sunflower

1.3

iyi okumalar gidisat nereye bende bilmiuorum 😭 Oy ve yorumlaeinizi bekliyorum 💗
bolum sarkisi: anil emre dal - M.

Changbin ortak çantasından haritayı çıkardı ve Felix, Changbin'in zaman zaman şişmiş dudaklarına dokunduğunu fark ettiğinde kendini beğenmiş ifadesine engel olamadı. Changbin'e doğru yürürken kolunu beline doladı ve çenesini omzuna dayayıp Changbin'e arkadan sarıldı.

bunu yapabilmesi onu hayrete düşürdü. sadece bir gün olmuştu ama o çok uzun zamandır Changbin'e aşıktı.

Seni seviyorum sözcükleri ağzında yuvarlanıyordu, yabancı ve tuhaf. ama korkutucu muydular? Changbin'le korkutucu değillerdi."Bana aval aval bakmayı bitirdiysen belki bırakabilirsin ve sığınağa doğru devam edebiliriz?"

Changbin, Felix'in şakağını öpmek için başını çevirerek dalga geçti. Felix, Changbin'in gözlerinde gördüğü hayranlık karşısında göğsünde bir sıcaklığın yeşerdiğini hissetti. ona duyduğu hayranlığın aynısıni görüyordu.

nasıl daha önce görmemişti? birbirlerine karşı hissettikleri artık çok açıktı. Felix kaybettikleri onca zamandan dolayi kendinden nefret ediyordu ama olan olmuştu. bundan kurtulduklarında kaybedilen zamanı telafi edecekti.

"Haritayı incelerken ne kadar seksi göründüğünü biliyor musun? Belki bu kadar güzel olmasaydın, aval aval bakmayı bırakabilirdim."

"Bir kişi haritaya bakarken nasıl seksi görünür? Ama dogr her iki durumda da ikimiz de yakışıklı olmayı bırakmayacağımı biliyoruz."

Felix, Changbin'i tekrar öperken "Kesinlikle, ve uzun yıllardır kendimi kontrol ediyorum, artık hiçbir şeyin beni durdurmasına izin vermiyorum." diye güldü. ve tekrar. ve tekrar..."lix! gerçekten yola çıkmamız lazım," diye azarladı Changbin, elinden sıyrılıp haritayı yüzüne doğru iterken. "Haritaya göre çok fazla mola vermezsek sığınaktan sadece iki günlük yolculuk uzaktayız."

Haritayı Changbin'den alan Felix, bu sözleri duyunca ayıldı. Haritaya bakarken içini yeni bir mutluluk kapladı. "Biz... neredeyse geldik mi?"

Changbin parlayan gözlerle elini tuttu ve sıktı, "neredeyse yolculuğun sonuna geldik."

"Ah bebeğim," Felix gülümsedi, Changbin'in elinin üstünü öptü, "belki de bu sadece yeni bir yolculuğun başlangıcıdır."

Changbin'in yüzü gülüyordu. Felix'in elini bırakmadan sırt çantasını sırtına attı ve derin bir nefes verdi, "pekala, hadi gidelim!"

Yürümeye başladıklarında Changbin elini çekti ve Felix kolunda bandajlı yaralanmasından kaynaklanan keskin bir ağrı hissetti. Yuzunu burusturmamaya dikkat ederek yavaşça nefes aldı. Changbin'i böyle bir şey yüzünden endişelendirmek istemiyordu.sonuçta sadece bir çizikti. bu iyileşme süreciydi.

iyileşecekti.

Yürürken Felix güneşin eskisinden daha parlak göründüğünü fark etmeden duramadı. ya da belki de her şeyin ne kadar daha parlak göründüğünü şimdi fark ediyordu. Sığınağa vardıklarında güneşi tekrar görmeleri ne kadar sürer? haftalar mı? aylar mı? yıllar mı?

"Ne düşünüyorsun?" Changbin sessizce sordu ve Felix'i düşüncelerinden çıkardı.

"Güneşi özleyeceğim..." Felix içini çekti, gökyüzüne bakarken gözlerini siper etti. "Sığınakta hayatın nasıl olacağını bilmiyorum... Dış dünyayı bir daha görememekten korkmuyor musun?"

"lix, hiçbir zaman güneşe ihtiyacım olmadı. çünkü sen her zaman benim güneşimdin. devam edemeyecekmiş gibi hissettiğimde bana güç veriyorsun."
Konuşurken Changbin'in gözleri kırıştı, gözlerindeki gülümseme Felix'in kalbini hızla çarptırdı.

"Ben... sığınakta da senin gücün olmaya çalışacağım. İkimiz için de kolay olacağını olmayacak biliyorum ama eğer birbirimizin gücüysek, o zaman belki de korkmamıza gerek yoktur?"

"nasıl daha önce hiç bu kadar tatlı olmadın?" Felix rahatsız görünmeye çalışarak şikayet etti, ancak geniş gülümsemesi aksini söylüyordu.

"Çünkü artık beni erkek arkadaşın olarak kabul ettiğine göre kaçmanın hiçbir yolu yok." Changbin dilini çıkardı ve Felix de bu jeste karşılık vererek ikisini de tatlı bir karmaşa içinde bıraktı.

Felix yollarına devam ederken bitkinliğin yaklaştığını hissedebiliyordu; ayakları yere sürtünüyordu, önceki geceki yağmurdan dolayı hâlâ ıslaktı. bedeni ağırlaşmıştı ama devam etmeleri gerektiğini biliyordu, gözlerinin istemsizce kapanmaması için çabalıyordu.

"lix, şimdiden yoruldun mu?" Changbin yüzünde şaşkın bir ifadeyle sordu: "Sadece birkaç saattir yürüyoruz, genellikle bundan daha fazlasını yapabilirsin."

"Yorgun değilim binnie-" diye mırıldandı gulerek lakin Changbin eğlenmiş gibi görünmüyordu ve sadece gözlerini devirdi,

"Belki de dün gece iyi uyuyamadın." Sırt çantasını Felix'in kollarına atıp ona sırtını göstermeden önce bir şeyler düşünüyormuş gibi görünüyordu, "işte, devam et. Seni bir süreliğine taşıyacağım."

"ne? binnie hayır, yorulacaksın!"

"Ah kes sesini, uyurgezer olan ben değilim."

Felix'in tüm homurdanmalarına rağmen çantayı sırtına attı ve atlamadan önce ellerini Changbin'in omuzlarına koyarak ileri doğru ilerledi. Changbin'in sırt kaslarını hissettiğinde gülmeden edemedi ve ellerini Changbin'in omuzlarının üzerinde gezdirdi.

"vaay, şu omuzlara bak binnie. ne kadar geniş olduklarına görebiliyorum sadece egzersiz yaptığını sanıyordum."

"Ah, beni yoklamayı bırak," dedi Changbin, omuzlarını silkerek ve kızararak. Felix sırıttı, erkek arkadaşıyla dalga geçmeten memnun hissediyordu. öne doğru eğildi ve Changbin'in kulağını ısırdı, bu da büyük olanin daha da telaşlanmasına neden oldu, "lix!"

Felix sırıtarak, "Yürümeye başlamanı öneririm," diye ekledi, "tabii durup biraz ara vermek istemiyorsan."

Changbin karşılık vemedi hafifçe gülümseyip yürümeye başlarken Felix'in gülmesine neden oldu. Tanrım, çok mutluydu.

sonraki bolum sanirim final olcak birde ozel bolum yayimlarim muhtemelen bu ikiliye veda etmek cok zor olacak