sunflower

15 ( ozel bolum)

iyi okumalarr
bolum sarkisi : here with me d4vd

Changbin krepi havaya fırlattı ve krep havada mükemmel bir şekilde dönüp tekrar tavaya düşerken zihinsel olarak kendine bir beşlik çaktı. erkek arkadaşının bunu takdir edeceğini biliyordu ve bu düşünceye gülümsedi.

saate baktığında, krebi tabağın üzerine yığılmış olanlarin üzerine aceleyle koymayadan önce küçük bir nefes aldı. sonunda onu tabağa fırlattı ve üzerini krem ​​şanti, çikolata şurubu ve çileklerle süsledi. temelde güzel görünmesini sağlamak için eline geçen her şey.

Tam da tahmin ettiği gibi, kapının açıldığını ve tanıdık bir sesin neşeyle "ah tatlım, evdeyim!" diye seslendiğini duydu.

"Tekrar hoş geldin" diye seslendi Changbin, "mutfaktayım!"

"Mutfak mı? Endişelenmeli miyim?" ses cevap verdi, başını kapı aralığına uzatarak. yüzünde tatli bir gülümseme vardı, yanaklarındaki yıldızları burdan bile gorebiliyordu "ve ara sıra evcil hayvan isimlerini kullanmak seni öldürür mü?"

"Özür dilerim, küçük civcivim," diye dalga geçti Changbin, erkek arkadaşı Felix masanın üzerindeki yemeğe bakarken. ağız sulandıran krepler, bir tabak taze çilek ve diğer parlak meyve çeşitlerinin yanında masanın üzerinde dokunulmadan duruyordu. sonra tam ortada kremalı bir cheesecake vardi.

"Vay be, binnie-cheesecake! Bütün bunları benim için mi yaptın? Tek başına mı?" Lix inanamayarak güldü, hızla Changbin'i kucaklamak için harekete geçti, "ne oldu?"

Changbin sadece muzip bir şekilde sırıttı ve masayı işaret etti, "Sen araştır, ben de bir şeylerler alıp hemen döneceğim."

felix'e iki kere söylenmesine gerek yoktu, masaya oturdu ve kendine yemek hazırladı. Changbin mutfaktan sıvıştı ve ortak yatak odalarına taşındı. Çekmeceyi açarak aradığını bulunca kadar yumuşak bir "aha!" sesi çıkardı.

Basit bir elmas yüzüktü ucunda küçükbir taşı vardi ve sadeydi , ama yine de güzeldi. Felix'in bundan hoşlanacağını biliyordu. Sonuçta Lix, Changbin'in ne kadar küçük ya da önemsiz olursa olsun yaptığı her şeyi takdir ettiğini bilmesini sağlamıştı.

Bu düşünce Changbin'e eskiyi hatırlattı.

o anlarin düşüncesi bir kez daha aklına gelince Changbin duraksadı. Felaktin üzerinden yaklaşık dört yıl geçmişti...

Beklendiğinin aksine Felix hayatta kalmıştı. İlk semptom ortaya çıktıktan sonra histerinin başlaması uzun süre durup beklediler ve Changbin o sure boyunca Felix onu ne kadar zorlasada asla yanından ayrılmadi , aklindan bile gecirmedi.

Felix'in yavaş yavaş aklını kaybetmeye başlayacagini düşündü birkac gun boyunca sadece acı çekti.. Changbin ona baktığında onu tanıyamadığı hissetmisti o zamanlari düşünmek bile acı veriyordu. Ama bir türlü histeri başlamadı felix mucizevi bir şekilde virüs'ü atlatmıştı sanirim hucreleri bir tur yararlı mutasyon geçirmişti ve kazanan felix olmuştu. Gunler sonra sığınağa gecmeyi başarmışlardı.

o yavaş yılın ardından deliliğin eşiğindeyken sığınaktan çıktılar. Changbin ne kendisinin ne de Felix'in ailelerinin hayatta kalmadığını fark etti , hıçkırdı. Sandığından daha karanlık bir yerdelerdi ama Felix ona rehberlik etmiş, iğne deliğindeki ışığı görmesine yardım etmiş ve ona yaklaşıp hep yanında yürümüştü.

"Changbin?" Felix'in sesi düşüncelerini böldü, "İyi misin?"

"evet! geliyorum!"dudağını ısırdı ve ardından içini çekti. Her neyse her sey geçmişti ve Felix'i hala deli gibi seviyordu çillerini, alaycılığını, ışıltılı gözlerini Felix onun her seyiydi. her zaman onun bir parçası, kalbinin derinliklerinde çiçek açan bir ayçiçeği olmaya devam edecekti.

Felix bir hediyeydi. her şeyini kaybettiğini düşündüğü yerde sahip oldugu tek umut ışığıydı, gecmişiydi ve şimdinin de bir parçası...

...ve umarım geleceğinin de bir parçası olmaya devam ederdi.

Changbin, odadan çıkarken yakasını düzelterek yüzük kutusunu bir gülümsemeyle kapattı.

yani Tatli çiftimizden , Changbin'den ayrılacağımız yer burası. belki de hikayesi hem aşkla hem de hüzünle ilerleyecek. ama şimdilik erkek arkadaşı Felix'le yalnız bırakacağız...

"aman tanrım... evet! Kabul ediyorum! evet evet, seni çok seviyorum binnie!"

... ah benim hatam, tekrar ifade edeyim: nişanlısı, Felix..

🌼

açıkçası ne diyecegimi bilmiuorum baslayip tamamladigim ilk ficti. Normalde angst yapip bırakacaktım ama gönlüm el vermedi bu yuzden bu bolum biraz zorlama gelebilir size. Yazarken oturup agladm bu arada 😭. Bu ikiliye veda etmek hic istemiyorum ama sona geldik baska hikayelerde görüşürüz. oy ve yorumlarinizi bekliyorum Ozellikle yorumlarinizi cok merak ediyorum 💞💫