefer garipti. Dün olmayan kayıt şimdi vardı.

" Bu ne demek oluyor? dün olmayan şey bugün nasıl var? "

İkiside şaşkın gözlerle ekranı incelerken Changbin videoyu açtı.

İkiside videoyu dikkatlice izliyorlardı. Fakat videoda Hyunjin çocuğa vuruyordu.

" Al işte vuruyor! "

" Nasıl ya?! böyle bir şey yaşanmadıki. Kesinlikle montaj bu "

" İşiniz gücünüz yalan ya "

Jeongin hiçbir şey demeden okuldan çıktı.

Yine koşarak Hyunjin'in evine gelmişti. Hızlıca apartmana girip zili bastı.

" Of kim gel- Jeongin? "

" Yine ben "

" Ne oldu? "

" İçeri geçebilir miyim? "

Hyunjin kafasıyla onaylayarak Jeongini içeri aldı.

Oturma odasına geçip oturdular.

" Az önce kamera kayıtlarına tekrar baktım. Ve videoda sizin tokat attığınız gözüküyor "

" Ne?! "

Hyunjin hiç böyle bir şey beklemiyordu. Resmen çenesi kitlenmişti konuşamıyordu. Zaten aşırı üzgünken şimdide bu çıkmıştı başına. Gözlerinden göz yaşları yavaş yavaş düşüyordu.

Jeongin ağlayan hocasına yavaş yavaş yaklaştı. Ayağa kalktı ve önünde diz çöktü. Parmaklarıyla narince göz yaşlarını sildi.

" Lütfen ağlamayın, bende çok üzülüyorum siz böyle yapınca. Söz veriyorum çözeceğim "

Hyunjin kızarmış gözlerle Jeongine bakıyordu.

" Neden beni aklamaya çalışıyorsunki? amaçları belli beni okuldan attırmak! Uğraşıp daha da mı batıracaksın! Ayrılıyorum işte okuldan şimdi. Bitti öğretmenlik hayatım "

" Yok öyle bir şey. Siz haksız yere suçlanıyorsunuz şu anda. Tabii ki sizi aklamaya çalışacağım çünkü ortada bir plan var. Bu planı çözmezsek yarın bir gün sizin daha da üstünüze gelecekler. Bu olayı çözelimki korksunlar "

Hyunjinin dizleri titriyordu. Konuşacak hali kalmamıştı. Derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalışıyordu.

" Çok utanıyorum ama size sarılmamı ister misiniz? "

Hyunjin hiçbir şey söylemeden kollarını Jeonginin boynuna doladı. Jeonginde papatya gibi kokan hocasına sıkıca sarıldı.

Onu böyle bitkin halde görmek kendisini çok üzüyordu. Kendisinin sadece bir müzik grubuna katılıp başına böyle şeyler gelmesi onu hem üzüyordu hem sinirlendiriyordu.

" Sınırları aşıyoruz Jeongin "