10. Pet | Hyunin

6. Bölüm - Save Me

Hyunjin kimseyle konuşmadan hızlıca yürümeye başladı arabasına doğru. Gözlerinden göz yaşları yavaş yavaş düşerken ne yapacağını düşünüyordu.

Jeongin sinirle çıktığı odadan direk sınıfa gitti. Öğle arası olmuştu kimse okulda yoktu.

" Seungmin nerde? "

" Tuvalete gitti aga "

" Tamam kardeşim eyvallah "

Jeongin koşarak tuvalete gitti. Tuvaletten çıkan Seungmin'i gördü.

" Ne yaptınız noldu? "

" Sonra anlatacağım. Hyunjin hoca nerde oturuyor biliyor musun? "

" Niye ne yapacaksın? "

" Soru sorma Seungmin nerde oturuyor bu adam? "

" Arkadaşımla komşuydu. Arkadaşımın adresini atayım telefonuna git. Üst komşusuydu Hyunjin hoca. "

" Kaçıncı kat ? "

" 4 "

" Çabuk at gidiyorum ben "

" Yemek yesey- noldu amına koyayım gene ya "

Jeongin sınıftan çantasını alıp hızlıca okuldan çıktı. Seungminin attığı konumu açtı. Okula çok uzak değildi.
Hemen koşarak gitmeye başladı.

🌟

Sonunda apartmana vardığında nefes nefese kalmıştı. Apartmana girdi. Asansörle 4. kata çıktı.

Hemen zile bastı. Bir yandan da hala nefesini düzeltmeye çalışıyordu.

Kapı yavaşça açıldı. Hyunjin'in gözleri  kan çanağı gibiydi.

" Jeongin?! Nasıl buldun beni? "

Jeongin hiçbir şey söylemeden hocasına sarıldı. Şuan sadece suçluluk  duygusu hissediyordu. İçinden ağlamak istiyordu.

Hyunjin oldukça şaşırmıştı fakat Jeongin'in sarılmasına sıkıca karşılık verdi. Sanki Jeonginin kokusu onu büyülüyor gibiydi.

" Özür dilerim benim yüzümden oldu her şey "

Sarılmaya devam ederken Hyunjin konuştu.

" Senlik bir şey yok Jeongin, hepsi o çocuğun yüzünden oldu "

Jeongin hocasını yavaşça bıraktı. Göz yaşlarını hızlıca sildi.

" Bu planlanmış bir şey hocam. Biri ya size ya bana bir şey yapmak istiyor. Ben bu olayı çözeceğim "

" Nasıl çözeceksin Jeongin? "

" Benim aklımda var bir şeyler hocam. Çözeceğim ben "

" Jeongin uzatmadan kapatalım bu olayı bence "

" Ne kapatması hocam? benim yüzümden 1 hafta uzaklaştırma aldınız ve hiçbir şey yapmayacak mıyım? saçmalamayın "

Hyunjin derin nefes verdi. Ne yapacağını düşünüyordu.

" Ayrıca siz ağladınız mı? "

" Yok bir şeyim benim. Hadi git artık. Evimi nasıl buldun bilmiyorum ama kimseye söyleme "

" Emin misiniz? "

" Eminim Jeongin "

" Beni bugün kurtarmaya çalıştığınız için yine de teşekkür ederim. İlk gün sizi hiç sevmemiştim ama artık öyle değil "

" Duygularımız karşılıklı genç adam. Rica ederim. "

Kapı Jeonginin üstüne kapandı ve oradan ayrıldı.

🌟

Ertesi gün yine alarmıyla gözlerini açtı Jeongin. O kadar yorgun ve bitkin hissediyorduki okula gitmek istemiyordu. Sadece olayı nasıl çözeceğini bulmak istiyordu.

Okula gitmemeye karar verdi. Yatağından doğrulup terliğini giydi. Büyükannesi evde yoktu. Yine komşuya gitmişti.

Mutfaktan nesquik ve süt alarak masaya oturdu. Bir yandan yerken bir yandan da düşünüyordu.

" Bu siktiğimin amcığı ne istiyor ondan "

Sinirle kendi kendine mırıldanırken yemeğe devam etti.

" Kayıtların olmaması normal değil. Bir bokluk var bu işin içinde. Bu olayı tek başına da yapmış olamaz. Birkaç kişi ona yardım etmiş olmalı "

Jeongin düşünmeye devam ederken telefonundan tarihe baktı. 22 Eylül

Bugün pratik yapacaklardı. Okula gitmek zorundaydı. Hızlıca nesquikini bitirdi ve giyinip evden çıktı.