ថែថើបគ្រប់កន្លុកកន្លៀតអស់ចិត្តអស់ចង់ហើយ បៃបលក៏ផ្តើមដោះខោអាវដែលនៅសេសសល់លើខ្លួនប្រាណរបស់គេទាំងប៉ុន្មានគ្រវែងចោលហើយដើរទៅយកស្រោមនិងទឹករំអិលដែលបានរៀបចំជាស្រេចនៅក្នុងវ៉ាលីរបស់ខ្លួនដែលនៅជិតគ្រែដេកនោះ។
« នេះហើយជាអីដែលយើងទិញផ្ញើរឯង! » បៃបលបោះស្រោមដែលខ្លួនកាន់ទាំងអម្បាលមាណទៅចំកណ្តាលមុខបៀវធ្វើឲ្យបៀវយំតិចៗ ឯបៃបលឃើញដូច្នោះក៏កាន់តែសើចសប្បាយព្រោះសមចិត្តជាខ្លាំងដែលបានបំបាក់ក្មេងម្នាក់នេះ។
ចាំមើលចុះ យើងនឹងជាន់ឯងឲ្យរាបក្រោមបាតជើងយើង! បៃបលគិតក្នុងចិត្ត។
បៀវឮសម្រឹបជើងដើរនឹកស្មានថាបៃបលកំពុងតែដើរមកដើម្បីបំផ្លាញខ្លួនទៅហើយ តែសម្លេងនោះក៏ដើរទៅម្ខាងធ្វើឲ្យបៀវនឹកធូរចិត្តជាអនេកគិតថាបៃបលប្រហែលជាចង់ដោះលែងខ្លួនវិញហើយ។ មួយសន្ទុះកន្លងផុតទៅក៏ឮសម្លេងកិកកុកនៅចុងជើង ជួលជាពេលដែលបៀវព្យាយាមប្រមូលកម្លាំងបើកភ្នែកមកវិញហើយក៏ប្រឹងងើបចេញពីពូកវីសនឹងរួចទៅហើយតែក៏ត្រូវដៃក្រាសរុញឲ្យដួលទៅក្រោយវិញមួយទំហឹង។
« ឯងគិតថាយើងឲ្យឯងរត់ងាយៗ? » បៃបលសួរទាំងខ្នក់ចិត្ត។ ងើបដើរទៅធ្វើធុរៈតែបន្តិចសោះក៏ងើបខ្លួនចង់គេចទៅហើយ តើសត្វតោឯណាទៅឲ្យចំណីរត់គេចទៅបានដោយងាយៗនោះ?
« បងប្រុសឈប់ទៅ បងធ្វើបែបនេះមិនត្រូវនោះទេ » បៀវរងូរង៉ូវទាំងយកដៃតូចៗទាំងពីររបស់ខ្លួនទៅបិទបាំងកាយដែលអាក្រាតកណ្តាលវាលនោះ។
« យើងប្រាប់ហើយមិនមែនឬថាយើងមិនមែនជាបងប្រុសឯង ហើយឯងក៏គ្មានសិទ្ធិមកហាស្តីចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើឡើយ ឯងគ្មានសិទ្ធិនិយាយថាយើងខុសឬត្រូវទេ យល់ទេអាក្មេងទាសករ? » បៃបលច្របាច់ថ្ពាល់នោះខ្លាំងៗព្រោះគ្រឺតនឹងម្ចាស់វាដែលនៅនឹងមាត់ខ្លាហើយនៅធ្វើខ្លាំងទៀត។
បៀវបានតែយំទាំងព្យាយាមបេះដៃអ្នកកម្លោះចេញតែបៃបលរឹតតែបន្តឹងកម្លាំងដៃក្នុងការច្របាច់ថ្ពាល់នោះថ្វេរដង។
ដោយមិនឲ្យខាតពេលយូរទៀត បៃបលចាប់យកដបទឹករំអិលមកចាក់លើបាត់ដៃខ្លួនឯងហើយក៏ទៅសាប់ចុះឡើងលើវត្ថុដែលកំពុងរឹងបាស់ឆ្កឺតនោះឲ្យកាន់តែរឹងហើយឡើងសរសៃឡើងរវាមគួរឲ្យព្រឺរោម។ បៃបលចាប់ជើងរបស់បៀវអូសមកជិតខ្លួនដោយយកវត្ថុនោះទៅញុលតិចៗនៅមាត់ល្អាងជាការដាស់អារម្មណ៍ក៏ដូចជាក្រើនរំលឹកថាខ្លួននឹងចូលទៅក្នុងនោះនាពេលបន្តិចទៀតនេះ ឯបៀវខំប្រឹងរើគេចដូចអន្ទង់ត្រូវទឹកក្តៅតែបៃបលកម្លាំងខ្លាំងណាស់ ទប់គេជាប់ដោយមិនឲ្យរើរួចឡើយ។
YOU ARE READING
My slave - ទាសករស្នេហ៍
Fanfictionខ្ញុំមិនដែលទៅធ្វើអ្វីឲ្យគេមួម៉ៅក្តៅក្រហាយឡើយ ហើយខ្ញុំក៏មិនដែលទៅជំពាក់អ្វីគេដែរ តែហេតុអ្វីគេស្អប់ខ្ញុំយ៉ាងនេះ? ហើយហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវក្លាយជាទាសកររបស់គេ? __________ « ខ្ញុំមិនមែនថោកដូចបងទេ! ខ្ញុំមិនដែលជាន់ពន្លិចអ្នកដែលគ្មានផ្លូវតតាំងឡើយ! ហ៊ឺៗ » « ថោក...
