in the name of love

on beş

" Günaydııın." diyerek, karşıladı kapıyı açtığımda.

" Günaydın, ben hazırım çıkabiliriz." dediğimde, sıkıca sarıldı.

" Bir gecede bir insan bu kadar özlenebilir mi?"

" Abartma istersen." dedim, başımı yasladığım göğsünden kaldırıp ona baktığımda.

" Ne abartması kızım." deyip, yanaklarıma öpücük kondurdu. Ardından kendi yanağını uzattı, öpmem için. Dudaklarımı yanağına bastırdım. Kendimi çekerken, baş parmağı ile çenemi kavradı ve dudaklarımı dudaklarıyla buluşturdu. Karnımda garip bir his vardı. 

Dudaklarıma art arda öpücükler kondururken, asansör açıldı. " Barış... Barış dur." Göz ucuyla baktığımda Anıl'ı gördüm. Kendimi geri çekmeyi başardığımda Barış, kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

Anıl'ın, " Pınar?" demesi ile Barış'ın arkasına dönmesi bir olmuştu.

" Ne var kardeşim, hayırdır?" dedi, sinirli bir şekilde.

" Ben Pınar'a geldim birader. Sana ne oluyor?"

Barış sinirle, Anıl'ın üstüne yürüyeceği sırada kolundan tutup çektim. " Barış, lütfen!" dedim ve Anıl'a döndüm. " Ne oldu Anıl?"

" Şimdi konuşmayalım ben daha sonra gelirim."

" Gelme de konuşmayın da." dediğinde, sinirle Barış'a döndüm. Anıl'ın yanında onunla kavga etmek istemiyordum.

" Anıl sonra konuşalım, görüşürüz."

" Görüşürüz." deyip, gelen asansöre bindi.

Barış sinirden eliyle yüzünü ovuşturuyordu. " Barış sen neden böyle yapıyorsun? Biz seninle bu yüzden tartışmadık mı ya? Neden yapıyorsun Barış? Neden?" dedim. Sinirliydim ama sesimin tonunu ayarlayabilmiştim.

" Ya sevmiyorum ben bu adamı, hiç haz etmiyorum."

" Ya Barış, o benim arkadaşım. Ben senin arkadaşlarına karışıyor muyum?"

" Yasemin var, Aslı var, Hicran var. Onlar sana yetmiyor mu?"

" Barış, ben seninle tartışmak istemiyorum. Okula gideceğim daha bu şekilde gitmek istemiyorum." dedim ve eve girdim. Kapıyı kapatacağım sırada elini araya koyup, içeri girdi ve kapıyı kapattı.

" Barış çık dışarı!" diye bağırdım.

" Çıkmıyorum, konuşacağız." diye bağırdı bana karşılık.

" Neyi konuşalım Barış? Neyi? Ya sen benden geldin bunun için özür diledin. Kendi kulağınla duymuşsun eski sevgilisi hakkında konuştuğumuzu. O kızı unutamamışken saçma saçma şeyler kurma kafanda."

" Ya ben sana olan bakışlarını gördüm. Ne yapayım kıskanıyorum. Deli gibi kıskanıyorum."

" Saçmalıyorsun."

" Tamam bak özür dilerim. Sana karışmayacağım bir daha ama lütfen şu dangalakla konuşma."

" Karışmayan halin bu mu?" dediğimde derin bir nefes aldı ve koltuğa oturdu.

" Ben... ben daha önce aldatıldığım için güvenemiyorum." dedi, elini ensesine götürüp.

" Bana güvenmiyorsun yani." dedim, kaşlarımı kaldırıp.

" Sana değil o adama güvenmiyorum."  dedi, ayağa kalkıp yanıma gelirken. "Özür dilerim, çok özür dilerim. Ben seni yeni buldum ve kaybetmekten korkuyorum. Geçmişte olan birşeyi sana yansıtmamam lazım biliyorum. Beni affet, bir daha olmayacak." dedi, elini yanağıma getirdi.

" Umarım." dedim, yanağımdaki elini iterken.

" Yapma böyle ne olursun." dediği sırada çalan telefonum ile masada duran çantama koştum.

Aslı arıyordu. Bu saatte araması pek normal değildi.

" Aslı?"

" Pınar, nasılsın canım?" dedi, sesi iyi gelmiyordu.

" İyiyim sen nasılsın? Birşey mi oldu?" diye sordum endişe ile.

" Haberleri görmedin mi?" diye sorması ile kafamdan aşağı kaynar sular döküldü. Yine de düşündüğüm şeyin olmamasını umuyordum.

" Ne haberi?" diye sordum korku ile. Yanıma gelmiş olan Barış'ın bakışları üstümdeydi. Ne oldu dercesine bakıyordu.

" Dün bir arabanın içinde Barış ile fotoğraflarınız çekilmiş. Sabahtan beri tüm sosyal medyada yayıldı. Haberin yok mu?" dediğinde, alt dudağımı dişledim. Gözlerimi yumup, kendimi yere bırakmak istedim. Biz olmayalım diye umuyorum.

" N-nasıl yani? Biz miyiz? Emin misin?"

" Eminim canım, sende bir bak istersen ama baya ney çıkmış fotoğraflar. Ben İzmir'e gideceğim zaten Mustafa amca ile Sema teyzeyi oyalarım elimden geldiği kadar."

" Ta-tamam, konuşuruz." dedim, en azından onları bir süre düşünmezdim. Telefonu kapatıp, derim bir nefes aldım.

" Güzelim ne oldu?"

" Barış... Barış bizim dün fotoğrafımızı çekmişler."