អាធ្រាតយប់ជ្រៅណាស់ទៅហើយ នៅតាមផ្ទះនីមួយៗភ្លើងក៏ងងឹតដែរ ខុសអីតែនៅក្នុងវិមានដ៏ធំស្គឹមស្កៃនេះពន្លឺនៅតែភ្លឺចញ្ចាចមិនព្រមបាត់សោះ។
"ហេតុអីក៏វិមានធំយ៉ាងនេះ? របងក៏ខ្ពស់ទៀត" សាន់នូផ្លោះរបស់ទ្វារវិមានចូលមកយ៉ាងលំបាក។ ចូលមកលើកនេះគឺមកស៊ើបអង្កេត ចង់ដឹងថាតើជេគមានកូនពិតឬអត់? ព្រោះគេមិនជឿស្រាប់ទៅហើយស៊ុងហ៊ុននិងជេគទាក់ទងគ្នាតាំងតែពីពេលណាម្ដេចក៏គេមិនដឹងដូច្នេះគេមិនជឿនោះទេថាពួកគេមានកូននោះ។
"បន្ទប់បងស៊ុងហ៊ុនមួយណាចេះ?" បន្ទាប់ពីផ្លាស់របស់បងចូលបានសម្រេចហើយ សាន់នូបន្តស្វែងរកបន្ទប់គូស្នេហ៍ភរិយាថ្មីថ្មោងនោះ។
ក្រិក!
"នរណា?" សំឡេងជេគលាន់ឡើងមិនព្រមឈប់ ឆ្ងល់ណាស់ហើយក៏ចង់ដឹងទៀតថានរណាមករកស្អីក៏ដើរយកនៅមាត់បង្អួចបែបនេះ។ ជេគដើរយឺតៗមកក្បាលបង្អួចបម្រុងនឹងទាញវាំងនោមចេញទៅហើយតែក៏ត្រូវស៊ុងហ៊ុនទាញទៅវិញ។
"ប្រពន្ធសម្លាញ់យប់ហើយកុំបើកបង្អួចអីខ្យល់ត្រជាក់ណាស់ខ្លាចអូនផ្ដាសាយ" ស៊ុងហ៊ុនពុលសំដីផ្អែមចម្លែកធ្វើឲ្យជេគយើងព្រឺសម្បុរមិនស្ទើរទេ។
"អូនសម្លាញ់ឆ្កួតស្អីលោក" ជេគព្យាយាមរុញស្វាមីក្លែងក្លាយចេញពីខ្លួន តែអ្វីគ្រប់កប់បែបយ៉ាងវាមិនងាយពេកទេដឹង?
"មានមនុស្សកំពុងតែតាមដានយើងនៅក្រៅបង្អួច" ជេគយល់ពីទង្វើរបស់ស្វាមីក្លែងក្លាយហើយក៏ចូលរួមសម្ដែងតែម្ដងទៅ។
"មិននឹកស្មានថាប្ដីសម្លាញ់របស់អូនបារម្ភពីអូនដល់ថ្នាក់នេះសោះ" មាត់និយាយតែដៃទាំងគូលើកទៅស្រាក់កស៊ុងហ៊ុនធ្វើមិនដឹង។ ក្លិនសាយភាយក្រអូបចេញពីខ្លួនអូមេហ្កាធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនទ្រាំស្ទើរតែមិនបាន។
"អា៎...បងសម្លាញ់ចង់ធ្វើអ្វីហ្នឹង?" ជេគត្រៀមខ្លួនស្ទើរតែមិនចង់ទាន់នៅពេលដែលស្វាមីក្លែងក្លាយលើកបីគេដាក់ទៅលើពូក។
"ពេលយប់ឡើងប្ដីប្រពន្ធគេធ្វើអី?" ជេគគិតថាសម្ដីរបស់ស៊ុងហ៊ុនគ្រប់ម៉ាត់គ្រាន់តែជាការសម្ដែងទើបគេចេះតែឆ្លើយឆ្លងទៅ។
