ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း [ Completed ]

Chapter 126

Chapter 126

ရှန်းလျိုရှန့်၏အသိစိတ်က ဝေဝါးဝါးဖြစ်နေပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက အခြားနေရာသို့ ရွေ့လျားသွားကာ သူ့ကိုယ်သူ မပိုင်ဆိုင်တော့သကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်။ သူ အလွန်ပင်ပန်းနေသောကြောင့် လက်ချောင်းများကိုပါ မလှုပ်ရှားချင်ပေ။

ထိုအနေအထားဖြင့် အချိန်မည်မျှကြာသွားသည်ကို မသိသော်လည်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တွင် တဝီဝီနှင့်အသံများဆူညံနေ၍ လျှို့ဝှက်နယ်ပယ်မှထွက်လာပြီး နတ်ဆိုးမြို့တော်ထဲ ပြန်ရောက်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ရှန်းလျိုရှန့်၏ အနက်ရောင်မျက်တောင်ရှည်များ တစ်ချက်တုန်ယင်သွားပြီးနောက် သူ့ခေါင်းကို ဘေးနားမှပခုံးတစ်ခုနှင့် ပွတ်သပ်နေကာ သက်တောင့်သက်သာဖြစ်သည့်နေရာတစ်ခုကိုရှာပြီး ဆက်အိပ်နေသည်။

ထို့နောက် သူ့နားထဲ ကြားနေရသော ဆူညံသံများ ပျောက်ကွယ်သွားပေသည်။

ကျိုးရွှမ်လန်က အသံလုံနည်းစနစ်သုံးလိုက်၍ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှလူက တစ်ဖန်ပြန်လည်အိပ်ပျော်သွားသည်ကို မြင်သည့်အခါ ခေါင်းပြန်မော့လာသည်။ ထို့နောက် ပြုံးနေလျက်ဖြင့် ကိုယ်အလေးချိန်တိုးလာပြန်သည့် အောင်းယွဲ့ကိုကြည့်လိုက်မိသည်။
" တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား..."

အောင်းယွဲ့ကပြောလိုက်သည်။
" ငါကတော့ အဆင်ပြေတယ်ထင်တာပဲ... ဒါပေမဲ့ မင်းကတော့ တစ်ခုခုလွဲနေတယ်..."

နတ်ဆိုးဘုရင်များအားလုံး လျှို့ဝှက်နယ်ပယ်သို့သွား၍ နတ်ဆိုးအရိုးဆေးကို ရှာကြသည်ကို အားလုံးသိသည်။ ဆေးက မည်သည့်နတ်ဆိုးဘုရင်၏လက်ထဲ ကျရောက်သွားမည်ကို အားလုံးက မှန်းဆနေကြသည်။ မမျှော်လင့်ထားသည်မှာ လျှို့ဝှက်နယ်ပယ်ပွင့်လာပြီး မကြာမီအချိန်၌ အနီရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ပျံသန်းသွားသည်ကို အပြင်ဘက်မှလူအားလုံး မြင်လိုက်ရသည်။ ရှေးဟောင်းစာအုပ်များထဲတွင် မှတ်တမ်းတင်ထားခဲ့သော နတ်ဆိုးအရိုဆေးက မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

နတ်ဆိုးအရိုဆေးက လျှို့ဝှက်နယ်ပယ်ထဲမှ ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်မှာ သိသာထင်ရှားလှပြီ အားလုံးက အောင်မြင်မှုမရှိဘဲ ပြန်လာကြရတော့မည်ဖြစ်သည်။