this is an old entry
TRIGGER WARNING: suicide
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
~~~~
Bakit kasi ang iyakin ko?
Mga munting bagay lang kinaiiyakan ko...
aking mga grado, pamilya, mga kaibigan at kung ano ano.
Tama nga naman ang sabi nila,
na wala lang akong alam kung hindi umiyak
at humingi ng attention sa iba.
Ganon naman ang mga "suicidal" diba?
Ayon naman ang definition niyo sa isang "suicidal" hindi ba?
Kumukuha lang ng attention ng iba,
at hindi naman seseryosohin ang pagkakamatay nila.
Ganon naman ang parati niyong iniisip?
Pero pag siya ay namatay, sasabihin nio na "oo nga... seryoso siya".
Nasa huli na ang pagsisi diba?
So ano na gagawin ko para maiwasan ko iyon?
Kailangan ko na ba lumayo sa lahat ng tao nasa paligid ko at simulan kunin ang lubid at itali sa leeg ko?
O kaya naman tumalon sa malalim na parte ng dagat para malunod?
Yun naman ang gusto niyo hindi ba?
Ang mawala ang walang kwentang niyong kaibigan,
yung sobrang tanga niyong kaklase,
yung walang kwentang tao,
yung pabigat na anak
at ang iyong "taksil" na kaibigan.
BINABASA MO ANG
Bulaklak na Kumikislap Tuwing Gabi
PoesíaAking mga lihim na bumubuhos tuwing gabi ay aking sinusulat upang magkaroon ng boses ang aking munting tinig. Mga tula, liham, at kung ano man ang mababasa ninyo rito. Hindi ako tiyak kung ano nga ba ito, sapagkat ito'y walang tiyak na anyo at sinus...
