Odamdan inip salona geçtim. Annem televizyona bakıyordu. Yanına gittim ve alnından öptüm. "Ben çıkıyorum annem. Bir şeye ihtiyacın var mı?" dedim. "Yok oğlum. Eğlencene bak sen" dedi annem. "Eve bir şey lazım mı gelirken alıyım?" dedim. "Hayır oğlum" dedi annem. Yanından ayrılıp kapıya doğru gittim. Ayakkabılarımı giyip evden çıktım.
Arabaya binip çalıştırdım. Konumu az önce atmışlardı. Bildiğim yerdi. Gaza basıp sürmeye başladım.
Hala yoldaydım ve trafik yüzünden 10 dakikalık yolu 20 dakikaya varacaktım. Telefonuma arama gelince baktım. Alazdı. Açtım. "Efendim" dedim. "Biz vardık sen neredesin?" dedi. "Trafik var kardeşim siz yiyin ben geliyorum" dedim.
"Sen gelmeden olmaz. Hadi gel bekliyoruz" dedi. "Gerek yo-" derken yüzüme kapattı. Yüzüme kapatılmasından nefret ediyordum.
Varınca arabayı park edip arabadan indim. Restorana girdiğimde gözüm bizimkileri aradı. Pencere kenarında oturmuş sohbet ediyorlardı. Bensiz hiç bir şey sipariş etmemişlerdi...
Onların yanına gittim ve oturdum. "Üzgünüm trafik vardı" dedim. "Sorun değil kardeşim. Hadi yemek sipariş edelim" dedi Koray. Garson yanımıza gelirken siparişleri verdik ve gelmesini bekledik.
Yemeğin ortasında önümdeki masada bir kız garsonluk yaparken bir müşteri ona sinirle bağırdı. Kız irkildi. Adamsa sinirle bir şeyler konuşuyordu. Kız başını eğdi ve öylece bekledi. Yok adam durmuyor. Herkeste oraya bakıyordu ve kızın kızaran yanaklarından utandığından emindim.
Ayağa kalkınca benimle beraber Alaz da kalktı. O masaya doğru ilerledik. Varınca durup adama baktık. "Ne oluyor burada?" dedim ciddi bir ifadeyle. "İşini düzgün yapamıyor!" diye yüksek sesle konuştu adam.
"Sesinizi biraz alçaltın" dedi Alaz. Adam ayağa kalktı. "Hayır ola? Size ne oluyor? Size mi bağırıyorum?" dedi. "Bize değil ama bir Kadına bağırıyorsun" dedi Alaz. "İşini düzgün yapsın bağır mıyım."
Sinirle derin bir nefes aldım. Sabrım tükeniyordu artık. "Ne yaptı?" dedim. "Yemeği 5 dk geç getirdi" dedi. Güldüm. Sonra yanına gittim. "Kalk ayağı" dedim. "Ne?" dedi kaşlarını çatarak. "Kalk ayağı dedim" adam ayağa kalktı.
"Sana ne oluyor be?!" dedi. "Sen kimsin ki işime burnunu sokuyorsun?!" dedi sinirle. Cebimden Askeri kimliğimi çıkarıp görsetdim. Görünce korkuyla yutkundu bense geri cebime koydum kimliği. "Özür dilerim" dedi ve telefonunu alıp restoranı terk etti.
Bizde Alazla geri yerimize oturduk. Koray ikimizinde omzuna pat pat yaptı. "Aslanlarım" dedi.
Hepimiz yemeğimizi bitirmiştik ve tatlı sipariş etmiştik. Siparişleri getiren az önce yardım ettiğimiz kızdı. Alazla bizim önümüze bir kendi sipariş ettiğimiz birde başka bir tatlı verdi. Sanki ikimizde anlaşmış gibi aynı anda "Biz bunu sipariş etmedik" dedik.
"Bunu yardımınız için teşekkür amaçlı ben ikram ediyorum" dedi kız. "Gerek yok" dedim. "Lütfen kabul edin" dedi. Gözleri beklentiyle bize bakıyordu. İkimizde başımızı salladık. Gülümsedi ve "Teşekkür ederi" deyip diğerlerinin de tatlısını verdi.
Kekten bir kaşık aldığımda içinde muz vardı. Keki Ömere uzattım. "Ye" dedim. Bana baktı. "Sen neden yemiyorsun?" dedi. "Muz var içinde. Alerjim var muza" dedim. Başını salladı ve yemeğe başladı.
Zaten ben tatlı sevmezdim fazla. Az yerdim. Kız masalara bakarken önlükteki isim kartına baktım.
Leyla...
İçimden bir ses bu kızı son görüşüm olmayacağını söylüyordu...
