YOU'RE THE REASON

CHAPTER 17: STILL HER

   AUTHOR POV:

      Days, months and years past madaming ng nag bago pero nanatili parin si leigh na umaasang babalik si jaz. Until now wala pa siyang balita kung buhay pa nga ito minsan naiisip niya ng sumuko na lang sa pag hihintay pero ang puso at isip niya naman ang nagdidikta na wag kalimutan si jaz. Sinubukan niya na rin magmahal ng iba pero hindi niya pa rin kaya hanggat hindi niya nakakalimutan si jaz.

“Hello lorie nasa mall na ako saang restaurant ba kayo pupuntahan kona kayo” - saad ni leigh habang nag lalakad

“Ate leigh hindi naman kami sa mall kakain sa labas ng mall sa restaurant malapit lang naman jan punta kana lang dun sa thailand restaurant” - saad ni lorie sa kabilang linya

“Okay sige”

     Nang maend niya na ang call nag mamadali naman siyang lumabas ng mall sa kakamadali niya hindi niya namalayan na nakabundol na sya ng tao.

“Sorry miss” - saad ni leigh tinulungan niya naman ang babae na pulutin ang mga nalaglag na bitbit nitong mga paper bag.

“No Its okay, its my fault” - saad ng babae na nakatayo na ng mapulot niya naman ang mga nalaglag tumayo na rin sya pinagpagan niya muna ang mga paper bag bago ibigay sa babae ng matapos niyang pagpagan agad niya naman itong iniabut sa kanya ngunit laking gulat niya ng magtama ang paningin nila ng babaeng kaharap niya.

“Hey miss okay ka lang ba?” - saad ng babae na kanina pa sya tinatawag at winawagay-wayan ng kamay sa mukha na naging dahilan para bumalik siya sa ulirat

“Miss akin na yung paper bag kanina mo pa inaabot saakin hindi mo naman binibitawan” - pabiro nitong sabi samantalang si leigh hindi parin nag sasalita at nagtataka parin dahil parang hindi siya nakilala nito

Binitawan naman ni leigh "Im sorry, may naalala lang kasi ako na kamukha mo" - Leigh

"Really? Kaya pala parang makatitig ka saakin eh natulala kana kanina by the way im Nigel" - Nakangiting saad nito

"Sorry di lang pala kamukha mo kapangalan mo pa sya - saad niya na nagdadalawang isip kung sasabihin niya rin ang pangalan niya

"Wow nice parang ngayon lang ako nakarinig ng kamukha kona nga kapangalan ko pa" - nakangiti niyang saad

Pilit naman ang ngiting pinakawalan ni leigh bago sabihin ang kanyang pangalan

"Leigh" - walang emosyong sambit niya na

"Nigel!" - Sigaw ni Jae dahilan para mapaharap silang pareho

   Napangiti si Leigh ng maconfirm niyang si jaz nga ang kaharap niya ngayon dahil kasama nito si jae pero biglang nabawi ang ngiting yun ng maalala niyang hindi sya makilala nito.

"Ate sorry naiwan kita" - saad ni Jaz habang papalapit si jae

   Gulat namang napatingin si jae sa dalawa na ngayon ay nag papalitan ang kaniyang tingin kay leigh at jaz na parang hindi siya makapaniwala na nagkita ang dalawa at ang tanging pumapasok sa isip niya ay kung nakilala ni Jaz si leigh.

"Ate okay ka lang ba parang nakakita ka naman ng multo" - natatawang sabi ni jaz

"No, im okay lets go" - saad ni jae na hindi man lang pinansin si leigh tinapunan niya lang ito ng tingin at ibinalik na kay jaz ang atensyon

"Sige, mauna na kami" - paalam ni jaz kay leigh

  Ngunit agad namang hinawakan ni leigh ang braso ni jae na naging dahilan para harapin sya.

"What?" - nakasalubong ang mga kilay niyang tumingin kay leigh

"May itatanong lang ako" - Saad ni leigh saka binitawan ang braso ni jae