ជុងវ៉ុនគេបាននិយាយបែបនេះព្រោះតែគេនឹកស្រណោះដល់រឿងរ៉ាវរបស់ខ្លួន ដែលប្រៀបទៅនឹងទឹករលកដែលបានបក់មកប៉ះដៃគេបន្តិចក៏ធ្វើឲ្យសើម
វាប្រៀបបានទៅនឹងចិត្តស្រឡាញ់របស់គេដែលគ្រាន់តែទទួលបាន ការមើលថែមួយរយៈពេលខ្លីក៏បាក់ចិត្តស្រឡាញ់ខ្លាំងស្ទើរតែមិនអាចដកចិត្តបានហើយបន្ទាប់ពីសើមបន្តិចមកក៏ស្ងួត វាគឺប្រដូចទៅនឹងចិត្តស្រលាញ់របស់គេនឹងអស់ចិត្តស្រឡាញ់បន្តិចម្ដងៗរហូតទាល់តែគេអាចបំភ្លេចក្ដីស្រឡាញ់មួយនេះបានដូចពេលដែលដៃស្ងួតក្រោយពីត្រូវទឹកប្រៃរបស់សមុទ្រវាក៏លែងមានរសជាតិនៃសមុទ្រទៀតដែរ។
រាងតូចបានចាប់ផ្ដើមឱបជង្គង់របស់ខ្លួនហើយនៅតែផ្ចង់អារម្មណ៍គិតរឿងរបស់ខ្លួនឯងដោយមិនបានខ្វល់ថាពេលវេលាស្មើរនេះគឺយប់ជ្រែជ្រៅទៅហើយនោះឡើយ។កាយតូចបានផ្ចង់ភ្នែកទៅកាន់ទឹកសមុទ្រដែលបោកមកកាន់ឆ្នេរនិងត្រឡប់ទៅវិញដោយទឹកមុខក្រៀមក្រំប៉ុន្តែសំឡេងមួយយ៉ាងកៀកខ្លួនរបស់គេបានបន្លឺឡើងជាមួយនឹងការហៅឈ្មោះរបស់គេថ្នមៗ។សម្លេងមួយនេះគេចាំបានយ៉ាងច្បាស់ថាជាសម្លេងរបស់អ្នកណា ព្រោះតែគេខ្លាចនិងលឺសំឡេងមួយនេះហៅឈ្មោះគេម្ដងទៀតណាស់ ប៉ុន្តែចុងក្រោយគេក៏នៅតែឮសំឡេងមួយនេះដែលបានហៅឈ្មោះរបស់គេសារជាថ្មីម្ដងទៀតដែលធ្វើឲ្យគេស្ទើរតែមិនហ៊ានក្រឡេកភ្នែកទៅមើល។
"ជុងវ៉ុន..."រាងសង្ហាបានហៅឈ្មោះរបស់កាយតូចចង់ស្រទន់ ជាមួយនឹងទឹកមុខដែលខានជួបជាយូរហើយកំពុងតែនឹកនិងត្រូវការ។
"....."ជុងវ៉ុន មិនបាននិយាយអ្វីនោះទេគេបានងាកមុខទៅឃើញពេញៗភ្នែករបស់ខ្លួនឯងថាបុរសម្នាក់នេះគឺពិតជា ជេយ៍ ពិតមែនម្ចាស់សំឡេងដែលគេចាំបានយ៉ាងច្បាស់។កែវភ្នែកតូចៗបានបើកឡើងធំៗព្រោះតែភ្ញាក់ផ្អើលនិងវត្តមានរបស់រាងក្រាស់ ខ្លួនតូចបានខិតទៅក្រោយបន្តិចព្រោះតែភ័យខ្លាចនិងវត្តមានរបស់បុរសម្នាក់នេះ។ជេយ៍ ដែលបានឃើញទឹកមុខ ជុងវ៉ុនហាក់ដូចជាភ័យខ្លាចដោយសារតែគេបែបនេះ គេក៏មានអារម្មណ៍កាន់តែសោកស្ដាយនិងដឹងជាមុនថាវាគឺពិបាកក្នុងការលួងលោមក្មេងប្រុសម្នាក់នេះឲ្យត្រឡប់ទៅដូចកាលពីមុនវិញ។
YOU ARE READING
សម្អប់ស្នេហ៍•||•Jaywon(Complete)
Short Storyការស្អប់បាំងមុខធ្វើឲ្យគេមិនយល់នូវក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធរបស់ក្មេងប្រុសតូចដែលខំផ្ដល់ឱ្យគេហើយក្នុងចិត្តគេក៏មានតែពាក្យថាស្អប់ ទម្រាំតែគេដឹងនឹងយល់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងក៏សឹងតែហួសពេលបាត់ទៅហើយ។ "បងសប្បាយចិត្តណាស់មែនទេ" ជុងវ៉ុន "ជីវិតមួយនេះវាគ្មានអ្វីសប្បាយជាងពេលដែល...
