តឹបៗៗៗ សំឡេងសំរឹបជើងរត់របស់មនុស្សប្រហែលបួនប្រាំអ្នកកំពុងតែរត់ប្រដេញគ្នា នាពេលពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រនៅក្នុងព្រៃមួយធំមួយ។
មួយស្របក់ក្រោយមកសំឡេងទាំងនោះក៏ស្រាប់តែស្ងាត់ទៅវិញ ដោយទុកនៅភាពដ៏ស្ងាត់ច្រងំទៅវិញ
"មិនបាច់ខំសង្ងំពួនទៀតទេ ចាប់ចេញមោ " Sunghoon
"អារកំសាក មិនព្រមចេញទៀតហេ មិចក៏អន់យ៉ាងនេះ " Sunghoon
"យើងនឹងប្ដូរជីវិតជាមួយឯងហើយអារចង្រៃ " ថាហើយពពួកមនុស្សបួនប្រាំនាក់នោះក៏ចេញពីគម្លាតព្រៃ ដែលមើលមុខពួកគេទៅគឺគួរឲខ្លាចខ្លាំងណាស់ មានភ្នែកពណ៌ក្រហមឆ្អៅ ចង្គូមយ៉ាងវែង ដែលខ្លួនរបស់ពួកគេពោរពេញទៅស្នាមរបួសជាច្រើនដោយស្នាដៃនាយSungoonនេះឯង
"ទៅស្លាប់ឲអស់ទៅ " មិនចាំយូរSungoonក៏បញ្ជេញធ្មេញដ៏មុតស្រួច នឹងក្រចកយ៉ាងវែងវាយប្រហារទៅពួកគេទាំងនោះតែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ។
ការវាយគ្នារយ៉ាងវីវក់នេះធ្វើឲមានសំឡេងស្រែកឈឺចាប់របស់ពពួកwolf យ៉ាងខ្លាំងហើយដើមឈើ នៅក្នុងព្រៃក៏ខ្ទិចខ្ទីគ្មានសល់។ វាយបណ្តើរបឺតឈាមរបស់ពួកគេបណ្ដើរយ៉ាងរីករាយ ប៉ុន្តែខ្លួនរបស់នាយក៏មានរបួសមិនណយដែរដោយ ដោយវាពោញេញទៅដោយឈាមដាបពេញខ្លួន។
ក្រោយពីវាយគ្នាអស់ចិត្ត ក៏ត្រឡប់មកវិមានវិញដោយអស់កម្លាំងស្ទើរតែដើរមិនរួចទៅហើយ។ រាងក្រាស់ដើរត្រេតត្រូត ចូលទៅក្នុងបន្ទប់មួយ ដោយមិនមានការគោះទា្វរសុំអនុញ្ញាតពីម្ចាស់បន្ទប់ឡើយ ។
ក្រាកsunghoon ឈរភ្លឹកនឹងរូបភាពខាងមុខខ្លួន ដោយបានឃើញនាយតូច កំពុងតែមិនមានសម្លៀកបំពាក់លើខ្លួន រួមទាំងក្លិនក្រអូបចម្លែកឈួលពេញបន្ទប់តែម្ដង ដែលមើលទៅគេរហាក់ដូចជាមិនស្រួលខ្លួនយ៉ាងអញ្ជឹង
"ឯងកើតអីហេ៎Jaeyun!!? " Sunghoon
"ខ្ញុំ ខ្ញុំ អឺសស មិនអីទេ " Jaeyun ពោលទាំងញើសជោគក្បាល
"មិនអីយ៉ាងមិចខ្លួនឯងឡើងក្ដៅ នេះអែងជាOmegaហេ៎? " Sunghoon និយាយឡើងដោយញញឹមចុងមាត់ មិនមែននាយមិនដឹងទេ គ្រាន់តែនាយមិនចង់ប្រាប់Jaeyunបុ៉ណ្ណោះ
"ខ្ញុំមិនដឹងទេ តែពេលនេះខ្ញុំក្ដៅខ្លាំងណាស់ " Jaeyun
"អែង ចង់ឲយើងព្យាបាលឯងដែរទេ!? " Sunghoon សួរទាំងស្នាមញញឹមចុងមាត់ វាហាក់ដូចជារងចាំថ្ងៃនេះជាយូរមកហើយអញ្ចឹង
"ព្យាបាលយ៉ាងមិចហា៎? អឹម!! " Jaeyun ដោយមិនបានត្រៀមខ្លួនសោះឡើង Sunghoonបានទម្លាក់បបូរមាត់ខ្លួនលើបបូរមាត់ទន់ៗរបស់នាយតូចយ៉ាងលឿន គេបឺតជញ្ជក់ផងខាំផងលិតផងយ៉ាងថ្នមៗ ហាក់ដូចឈ្លក់វង្វេងនឹងបបូរមាត់ទន់ពណ៌ស៊ីជម្ពូរមួយនេះអញ្ជឹង រួចក៏រុញអណ្ដាតក្ដៅសើមចូលទៅប្រលែងនឹងអណ្ដាតjaeyunយ៉ាងប្រហើន។ នាយតូចលែងដឹងអ្វីអស់ហើយ គឺពេលនេះគេទោទន់ទៅនឹងវិធីព្យាបាលរបស់sunghoonហើយ
