Giyuu bodrum'a kapatılalı bir hafta olmuştu. Sanemi zorla ona yemek yediriyor, su içiriyor, temizliyor ve bakım yapıyordu. Giyuu'nun tek başına yapabildiği tek şey tuvaleti kullanmakta oda belirli bir süre boyunca Sanemi kapıda beklerken olabilirdi. Giyuu artık duygusuzlaşmaya başlamıştı. Konuşmak istemiyor, tepki veremiyor ve hiçbir şey hissetmiyor ve düşünemiyordu. Bir gün, Sanemi garip bir şekilde onu sandalyeden çözüp evin birinci katındaki bir odaya götürdü. Kapıyı kilitledi ve ışıklerı yaktı. Bu oda, Giyuu'nun fotoğraflarını, çizimlerini ve Giyuu'nun çöpe attığı veya kaybettiği eşyaları sakaldığı odasıydı. Giyuu artık onun garipliklerine şaşıramadığı için tepkisiz bir şekilde Sanemi'nin yardımı ile yatağın üzerine oturdu. Sanemi Giyuu'nun kıyafetlerini çıkardı ve onu bir güzel tekrar tekrar uzun bir süre süzdü. Sonra kendi kıyafetlerini çıkararak Giyuu'nun yanına oturdu ve onu kucağına aldı.
Sanemi: Giyuu... Benim tatlı Giyuu'um...
Giyuu Sanemi'nin erkekliğinin sertleştiğini hissediyordu. Ne yapacağını biliyordu fakat kendisini o kadar yorgun hissediyordu ki onu itiremiyordu bile.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sapığım Mı Var?
Kısa HikayeBir kafe'de barista olarak çalışan Giyuu bir gün çok şüpheli birisi tarafından izlendiğini ve takip edildiğini fark eder.
