Stalked..

21

{Rosa}
'Kan je de rest even halen?' Vraag ik.

Rein knikt maar nog steeds niet begrijpend.

Uiteindelijk is de rest er ook.

'Trouwens je kan echt goed zingen!' Zegt Rein.

'Heb je gezongen? In het openbaar?' Vraagt Julia opgewekt.

Ik knik trots.

'Goed gedaan!'

Nu kijkt de rest mij ook niet begrijpend aan.

Ik lach en zeg tegen Julia 'heb er ook nog piano bij gespeeld!'

'Wat? nee! Echt?!'

Ik knik.

'Oke uitleg graag!' Zegt Owen.

'Vroeger wou ik altijd al zingen, dat deed ik ook wel maar ik durfde het nooit in het openbaar. Ook speel ik al heel lang piano en daar weet niemand iets van. Ik zat op zangles maar ik moest op gevoel zingen maar ik had geen gevoel waar ik over kon zingen aangezien al die liedjes zielig waren. Maar nu dus wel.'

'Maar wat is nou je idee?' Vraagt Rein.

'Muziek brengt herinneringen op, zeggen ze toch!'

Ik zie dat Owen en Julia hem al begrijpen.

'Nou wat nou als we zingen voor Nils, misschien krijgt hij dan herinneringen.'

Nu snapt de rest hem ook.

'Welk lied dan?'

'Uhm toen ik uitlegde aan Nils wat er was gebeurd, welk lied was dat?'

'Volgens mij 'it was always you''

'Dan doen we die toch?'

Iedereen stemt in en we lopen de kamer van Nils in.

'Heey waarom liep je nou weg?' Vraagt Nils aan mij.

'Ik moest even weg van alles' zeg ik.

'Ik ben ben blij dat je er weer bent!' Zegt Nils.

Ik voel dat ik moet blozen en een glimlach kan ik niet onderdrukken. Ik geef Nils een knuffel. Hij slaat zijn armen ook om mij heen.

'Uhm luister goed oke? En probeer een beetje te denken.' Zeg ik.

Nils knikt.

Ik begin te zingen en even later gaat Rein ook in het lied mee. Als ik klaar ben kijkt Nils mij aan. Hij gaat rechtop in bed zitten. Hij klopt naast zich als teken dat ik daar moet zitten. Ik ga er zitten en Nils drukt opeens zijn lippen op de mijne.