නුඹ නිසා...♡(ongoing)

- part 10 -

අම්මා...එන්නකො..

ඇයි ලමයො මේ උදේ පාන්දර කෑගහන්නෙ.

අම්ම අයියා..

ඇයි අයියට මොනාද වෙලා තියෙන්නෙ..

මන් හිතන්නෙ එයා ගෙදරින් ගිහින්.

ඒක අහපු ගමන්ම කිචන් එකට වෙලා තේ හදන ගමන් හිටිය මේරි දුවගෙන ආවෙ කුශී ලගට..

කුශී ඔයා හැමතැනම වගේ බැලුවද දුව..

ඔව් අම්මා කෝල් කරා ෆෝන් එකත් වැඩ නැ..

අනේ මගේ කොල්ලා..

මේරි පුටුවෙන් වාඩි වෙලා අත් දෙකත් තම නලළට තියන් අඩන්න පටන් ගත්තා..

Jeon: ඇයි මේ පාන්දරම අම්මයි දුවයි කෑගහන්නෙ.

අප්පච්චි අයිය ගෙදරින් ගිහින්..

කුශී අඩමින්ම ජියෝන්ව බදාගත්තා..

Jeon: මේ කොල්ලනම් කවදාවත් හැදෙන්නෙ නැ. මන් ඊයෙ කේන්තියටත් එක්ක ගැහුව බැන්න තමයි.ඒ හැමදේම කරේ ඌව හදාගන්නනෙ.

ඒ උනාට ඔයා පුතාට ඕනවටත් වඩා දඩුවම් කරා...මගෙ පුතාව මට කොහෙන් හරි හොයල ගෙනල්ල දෙන්න මහත්තයා..

මේරි එහෙම කියමින් තවත් අඩන්න පටන් ගත්තා..

ජියෝන්ට පවා තමන්ගෙ පුතා ගෙදරින් ගිහින් කියල දැනගත්තම දැනුනේ දුකට වඩා ගොඩක් ලොකු බයක්..මොකද ජන්කුක් කියන්නෙ වයස දහනවයක් උනත් හරියට හිතල බලල තීරණ ගන්න පුළුවන් කෙනෙක් නෙවෙයි කියන්න ජියෝන් හොදටම දන්නව..
.
.
.
.
.
_____________________________________________________

ආශ් ඔලුවෙන් මෙච්චරටම ලොකු වේදනාවක් එන්නෙ ඇයි.

ජන්කුක් තමන්ගෙ ඇසුත් පොඩි කරගන්න ගමන්ම පඩිපෙලත් බැහැලා ගියේ කිචන් එකට.

ගුඩ් මෝනින් ජන්කුක්..

ගුඩ් මෝනින් සර්..

ඔයා මේ කිරි එක බීල ඉක්මනට මූන සෝදන් එන්න ජන්කුක්..අපි තවත් පරක්කු වෙන්නෙ නැතුව ඔයාගෙ ගෙදර යන්න ඕනි..දැනටමත් අම්මලා ගොඩක් බය වෙලා ඇත්තෙ..තේරුනාද ඔයාට..

ටේයුන් නොනවත්වාම කියවන් යද්දි ජන්කුක් කටත් ඇරන් බලන් හිටියෙ ටේයුන් දිහා..