"អឹមម អឹម!! " បន្ទាប់ពីជញ្ជក់មាត់គ្នាឆ្អែតហើយ Sunghoon ក៏ប្ដូរទិសដៅមកកញ្ជឹងករសរខ្ជីនាយតូច ដោយស្រង់ក្លិនក្រអូបនេះយ៉ាងងប់ងល់ នាយអូសអណ្ដាតពីបបូរមាត់មកដើមករដោយជញ្ជក់វាបង្កើតបានជាស្នាមក្រហមដុំៗជាច្រើនពេញកញ្ជឹងករនាយតូច មិនត្រឹមប៉ុណ្ណឹងទេ នាយអូសអណ្ដាតមកដល់ដើមទ្រូងម៉ត់រលូង របស់នាយតូចយ៉ាងស្ទាត់ជំនាង រាងក្រាស់ក៏ខាំជញ្ជក់ចុងឈឺរីពណ៌ស៊ីជម្ពូរដែល ធ្វើឲ្យអ្នកនៅក្រោមទ្រូងខ្លួនរមួលផងស្រៀវផង។
"អឺសស សឺត គេព្យាបាល អឺស បែបនឹងមេនទេសឺត?? " នេះJaeyunកំពុងនៅក្នុងភ្លើងហើយ ខ្លួនកំពុងតែក្ដៅហើយត្រូវរាងក្រាស់ដុតឲក្ដៅទៀត
"ត្រូវហើយ " Sunghoon មិននិយាយតែមាត់ទេ តែដៃទាំង២វិញមិនទំនេរទេ ដៃម្ខាងច្បិចញីប្រលែងនឹងចុងដោះនាយតូច ដែម្ខាងច្របាច់លេងផ្លែប៉េះ ឯមាត់វិញក៏មិនទំនេរថើបបឺតជញ្ជក់មាត់នាយតូចឡើងចេញឈាមហើយ
"អឺសស សឺត យើងទ្រលែងបានហើយ "Sunghoon ថាហើយនាយក៏ដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនគ្មានសល់ ដែលធ្វើឲសាច់ប៉ះសាច់ មិនចាំយូរនាយក៏បង្ហាញកូននាគ ខ្លួនយ៉ាងធំនៅចំពោះមុខនាយតូចតែម្ដង ដែលធ្វើឲJaeyunភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង
"ដាក់ចូលហើយណា " Sunghoon មិនចាំយូរនាយក៏កាន់អាអូនដែលកំពុងតែរឹងនោះញាត់ចូលទៅតំបន់ស្រើបស្រាលរបស់នាយតូច
"អាសស ឈឺ ហឹក " jaeyun ប៉ុន្តែមិនទាន់ញាត់ចូលពេញលេញផងទើបតែបន្តិចសោះ នាយតូចរបស់យើងក៏ស្រែកចាច ដោយភាពឈឺចាប់នៅផ្នែកខាងក្រោមរបស់ខ្លួន
"អឺសស ចាំបន្តិចប្រហែលអែងឈឺខ្លាំងហើយ "Sunghoon ហើយ ថារួចក៏ដកកូននាគរបស់ខ្លួន មកសាប់ដើម្បីឲបញ្ចេញចេញសារធាតុរអិល សខាប់រួចក៏បាញ់មកលើតំបន់ ស្រ្តប់បឺរីរបស់នាយតូចរួចក៏ញាត់វាម្ដង ដើម្បីឲ្យវារអិលហើយមានភាពងាយស្រួលជាងមុន ព្រោះគេដឹងថាJaeyunមិនធ្លាប់ធ្វើវាពីមុនទេ
"អាសស សឺត ឈឺ "
"អាសស ទ្រាំបន្តិចទៀតទៅ សឺតត" Sunghoon បន្ទាប់ពីញាត់ចូលអស់ហើយរាងក្រាស់ក៏ធ្វើចលនាយឺតៗបន្តិចម្ដងៗមួយៗ ដើម្បីឲនាយតូចសុាំនឹងវាជាមុនសិន បន្ទាប់ពីឃើញថានាយតូចរាងសុាំនឹងវាហើយ ខ្លួមក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាលឿនទៅៗ ញាប់ស្អេកដោយមិនខ្វល់ពីអ្នកនៅក្រោមទ្រូងឡើយ ។
