Chapter 127
ချင်းလင်ဂိုဏ်းမှ ထွက်လာခဲ့စဉ်အချိန်ကစ၍ ရှန်းလျိုရှန့် လင်ယဲ့ကို မတွေ့ခဲ့သည်မှာ ခုနစ်နှစ်တိုင်ပြီဖြစ်သည်။
ထိုနေ့က ဧကရာဇ်ယွင်က ရှန်းလျိုရှန့်ကိုခေါ်ရန် ချင်းလင်ဂိုဏ်းသို့ လူအချို့စေလွှတ်ခဲ့သည်။ လင်ယဲ့က သူထွက်သွားလိုပါက ထွက်သွားနိုင်ကြောင်း ပြောခဲ့ပေသည်။ ရှန်းလျိုရှန့်က သူ့ဆန္ဒပါကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည့်အခါ ဂိုဏ်းဝင်ပေါက်သို့ ကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ခဲ့၏။
ရှန်းလျိုရှန့် နန်းတွင်းသို့ရောက်ပြီးသည့်နောက် အစပိုင်းတွင်မူ သူတို့နှစ်ယောက်က စာအပြန်အလှန်ရေးခဲ့ကြသေးသည်။ များသောအားဖြင့် လင်ယဲ့က သာကြောင်းမာကြောင်းမေးသည့် စကားအချို့သာပြောပြီး ရှန်းလျိုရှန့်ကမူ စာဆယ်ရွက်ထက်မနည်းရေး၍ အမြဲစာပြန်လေ့ရှိသည်။
သူက စကားများသူဖြစ်သောကြောင့်မဟုတ်ဘဲ နန်းတွင်းသို့ ပထမဆုံးရောက်လာချိန်တွင် ရှန်းလျိုရှန့်က ထိုနေရာနှင့် မရင်းမနှီးဖြစ်နေသည့်အပြင် သူက မင်းသားလေးတစ်ပါးဖြစ်သောကြောင့် သူ့အနားမှလူများက သူ့အပေါ် ဒွိဟဖြစ်စွာဆက်ဆံကြပြီး သူ့လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို စောင့်ကြည့်စစ်ဆေးနေခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
အထူးသဖြင့် ရှုရှင်းချန်က သူ့အပေါ်အလွန်ရန်လိုပြီး တစ်နေကုန်ပြဿနာရှာကာ အမြဲတစေ အခက်တွေ့အောင် ပြုလုပ်လေ့ရှိသည်။ မင်းသားလေးရှင်းချန်က ထိုသို့ပြုမူနေ၍ နန်းတွင်းမှလူအများစုကလည်း သူ့အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ပြီး တစ်ပုံစံတည်းပြုမူကြပေသည်။
ရလဒ်အနေဖြင့် ရှန်းလျိုရှန့်မှာ ပြဿနာကြီးများမဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ပြဿနာအသေးစားများက တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။
ထိုအချိန်က ရှန်းလျိုရှန့်မှာ မည်သူ့ကိုမှ စောဒကမတက်နိုင်သောကြောင့် စိတ်ပြေရာအနေဖြင့် သူ့ရှစ်ရှုန်းကို စာရေးခြင်းဖြစ်သည်။ ညနက်ချိန်ရောက်တိုင်း ခုံတွင်ထိုင်၍စာများရေးကာ သူ့ကိုထိုနေ့အတွက် အနိုင်ကျင့်သူများကို ပြန်ပေးဆပ်ရအောင် ကြုံးဝါးလေ့ရှိသည်။
![ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/352029929-64-k268155.jpg)