Nefretten Doğan Aşk ❤️

Telefon Görüşmesi -18-

   Draco'dan hâlâ haber yoktu. 2 saat geçmişti ama henüz hiçbir doktor içeriden çıkmamıştı. Normaldi tabii ki. Aldığı yaralar oldukça derindi. Mermi ciğerlerini teğet geçmiş olması tek umutlarıydı.

   Janet bir oraya bir buraya volta atıyordu. Hiç oturmamıştı. Kimse onun kadar gergin değildi. Chester'ın dikkatini çekmişti bu. Önce arkadaşı olduğu için diye düşündü fakat yüzündeki endişe Draco'nun diğer arkadaşlarında yoktu. Onu her şekilde savunması geldi aklına. Pek emin değildi ama onun Draco'dan hoşlandığını sezmişti.

  Nihayet 1,5 saat sonra doktor odadan çıkmıştı. Chester dahil herkes doktorun yanına koştu. Son durumu sordular merakla. Doktorun yüzü ifadesizdi, ne düşündüğünü anlamak imkansız gibiydi. Çok bekletmeden konuştu.

Doktor: Yaraları çok derin. Hayatta kalması mucize.

Janet(heyecanla): yani o kurtulacak mı??

Doktor: Her herşey olabilir. Ama umut kesmeyin. Şimdilik herşey yolunda gibi. Yarına kadar böyle devam ederse yaşar. Ama dediğim gibi: her an herşey olabilir. En kötü şeye hazırlıklı olun.

    Doktor bunları söyleyip yanlarından ayrıldığında hepsi biraz olsun rahat bir nefes aldı. Yaşama şansının olması yeniden umutlanmalarını sağlamıştı. Geri koltuklarına oturacaklari sırada Chester'ın telefonu "deli deli oldum" ilahisiyle çalmaya başladı. Mandy kendini her ne kadar tutmak istese de bu telefon müziği karşısında gülmeden edemedi.

Chester da ona gülümsedikten sonra cebindeki telefonunu çıkardı. Fakat arayan yabancı numaraydı. Şaşırsa da açmaya karar verdi. Mandy'ye geri geleceğini söyleyerek dışarı çıktı.

Chester: Alo?

Kadın: merhabalar, Chester Reddol ile mi görüşüyorum?

Chester: Merhaba Evet benim. Buyrun?

Kadın: Ben Victoria Rull Adliyeden arıyorum.

Chester: Ne için?

Kadın: Dedenizin Mirası sizin adınıza işlendiği görünüyor.

Chester: nasıl yani?? Benim dedem yok ki?

Kadın: Anlayamadım vefat mi etti yoksa görüşmüyor musunuz?

Chester: ölmüş. Annem ben çok küçükken vefat ettiğini söyledi.

Kadın: Kevin Reddol sizin neyiniz oluyor?

Chester: tanımıyorum.

Kadın: hmm peki beyefendi. Adliyeye gelebilirseniz daha detaylı konusabiliriz. Bugün içinde gelmeniz uygun mu?

Chester:  şey ben şu anda hastanedeyim. Yarın gelsem olur mu?

Kadın: peki Chester bey öyle yapalım. Yarın sizi mutlaka bekliyorum

Chester: pekala.

      Chester telefonu kapattığında aklı çok karışıktı. Dedesi mi vardı yani? Peki annesi neden bundan bahsetmemişti? Eve gidince bu konudan ona bahsetmeli miydi? Hayır tabii ki. Öncelikle gidip herşeyi net öğrenmeliydi. Annesi biseyler gizliyorsa söylediği takdirde gitmemesi için elinden geleni yapacağını biliyordu.

   Şu anlık konuyu kapatmaya karar verdi. Her ne kadar gergin hissetse de belli etmeye niyeti yoktu. İçeri girdiği gibi Mandy'nin sorgulayan meraklı bakışlarıyla buluştu. Ona gülümseyerek yanına oturdu. Ve tam da tahmin ettiği soru geldi.

Mandy: kimmiş?

Chester: hiç. Yanlış numara.

Mandy: yanlış numarayla mı 15 dakikadir konuşuyorsun?