"ប្ដីប្រពន្ធយប់ឡើងត្រូវបម្រើគ្នាទៅមក!" ស៊ុងហ៊ុនញញឹមហើយក៏ឱនទៅថើបមាត់ជេគធ្វើមិនដឹង។ ជេគនោះភ័យស្លន់ដែរតែដើម្បីឲ្យការសម្ដែងបន្តទៅយ៉ាងរលូនបានត្រឹមតែសម្ងំឲ្យស្វាមីក្លែងក្លាយថើបញក់ញីតាមចិត្ត។
"អ្អាស៎ស៊ុងហ៊ុន..." ជេគរមួលខ្លួនស្ទើរទ្រាំមិនបានព្រោះដៃស៊ុងហ៊ុនលូកស្ទាបអង្អែលមិនព្រមឈប់បែបនេះ។
"អ្អាស៎..." ស៊ុងហ៊ុនស្ទុះសង្រ្គប់ជេគបាត់។ ហើយគេក៏បានដឹងច្បាស់ថាអ្នកដែលលបពួនមើលនៅក្បែរបង្អួចចេញទៅបាត់ហើយតែគេនៅតែបន្តសកម្មភាពជាមួយនឹងភរិយាក្លែងក្លាយដដែល។
"ក្រអូបខ្លាំងណាស់ ខ្លួនអូនកន្លែងណាក៏គួរឱ្យចង់ញ៉ាំដែរ" ជេគមិនបានដឹងទេថាគ្មានមនុស្សលបមើលទៀតឡើយ។ គេបានត្រឹមតែបណ្ដោយឲ្យស៊ុងហ៊ុនបោសអង្អែលតាមតែចិត្តរបស់គេ រហូតដល់ល្វែងខាងលើអស់អ្វីបិទបាំង។
ស៊ុងហ៊ុមនៅតែបន្តឈ្មុលថើបញក់ញីមិនព្រមឈប់ ជេគវិញកាន់តែទោទន់ជាមួយស៊ុងហ៊ុនដល់លែងមានស្មារតី។
"ស៊ុងហ៊ុនបងខាំក្បាលដោះរបស់អូនឡើងហើមហើយឈប់ទៅ" ជេគគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងមិនចង់បានហើយក៏មិនចង់ឱ្យប្ដីក្លែងក្លាយរបស់គេដើរហូបព្រំដែន ទើបព្យាយាមហាមឃាត់ទាំងដែលខ្លួនឯងកំពុងពុះកញ្ជ្រោលដូចគ្នា។
"វាគួរឲ្យចង់ញ៉ាំទេ ប្រពន្ធសម្លាញ់ចិត្តអាក្រក់មិនឱ្យប្ដីញ៉ាំដែរមែនទេ?" ស៊ុងហ៊ុនងើបមុខចេញពីដើមទ្រូងជេគ ហើយពោលដោយសម្ដីស្រទន់ធ្វើឱ្យជេគលង់ជឿចង់ឆ្កួត។
"ត្រូវដោះខោទៀតមែនទេ?" ជេគស្លន់បន្តិច នៅពេលដែលស្វាមីកំហូចកំពុងតែទាញសម្រាកខោចេញពីខ្លួន។
"ហេតុអីត្រូវស្លៀកពាក់? បើមុននឹងឆ្លើយពួកយើងត្រូវតែស្រាតដូចតែគ្នា" និយាយកាន់តែយូរទៅជេគកាន់តែឆ្ងល់ បើគ្រាន់តែសម្ដែងហេតុអ្វីត្រូវស្រាតសម្លៀកបំពាក់ចេញពីខ្លួន? តែស្វាមីក្លែងក្លាយមិនបានទុកឱ្យគេនៅឆ្ងល់យូរឡើយ ស៊ុងហ៊ុនទាញសម្រាតខោជេគអស់ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមបន្តសកម្មភាព។
ស៊ុងហ៊ុនបន្លំចុះបន្លំឡើងខ្លួនប្រាណរបស់គេក៏ននោលគោកដូចជេគដែល។ ជេគសម្លឹងមើលទៅកាន់ស៊ុងហ៊ុនតូចមិនដាក់ភ្នែកនឹកឆ្ងល់នៅក្នុងចិត្តគ្រាន់តែសំដែងសោះត្រូវឃើញរាងកាយអាក្រាតពួកគេរៀងខ្លួនមែនទេ?