"អឺសស អាស សឺត អឺសស " ពួកគេធ្វើវារហូតដល់ម្នាក់ៗលែងមានកម្លាំងតទៅទៀត។ Sunghoon ក៏ប្រាស់ខ្លួន អោបJaeyunរួចក៏ផ្ដល់ស្នាមថើបលើថ្ពាល់នឹងលើថ្ងាសរបស់នាយតូចដែលសម្លប់ស្ដូកស្ដឹង រួចក៏បិទភ្នែកគេងទាំង២នាក់ដែលខ្លួនពោរពេញទៅដោយញើសជោគពេញខ្លួន ។
( បញ្ជាក់) Admin អត់សូវចេះសរសេរវគ្គ១៨+ ទេ ហើយក៏សុំទោសផងចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធដែលមិនសមរម្យណា🙏💕
______________________________________
ថ្ងៃរះព្រឹកឡើងមានពន្លឺតូចមួយបានចាំងចូលភ្នែក ទើបធ្វើឲអ្នកដែលកំពុងគេលក់អម្បាលមិញត្រូវភ្ញាក់ដោយសារតែពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ នាយតូចភ្ញាក់ឡើងក៏ឃើញមុខដ៏ស្រស់ស្អាត របស់Sunghoonដែលកំពុងគេងអោបគេតែម្ដង គេមើលភ្លឹកមុខរបស់នាយទាំងញញឹម (គេស្អាតណាស់ដូចទេវបុត្រអញ្ជឹងមិនដូចជាVampire សោះ)។
"អឹមម!!? អេមើលអី? " Sunghoon
"អុ៎!! ឲខ្ញុំសំទោស " ភ្ញាក់ព្រឺតក៏ព្រោះតែមើលមុខគេសុខៗក៏មកសួរបែបនេះ
"អេ៎មុខយើងស្អាតមេនទេបានជាមើលមុខយើងបែបនេះ?" សួរដោយទឹកមុខញញឹម
"អឹម!! " Jaeyunក៏ងក់ក្បាលរបស់គេ យ៉ាងលឿនពីព្រោះអីគេស្អាតមេន Sunghoonក៏រៀងមុខក្រហមបន្តិចដែរព្រោះគេឆ្លើយចំៗបែបនេះ Jaeyunគេមិនដឹងអីទេគេប្រៀបដូចជាកូនក្មេងមួយអញ្ជឹងនៅពេលគេបាត់ការចងចាំបែបនេះ ទើបធ្វើឲSunghoonងាយស្រួលក្នុងការបោកប្រាស់គេបែបនេះ។
"Jaeyun ស្រឡាញ់យើងទេ?? "Sunghoon សុខគេស្រាប់តែចង់សួរសំណួរបែបនេះទៅJaeyun
"បាទស្រឡាញ់ " Jaeyun គ្រាន់តែឮភ្លាមនាយក៏ញញឹមចុងមាត់តែម្ដង ទីបំផុតនាយធ្វើឲគេធ្លាក់ក្នុងអន្ទាក់ខ្លួនហើយ រយះពេលបុ៉ណ្ណានឆ្នាំនេះវាមិនឥតប្រយោជន៍ទេ។
"បើចឹងមិនថាមានរឿងអ្វីទេ Jaeyun ត្រូវតែស្ដាប់តាមខ្ញុំជានិច្ចណា ព្រោះខ្ញុំអ្នកយកឯងមករស់នៅទេនេះមិនមេនអ្នកផ្សេងទេឮអត់ "Sunghoon ថាហើយក៏ទម្លាក់ស្នាមថើបលើថ្ពាល់Jaeyunមួយខ្សឺត ទុកជាសាក្សី
"បាទ "Jaeyun
"តែអ្នកប្រុសសន្យាណាថាមិនបោះបង់ចោលខ្ញុំទេ "Jaeyun
"OK សន្យា " Sunghoon និយាយរួចពួកគេថ្ពក់ដៃជាមួយគ្នា ស្វីតដល់ហើយ🤏
____________________________________
(Admin អរគុណសម្រាប់ការអាន) ហើយក៏សុំទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធផង💖💖
YOU ARE READING
អន្ទាក់Vampire
Vampireក្នុងរឿងនិយាយអំពីការបោកប្រាស់របស់កំលោះ Vampire ម្នាក់ដែលបានបង្កើតសាច់រឿងឡើងដោយកុហកទៅលើនាយតូចដើម្បី.....
