As I buried charms deceased body, I plant the flower as well. I don't have a used for that.
"I'll find your family charm.. as well as study at the academy as you wish" I used one of my abilities to covered her body with flowers and grow a blueberry fruit, her favorite fruit... as I covered it with mud, I also plant the azalea flowers at the top.
"Thank you for the great memories, farewell ......my friend" tumalikod na ako saka rin nagbuhos Ang malakas na ulan. Napatigil ako at napalingon sa puntod nito.
"We used to play at rain, we used to run together and sing under the rain".
ilang beses na ba ako nawalan? Bakit lahat nang taong pinapahalagahan ko kailangan akong iwan? Bumaba ako dito sa lupa to find something, and yet this unexpected friendship got in my way.
Tuluyan akong nanghina at napahiga na Lang sa lupa, ramdam na ramdam ko Ang malakas na buhos nang ulan. Madilim Ang kalangitan na parang nakikiayon sa akin at nakikisimpatya.
Hanggang kailan ba ako iiyak sa mga taong nawala sakin? Hanggang kailan ako masasanay na hindi lahat nang bagay pangmatagalan? In my 10,000 years of existence paulit-ulit na lang ang lahat, may mga dumarating pero kalaunay umaalis din.
"May galit ka ba sa akin? I'd already suffered enough, hindi pa ba yon sapat?" Sigaw ko habang dinuduro-duro Ang itim na kalangitan habang bumubuhos Ang ulan. Wala na mang makakakita sa akin dito bukod sa kanya.
'The Supreme God'
Supreme God'? Is this still my punishment for what I had commit? Bakit hindi na lang niya ako patayin, para matapos na to.
"Gusto ko nang magpahinga, kunin mo na lang ako. Pagod na pagod na ako sa buhay ko" tuluyan kong naipikit ang mata ko......
Naidilat ko ang mga mata ko, bumungad sa akin ang malawak na silid, may mga mahalaling bagay at mataas na ceiling at may kumikinang na mga ilaw. Napahawak ako sa ulo ko nang kumirot ito, muntik pa akong mapaso nang mapagtantong mataas Ang lagnat ko.
"Asan ba ako"
"I'm glad your awake" napakislot ako nang pumasok Ang isang lalaki. His demeanor and aura is some kind of familiar. Had I seen this man before?
"Who are you?" Tinaasan ako nito nang kilay. Okay anong problema niya? Nagtatanong lang ako eh.
"Supposedly,.I will be the one to ask you that since you are in my place specifically in my bed" napakamot ako sa batok, kaya pala hi do familiar sa akin ang lugar.
"Actually.... Uhmm I don't know why I got here? Besides,.wait my gosh Charm must be waiting for---" nabalik ako sa pagkakaupo Ang maalala ko ang lahat
"Ehem... I don't know why I got here Mr?" Tumingin ako sa kanya, napalunok pa ako nang mapagtanto kong nakatitig pala ito sa akin. His Jett almond eyes are staring at me intently while wearing a blank emotion on his face? Is this some kind of a psycho?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Zero" pati boses pamilyar din.
"Ah yes, Mr. Zero hindi ko alam kong pano ako napunta dito, you see nasa p-puntod ako kanina" mahinang pahayag ko, while avoiding his eyes.
"Your lover?" Is he pertaining to the one I buried? Well yes obviously stupid Flamara.
"A friend" a great friend.
"Well anyways Mr. Zero. Kailangan ko nang umalis, thank you for bringing me at your roof" tumayo ako at hahakbang na Sana nang muling kumirot Ang ulo ko. Pisti naman, bad timing....
"Careful" napalunok ako nang ilang beses nang mapagtanto na nalalapit na pala ito sa akin at tinulungan akong makabalik sa kama.
"Your fever is high, might as well get some rest the maids are preparing a soup for you" amoy na amoy ko ang mabangong hininga nito, halos manlaki Ang mata ko nang lumingon ito sa akin.
*Gulp
*Ehem
"Ah yeah, thanks" mabuti naman at hindi ka nautal self. Ang lapit kasi nang tukso eh.
Tinulungan ulit ako nitong ihiga sa kama, akala mo naman baldado eh no.
"I'll be downstairs if you need anything" tumalikod an ito at lumabas sa silid. Hindi dapat ako nandito, why the f-ck I am here in the first place. F-ck I have to find charms family first bago kumeringking.
I scan the area and saw a big window facing west. Tumayo ako para tignan ang nasa ilalim, well of you are asking kong bakit ko titignan, syempre dapat ko munang e check Ang babagsakan ko, baka mamaya may malaking Kawa pala din at naging instant bulalo ako, edi nayare na.
Hmm, it's a garden with a manmade water lagoon.
"Perfect" bakit ba kasi may lagnat ako ngayon, edi hindi ko magamit ang invisibility ko. Well atleast I can use my telekinesis ability huh, hindi naman yun super risky gamitin since it's my forte and very easy. This will only require short amount of mana and strong mind.
Telekinesis is a skill where you can move something from one place to another, o diba di ko na kailangang tumalon at ialay Ang buhay ko to escaped from here, kahit hindi naman talaga ako nakakulong haha.
Tumuntong ako sa bintana at ready na Sanang gamitin ang telekinesis kong na walang ano-anoy may sumigaw sa likuran ko. Kaya ending nahulog ako, nalalapit na ngalang sa kurtina na tumaboy.
"Naku binibini, tulongan niyo po kami" gagi, bakit ba kasi sumigaw to? Based on her uniform she's one of a maids here?
"F-ck what are you doing?" Napaangat Ang tingin ko nang makita yung lalaki kanina, he pulled me up and I came back to where I stand before.
Yawaaaa napakamalas.
"Are you planning to die" bat galit? Joke seryoso po kasi si kuya.
"Sore of" mahinang sagot ko, another scam. Kasalanan talaga to nang katulong eh, sumigaw kasi yan tuloy nagulat ako.
"Really? Then let me help you die in a n easy way"
"That's unexpected okay? I mean thank u" I mean it okay. Kahit hindi niya ako kilala, he helped twice. Bayaran ko nalang in the afterlife.
"The maid brought a soup for you, eat it while it's hot" edi napaso ako. Tanga naman nito.
"Thanks Zero" nilampasan ko Siya at dumeritso sa side table kong saan nakalagay ang sabaw. Wala ba silang extra rice? Charr.
"Here's your medicine" nilagay niya ang isang maliit na bote na may lamang pink na likido.
"Gayuma ba to?" Taas kilay na tanong ko sa kanya.
"You think your worthy?" Luh nag jojoke lang eh. Hindi ko na siya pinansin at inubos Ang sabaw sa nilagok nang pang isaha Ang gamot.
"Thanks for the soup and medicine, I'll pay you when the time's come" sensirong pahayag ko sa kanya, ngunit hindi na naman ito sumagot bagkos nakatitig lang. Titignan challenge ba to? Crap I almost forgot na may gagawin pa ako.
"By the way, I'm sorry" kumunot ang noo niya, bago pa ito mag tanong pinatulog ko na siya sabay talon sa bintana.
