ငါ စောင့်ဆိုင်းပေးနိုင်ပါတယ် [mm translation]

Chapter (61)

အပိုင်း (၆၁)

ကျင်ရှိုရဲ့အမေက ကျင်ရှိုနဲ့မျက်နှာချင်းခပ်ဆင်ဆင်ရှိသလို ရုပ်တည်နေတဲ့အချိန် ထောင်ရှင်းရောရဲ့အရှိန်အဝါနီးနီး အေးစက်မာကြောနေတယ်။ ကျီရုံယန်ကိုမြင်တော့ ကျင်ရှိုအမေရဲ့ တံခါးပိတ်နေတဲ့လက်က တန့်သွားတယ်။

ကျင်ရှိုရဲ့အမေက ဘာမှမပြောလာပေမယ့်လည်း မျက်နှာအမူအရာကနေ သဘောမကျဖြစ်နေတဲ့ပုံ၊ သံသယရှိနေတဲ့ပုံကို ကျီရုံယန် မြင်နေရတယ်။ ကျင်ရှို့အမေဖြစ်သူရဲ့ သဘောမကျခြင်းကို ခံရလောက်အောင် သူကလည်း အဟုတ်ကို ကျင်ရှိုအတွက် မကောင်းခဲ့တာပဲလေ။

တချိန်က ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ ကျင်ရှိုအမေရဲ့စကားလုံးတွေဟာ သူ့ကို အရှက်ရစေခဲ့တာ။ အဲ့စကားလုံးတွေရဲ့အရိပ်က ယနေ့အချိန်အထိ မပျောက်သွားသေးဘူး။ ခဲစာမှန်ခဲ့ဖူးတဲ့ ငှက်ငယ်ပမာ ရှက်စိတ်တွေက ကျီရုံယန်ကို ချက်ချင်း​ပျောက်ကွယ်သွားချင်စိတ်ဖြစ်စေလျက်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကျောက်ဆူးချထားသလို ခြေထောက်ကို ရွေ့လိုက်ဖို့ တွန့်ဆုတ်နေမိပြန်တယ်။

သူ တစ်ခါက အားနည်းခဲ့ပြီး အဲ့အတွက်နောင်တတွေတောက်လျှောက် ရခဲ့ပြီးပြီ။

ကျီရုံယန်မှာ စိတ်ကိုချုပ်ထိန်းလိုက်ရင်း ကျင်ရှိုရဲ့အမေကို တည့်တည့်ကြည့်လို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ကြိုးစားပြောလိုက်တယ်။
"ဒေါ်ဒေါ်.. အာရှိုးဘယ်လိုနေလဲ ဟင်"

ကျင်ရှိုရဲ့အမေက ကျီရုံယန်ကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ကြည့်လို့ မရှင်းမလင်းပြောလိုက်တယ်။
"ရှောင်ယန်.. ဒီနေရာမှာ ထပ်တွေ့ကြပြန်ပြီ"

ကျီရုံယန်မှာ တစ်ခဏလောက်စကားမပြောရဲတော့သလို၊ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်ကအတိုင်း မျက်နှာအမူအရာက ကြောင်အမ်းမှင်သက်သွားလျက်။

ဒါပေမယ့်လည်း အရင်တုန်းကထက် နည်းနည်းပိုရဲလာသလိုပဲ။ ကျင်ရှူရုန်တွေးလိုက်ပြီး ကျီရုံယန်ကို သေချာပြန်ဖြေလိုက်တော့တယ်။
"ငါလည်း အခုမှရောက်တာ.. အသေးစိတ်ကို တာဝန်ကျဆရာဝန်ဆီ သွားမေးတော့မလို့"

ထောင်ရှင်းရော့က ချက်ချင်း လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲဝင်ပြောလာတယ်။
"ဒေါ်ဒေါ် သမီးခေါ်သွားပေးမယ်လေ"