"បងដាក់ចូលហើយណា!" ឮសំដីស្វាមីក្លែងក្លាយពោលដូច្នោះ ជេគមានស្មារតីត្រឡប់មកវិញភ្លាមដឹងថាគេកំពុងតែចាញ់បោកស្វាមីក្លែងក្លាយហើយ។
ផូស
"អូយ!" ស៊ុងហ៊ុនស្រែកទួញយ៉ាងឈឺចាប់បន្ទាប់ពីត្រូវប្រពន្ធក្លែងក្លាយធាក់មួយជើងធ្លាក់ពីគ្រែ។ ជេគស្រវាទាញភួយមកគ្របដណ្ដប់ខ្លួនហើយមិនភ្លេចសម្លក់ទៅកាន់ស្វាមីក្លែងក្លាយនោះ។
"គឺមនុស្សឡប់សតិ លោកឯងចង់រំលោភខ្ញុំហេស? អត់មានមនុស្សនៅមាត់បង្អួចទេមនុស្សចង្រៃ" ជេគខឹងណាស់ នេះប្រសិនបើស្មារតីគេមិនត្រឡប់មកវិញទេគេមិនត្រូវខូចខ្លួនជាមួយហ្នឹងស៊ុងហ៊ុនទៅហើយ។
ក្រឡេកមកមើលសាន់នូឯណេះ។ ពេលនេះគេផ្លោះរបងចេញពីវិមាននៃគ្រួសារលោកស្រីមីណាវិញហើយ។ បើកឡានបណ្ដើរផឹកស្រាបណ្ដើរ ឈឺចាប់ពេកបន្ទាប់ពីដឹងថាគូស្នេហ៍មួយគូនេះមានកូនហើយនៅតែធ្វើរឿងមិនគួរធ្វើ។
"អាណិតក្មេងនៅក្នុងពោះណាស់ មិនគួរណាមានម្ដាយឪពុកល្មបបែបនេះសោះ" សាន់នូគ្រវីក្បាលមិនឈប់ដៃម្ខាងកាន់សង្កូតឡានដែលម្ខាងទៀតលើកស្រាផឹក។
ហូច ហូច
សំឡេងកញ្ចែ ផ្លុំមិនឮរំពងសាន់នូត្រូវបានប៉ូលីសតារាចរណ៍ចាប់ហាមឃាត់ហើយវាស់ជាតិអាល់កុល។
"អធ្យាស្រ័យលោកលើសជាតិអាល់កុលខ្លាំងណាស់សូមអញ្ជើញទៅកាន់ទីស្នាក់ការប៉ូលីសជាមួយនឹងពួកយើង" សាន់នូចាប់ផ្ដើមស្រវឹងនិយាយគ្នាមិនសូវដឹងរឿងផងត្រូវប៉ូលីសចាប់ទៀត។នឹកឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ក៏លើកសំអាងឈ្មោះមេប៉ូលីសមកនិយាយអាងតែម្ដង។
"ខ្ញុំជាសង្សារមេទីស្នាក់ការ ចាំខ្ញុំរញ៉េរញ៉ៃប្រយ័ត្នខ្ញុំឲ្យគេដកពួកឯងចេញ ស្គាល់នីគីទេ? សង្សាររបស់ខ្ញុំណា!" ឮថាម្នាក់នេះជាសង្សាររបស់មេទិញថ្នាក់ការក្រុមប៉ូលីសក៏ចាប់ផ្ដើមអន្តរាគមន៍តែម្ដង។
"ត្រូវល្មមបើសិនជាលោកជាសង្សារនៅទីស្នាក់ការពួកយើងនឹងនាំលោកទៅមើលថែនៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីស" សាន់នូខំនិយាយយ៉ាងណាក៏ប្រកែកមួយឈ្នះគេដែរ។ ស្រវឹងឡើងទន់ខ្លួនហើយគេអស់ទៅណាក៏ទៅតាមដែរពេលនេះ។
ទីស្នាក់ការប៉ូលីស!
"ងើបមកនិយាយគ្នាសិនមកណាជាសង្សាររបស់នាយ?" នីគីឈរឱបដៃសម្លឹងមើលទៅកាន់អ្នកដែលដេកសន្លប់បាត់ស្មារតីនៅលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់ខ្លួន។
"ក្មេងម្នាក់នេះ អាសូរថាជាកូនគ្មានម៉ែឪប្រដៅមិនថាទេជាកូនរបស់ជំទាវហើយនៅឡប់សតិទៀត" នីគីរអ៊ូម្នាក់ឯងធ្វើឱ្យសាន់នូងើបអង្គុយ។
"សង្សាររបស់ខ្ញុំជាមេទីស្នាក់ការចាប់ខ្ញុំប្រយ័ត្នខ្ញុំឲ្យគេដកពួកឯងចេញណា" អ្នកដែលស្រវឹងបានត្រឹមតែនិយាយអ្វីប្រាប់គ្នាមិនយល់ចេញមក ចំណែកនីគីបានត្រឹមតែឈរអេសក្បាល។
គិតទៅម្យ៉ាងដែរនេះសំណាងហើយដែលក្រុមកូនប៉ូលីសគ្នាគេជាអ្នកចាប់បាន ចុះប្រសិនបើទៅកន្លែងផ្សេងហើយគេចាប់ដូច្នេះតើក្មេងម្នាក់នេះនឹងលើកឈ្មោះរបស់ខ្លួនទៅសំអាងទៀតឬអត់?
"ចង់បានខ្ញុំធ្វើជាសង្សារឡើងញ័រហើយមើលទៅ" នីគីញញឹមបន្តិច ហើយក៏ទាញទូរស័ព្ទមកថតអ្នកដែលសម្លប់ហៀរទឹកមាត់មិនដឹងខ្លួននោះ។
មកចាន់នូស្រវឹងប៉ូលីសចាប់ អាងខ្លួនធ្វើជាសង្សារមេទីស្នាក់ការអីណា!
